Από την δεκαετία του 80 συμμετείχα ενεργά στο Οικολογικό κίνημα ιδρύοντας τοπική πρωτοβουλία στα Νότια προάστια της Αθήνας, δραστηριοποιήθηκα σε οργανώσεις και δίκτυα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, σε συλλόγους για την προστασία των καταναλωτών και των τηλεθεατών, της ηπειρώτικης αποδημίας και σε πολλά άλλα μορφώματα της κοινωνίας των πολιτών, τότε που άρχισε να αναδύεται η δράση των ΜΚΟ. Απέναντι σε μια στείρα κριτική στο Κράτος και στην εξουσία πολλοί φίλοι προτάσσαμε τότε την ατομική ευθύνη και την αλληλεγγύη σ αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, την προστασία της Φύσης, την επικαιροποίηση της παράδοσης και του λαϊκού μας πολιτισμού απέναντι στην εμπορευματικοποίηση και τον καταναλωτισμό ως παραδείγματα στάσης ζωής μικρών μειοψηφιών που σταδιακά αλλάζουν συνειδήσεις. Βλέποντας σήμερα τα παραδείγματα ΜΚΟ όπως η #Human Rights 360 ή αυτής της #Κιβωτού του Κόσμου αισθάνομαι την απόλυτη διαστρέβλωση ιδεών, αξιών, αρχών σε ότι αποκαλείται κατ ευφημισμόν Κοινωνία των Πολιτών, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί μια χυδαία εκδοχή των πολυεθνικών εταιριών στο κοινωνικό πεδίο.
