Για την ιδιωτικοποίηση του Νερού

Αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν τα «αστικά κόμματα» δλδ την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και ιδιαιτέρως του νερού, το έπραξε η «αντι-μνημονιακή» συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Η υπερψήφιση της 26^ης/9 στο Κοινοβούλιο της συμφωνίας Δανειστών –Κυβέρνησης, αποτελεί σκανδαλώδη παραβίαση της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης των πολιτών όπως αυτή καταγράφηκε στο δημοψήφισμα για τη μη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ την 18^η  Μαΐου του 2014 (όπου το 98,03% των Θεσσαλονικέων τάχθηκαν κατά της ιδιωτικοποίησης γεγονός που επικρότησε τότε ο σημερινός Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας!)

Ο χορός των «αριστερών- ιδιωτικοποιήσεων»  έχει ξεκινήσει από το περασμένο Μάιο όταν με το  ΦΕΚ 1472Β/2016 είχαν εγκρίνει –εν μέσω συγκίνησης Σπίρτζη- την εκχώρηση Αεροδρομίων, Μαρινών Λιμανιών καθώς και του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 23% της ΕΥΑΘ. Από το Σεπτέμβριο του 16, οι Δημόσιες Υπηρεσίες Νερού, εντάσσονται στο Υπερ-ταμείο γεγονός που συνιστά  την ιδιωτικοποίηση τους, παρά τα φληναφήματα των «οικολόγων του Σύριζα» περί νομοτεχνικής βελτίωσης, με την προσθήκη στο Νόμο της φράσης :«με την επιφύλαξη των περιορισμών που προκύπτουν από το Σύνταγμα και τον σεβασμό στις δικαστικές αποφάσεις», που αποτέλεσε το προκάλυμμα της δικής τους θετικής ψήφου. Και δεν αποτελεί απλά ιδιωτικοποίηση τους αλλά εκχώρηση του νερού σε ξένα πολυεθνικά συμφέροντα κατά παράβαση του Συντάγματος σύμφωνα  με την απόφαση 1906/2014 της Ολομέλειας του ΣτΕ, αφού το Υπερ-ταμείο σύμφωνα με το Αρ. 184 παρ. 4 του Ν.4389/2016 «δεν ανήκει στον δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται» αλλά ελέγχεται στην Πράξη από τους Δανειστές. Το εποπτικό συμβούλιο του Υπερ-ταμείου αποτελείται από 5 μέλη, δύο εκ των οποίων ορίζονται από τους δανειστές (με την σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών) και τρία από την ελληνική κυβέρνηση (με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών). Οι δύο εταιρίες παύουν να αποτελούν από τούδε και στο εξής υπηρεσίες «κοινής ωφελείας» με αντικείμενο την απρόσκοπτη και ποιοτική παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στους πολίτες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και καθίστανται απλώς «αξίες» στο χαρτοφυλάκιο της ΕΔΗΣ -μιας εκ των θυγατρικών του Υπερ-ταμείου- με μοναδικό στόχο να εξυπηρετήσουν τον «ειδικό σκοπό» του Υπερ-ταμείου, σύμφωνα με το αρ. 185 παρ.1, Ν.4389/2016: «Η Εταιρία διαχειρίζεται και αξιοποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία προκειμένου να: α) συνεισφέρει πόρους για την υλοποίηση της επενδυτικής πολιτικής της χώρας και για την πραγματοποίηση επενδύσεων που συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και β) συμβάλλει στην από-μείωση των οικονομικών υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας σύμφωνα με τον Νόμο 4336/2015 (Α’ 94).

Ψήγματα αναγέννησης στον διατροφικό τομέα της Ηπείρου

Κάθε χρόνο η επιστροφή μου από τις καλοκαιρινές διακοπές στην «πατρώα γη» της Ηπείρου συνοδεύεται από εικόνες τόπων απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και Ιστορικής σημασίας αλλά κι από μια θλίψη  για την εγκατάλειψη και την παρακμή τους: επαρχιακοί δρόμοι που χάνονται σιγά -σιγά, κλειστά σπίτια, σχολεία, καφενεία κι εκκλησιές, χέρσα χωράφια…… εικόνες ερήμωσης κι εγκατάλειψης.

Λιγοστές οι προσπάθειες αναγέννησης, μετρημένες στα δάχτυλα, που φέρουν την σφραγίδα μεμονωμένων ανθρώπων, σύγχρονων «αγνώστων ηρώων». Σταχυολογώ  μερικές που έπεσαν στην αντίληψη μου ζητώντας προκαταβολικά συγνώμη απ’ όσους δεν αναφέρω σ αυτό το περιληπτικό μου σημείωμα. (Πολλές από τις παρακάτω περιπτώσεις  τις συνάντησα στην έκθεση τοπικών Ηπειρωτικών  προϊόντων στην Πρέβεζα που διοργάνωσε η Περιφέρεια Ηπείρου στο διάστημα από 26-28 Αυγούστου).

«Προτεκτοράτο»

«Ο άποικος και ο αποικιοκρατούμενος είναι παλιοί γνωστοί. Και πραγματικά ο άποικος έχει δίκιο όταν λέει ότι «τους» ξέρει. Γιατί ο άποικος είναι εκείνος που έφτιαξε και εξακολουθεί να φτιάχνει τον αποικιοκρατούμενο. Ο άποικος αντλεί την αλήθεια του, δηλαδή τα αγαθά του, από το αποικιοκρατικό σύστημα.»

(Φραντς Φανόν, Της γης οι κολασμένοι)

Ακόμα κι αυτοί που έχουν  στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών γνωρίζουν πως προϋποθέσεις για την χάραξη μιας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής αποτελούν: η εξασφάλιση ρευστότητας από το Τραπεζικό σύστημα, ο δημόσιος έλεγχος του εθνικού πλούτου και  η διαχείριση των φορολογικών έτσι ώστε να προκύπτει ένα επαρκές Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και  ένα λειτουργικό Κοινωνικό Κράτος.

Στο σημερινό «βασίλειο της Δανιμαρκίας»  και οι  3 παράμετροι εκλείπουν:

Στο ΔΣ του νέου υπερ-ταμείου αποκρατικοποιήσεων με την επωνυμία «Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ», στο οποίο μεταφέρονται όλα τα περιουσιακά στοιχεία των ΤΑΙΠΕΔ, ΤΧΣ και ΕΤΑΔ για 99χρόνια! , τα 3 μέλη θα διορίζονται κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και τ’ άλλα 2 με επιλογή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στον έλεγχο τους θα βρίσκεται το σύνολο  των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου αλλά και των σημαντικότερων ΔΕΚΟ, αρχής γενομένης με τις συγκοινωνίες της Αττικής, το ΟΑΚΑ και τα ΕΛΤΑ για ν ακολουθήσουν ΕΥΔΑΠ & ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ,  Αττικό Μετρό,  ΔΕΗ και  ΑΔΜΗΕ. Ότι δλδ προέβλεπε το αρχικό σχέδιο Σόιμπλε για τη μεταφορά στο Λουξεμβούργο της έδρας του ΤΑΙΠΕΔ και της μετατροπής των περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου σε ενέχυρα.  

Περί του νέου Αναπτυξιακού Νόμου

Η θεσμοθέτηση του αυτόματου μηχανισμού περικοπών σε δαπάνες του δημοσίου (μισθούς και συντάξεις) έως το ερχόμενο EUROGROUP της 24^ης Μαΐου,  σε περίπτωση μη επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, συνδέει άμεσα την μοίρα των δημοσίων με τις επιδόσεις στην ιδιωτική οικονομία. Και για να το διευκρινίσουμε: για να μην κοπούν μισθοί και συντάξεις θα πρέπει στις ετήσιες αξιολογήσεις να επιτυγχάνονται πρωτογενή πλεονάσματα, άρα να παράγεται πλούτος στη χώρα. Ευσεβής πόθος θα πει κάποιος σε μια οικονομία που επί 6 χρόνια βρίσκεται σε συνεχή ύφεση, υφίσταται τις παρενέργειες των capital control,  ενώ η ψήφιση του τελευταίου πακέτου των ασφαλιστικών και φορολογικών μέτρων οδηγούν σε οριστική διάλυση της μικρό-μεσαίας οικονομικής δομής – ότι είχε απομείνει δλδ από την Ελληνική ιδιο-προσωπεία στον κοινωνικο-οικονομικό πεδίο-.

Το γεγονός ότι ο Αναπτυξιακός Νόμος  τέθηκε σε διαβούλευση μόλις στις 5 Μαΐου -έως τις 16- μετά δλδ από 2 χρόνια, αποτελεί μια ακόμη ένδειξη της αδιαφορίας και του ερασιτεχνισμού της «αριστερής διακυβέρνησης» έναντι  της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Για τους Αγροτικούς συνεταιρισμούς

Ενάμιση μήνα σχεδόν μετά το άδοξο τέλος των αγροτικών κινητοποιήσεων –με την «παράσταση Μπούτα»-, η κατάσταση στον αγροτικό κόσμο βαίνει απ το κακό στο χειρότερο! Σε αναμονή  των νέων μέτρων για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, οι αγρότες αντιμετωπίζουν –πρόσθετα- τις καθυστερήσεις στην αποπληρωμή των συνδεδεμένων ενισχύσεων.  Περισσότεροι  από 90χιλ  βρίσκονται στο στόχαστρο μετά την απαίτηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για επιστροφή των παρανόμως καταβληθέντων αποζημιώσεων ύψους 240 εκατ. € -του λεγόμενου πακέτου Χατζηγάκη-. Παρά το κλείσιμο των βορείων συνόρων μας, οι  εισαγωγές φτηνού γάλακτος από τις όμορες Βαλκανικές χώρες αυξάνονται συνεχώς επιδεινώνοντας το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο στα γαλακτοκομικά προϊόντα. Καταστρατηγώντας ακόμα περισσότερο την ενδογενή παραγωγή, προσχέδιο Υπουργικής απόφασης -ευθυγραμμιζόμενο με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ-, αποσυνδέει την παραγωγή γιαουρτιού από την χρήση νωπού γάλακτος, ανοίγοντας το πεδίο για την χρήση του εισαγόμενου.

Παράλληλο Πρόγραμμα

Το “παράλληλο πρόγραμμα” της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που πέρασε τον Φεβρουάριο από την Βουλή (Ν 4368/16) , παρουσιάστηκε ως μια φιλόδοξη προσπάθεια  επανίδρυσης του Κοινωνικού Κράτους. Αποτελεί μάλλον  «χρύσωμα του χαπιού» εν μέσω αγροτικών και λοιπών κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό και τα ογκούμενα κοινωνικά αδιέξοδα από την εισροή και παραμονή χιλιάδων προσφύγων & μεταναστών. Επισημαίνουμε  ότι το πρόγραμμα αυτό είχε αποσυρθεί το Δεκέμβριο κατόπιν ενστάσεων «των θεσμών» για την μη κοστολόγηση της δημοσιονομικής επιβάρυνσης, προκειμένου να καταβληθεί στη χώρα η δόση του 1^ος  δις €.