Εύλογα προκαλείται η απορία γιατί σε περίοδο καραντίνας η Κυβέρνηση
φέρνει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο –μεταξύ
άλλων- που αφορά στον «Εκσυγχρονισμό της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας».
Το εν λόγω νομοσχέδιο κινείται σε
τρία βασικά επίπεδα:
· i) την απλούστευση των διαδικασιών για αδειοδότηση
μεγάλων επενδύσεων και εγκαταστάσεων ΑΠΕ,
· ii) την ενσωμάτωση Ευρωπαϊκών οδηγιών και πρακτικών
για ζητήματα όπως οι πλαστικές σακούλες, η διαχείριση των μπαζών και τα δίκτυα αποχετεύσεων ,
· iii) ο εξορθολογισμός πολιτικών διαχείρισης αποβλήτων
, ολοκλήρωσης των δασικών χαρτών και
οργάνωσης των προστατευόμενων
περιοχών.
Τονίζοντας ο αρμόδιος Υπουργός
κος Χατζιδάκης τη σημασία του νέου νομοσχεδίου έκανε λόγο για σημαντική πρόοδο
που καθιστά την χώρα διεθνές πρότυπο «πράσινης ανάπτυξης»! Ποιο είναι όμως το
περιεχόμενο του αναβαθμισμένου στον
τρέχοντα πολιτικό Λόγο όρου «Πράσινη Ανάπτυξη»; Πως μπορεί να συνάδει η Βιώσιμη
Ανάπτυξη με τις μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις εξαγωγικού χαρακτήρα στον
εξορυκτικό τομέα, στα ορυκτά καύσιμα και στον τουρισμό;
