Είναι αναμφίβολα θετική και έχει
την υποστήριξη όλων μας η κινητοποίηση της Ελληνικής διπλωματίας , των αρμόδιων
Υπουργών και του Πρωθυπουργού για καταγγελία στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε των νέων τυχοδιωκτισμών
της Άγκυρας, με την υπογραφή του «Μνημονίου Τουρκίας –Λιβύης». Μια συμφωνία που
έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας αφού εν τοις
πράγμασι καταργεί την υφαλοκρηπίδα των Ελληνικών νησιών του Ν Ανατολικού
Αιγαίου και της Κρήτης ενώ καθιστά Τουρκικό νησί το Καστελόριζο!
Είναι προφανώς σημαντική η
υποστήριξη των Ελληνικών θέσεων από την Γαλλία, την Ιταλία –εσχάτως και την
Ολλανδία!- (όχι όμως τη «φιλότουρκη» Γερμανίας), μέρους των ΗΠΑ –εκτός Προέδρου
Τράμπ-, της Ρωσίας -παρά την συνεργασία Πούτιν –Ερντογάν-, του Ισραήλ της Αιγύπτου
και βεβαίως της μερίδας εκείνης της Λιβύης υπό τον στρατηγό Χαφτάρ.
Όμως τίποτα απ όλα αυτά δεν είναι
αρκετά για να αποτρέψουν ένα πολεμικό επεισόδιο και την περεταίρω εκτράχυνση της
Τουρκικής επιθετικότητας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει περιθώριο 40 ημερών από την κύρωση αυτής της συμφωνίας
να καταγγείλει επίσημα το Μνημόνιο Τουρκίας –Λιβύης και να υποβάλλει στον ΟΗΕ νέα οριοθετημένη ΑΟΖ
μεταξύ Ελλάδας Κύπρου και Αιγύπτου, με την απαιτούμενη διπλωματική πίεση προς την
τελευταία. Αυτή η κίνηση θα έστελνε την διένεξη Ελλάδας Τουρκίας στη Χάγη και
το εκεί δικαστήριο θα αποφάσιζε τελεσίδικα για την νομιμότητα των ΑΟΖ. Η κίνηση
αυτή θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και να
τύχει της πλήρους στήριξης της αντιπολίτευσης και του συνόλου του Πολιτικού
Κόσμου. Κάθε αδράνεια η υπαναχώρηση καθιστά την Κυβέρνηση και τα Πολιτικά
κόμματα υπόλογα για ότι θα συμβεί.