1η Απρίλη 1955_1η Απρίλη 2021

Η 1 Απρίλη του 1955 έγινε για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, μετά την παραχώρηση της από τους Οθωμανούς στους Άγγλους στα 1878. Κρήτη και Κύπρος αποτελούσαν περιοχές ζωτικού ελέγχου της Αγγλικής αποικιοκρατίας στο δρόμο για τις Ινδίες, γι αυτό κι οι λυσσαλέες αντιδράσεις τους στην ένωση τους με τον Εθνικό κορμό, παρά τις αλλεπάλληλες επαναστάσεις. Η 1η του Απρίλη είναι το τελευταίο γεγονός της Εθνικο-απελευθερωτικης μας Επανάστασης που ξεκίνησε το 1821 και που λόγω τραγικών λαθών των πολιτικών μας ηγεσιών -με κυριότερο τις συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου του 1959- , κατέληξε στην εισβολή και κατοχή του 1974, από τους Τούρκους. Ο Ελληνικός εμφύλιος του 1946-49 απέτρεψε την επιστροφή της Κύπρου στην Ελλάδα, προκαλώντας το Εθνικό αίσθημα και την λαϊκή εξέγερση, με πρωτοπορία τους μαθητές και τους νέους! Ο ηρωικός αγώνας και η θυσία των: Γρήγορη Αυξεντίου, Ευαγόρα Παλικαριδη, Στυλιανου Λένα, Κυριακου Μάτση, Φώτη Πιττα κ.α, μας εμπνέει και γίνεται παράδειγμα φωτεινό σήμερα που η Κύπρος τίθεται και πάλι στο στόχαστρο του Τουρκικού αναθεωρητισμού...ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Πολιτιστική διπλωματία με αφορμή τα 200 χρόνια απο το 1821

 Ας σταθούμε σε δυο υψηλής σημασίας στιγμές καλλιτεχνικής έκφρασης για τα 200 χρόνια από το 1821: «Ο χορός του Ζαλόγγου» από το μουσικό συγκρότημα «The Soldiers’ Chorus» του Αμερικανικού στρατού Ευρώπης και Αφρικής (https://www.youtube.com/watch?v=YgLSrKh8cYA&ucbcb=1) & το «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» των Μίκη Θεοδωράκη και Οδυσσέα Ελύτη από την χορωδία του Κόκκινου στρατού (https://www.youtube.com/watch?v=pQPDfA7iTEQ). Με αφορμή αυτές τις δύο αποδώσεις -αλλά και μια σειρά δηλώσεων Ηγετών με αφορμή την Εθνική μας Παλιγγενεσία-, θα μπορούσαμε να ανα-στοχαστούμε τις δυνατότητες υψηλής πολιτιστικής διπλωματίας που θα μπορούσε να διαδραματίσει η χώρα μας, με αφορμή αυτή την συμβολική χρόνια.

25η Μαρτίου 2021- 200 χρόνια απο το 1821

 

Δύο γεγονότα υψηλής συμβολικής σημασίας για τους σημερινούς εορτασμούς των 200ων χρόνων από το 21, συντελέστηκαν αυτόν τον χρόνο: η αποτροπή του εποικιστικού σχεδίου Ερντογάν με το πέρασμα χιλιάδων μουσουλμάνων μεταναστών από τον Έβρο κι ο εμβολισμός του «Kemal Reis» από την φρεγάτα «Λήμνος», που συντέλεσε αποφασιστικά στην αναδίπλωση των Τουρκικών παραβιάσεων στο Ν Ανατολικό Αιγαίο. Οφείλουμε να αποδώσουμε τις πρέπουσες τιμές στους συντελεστές αυτών των γεγονότων, στους πιλότους μας και σ’ όλους εκείνους που με την τόλμη και την αποφασιστικότητα τους προασπίζουν καθημερινά ότι απελευθερώθηκε με το αίμα και τις θυσίες των αγωνιστών της μακραίωνης Ελληνικής Επανάστασης. Ας αποτελέσουν αυτά τα συμβολικά γεγονότα μαρτυρίες ότι διατηρούμε ακόμα κάτι από το αντιστασιακό μας φρόνιμα κι ας δώσουν κουράγιο και σθένος στους κουρασμένους και παραιτημένους συμπολίτες μας από την παρατεταμένη κρίση. Ένα νέο όραμα χρειαζόμαστε που να μας ενώσει στα Μεγάλα και στ Αληθινά κι ανθρώπους που το παράδειγμα τους θα μας εμπνεύσει για να «βγάλουμε φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα…» ολοκληρώνοντας ετούτο τον αιώνα το ανολοκλήρωτο του 21…….

Τα 200 χρόνια από το ‘21 και τα γλυπτά του Παρθενώνα

Με αφορμή το ψήφισμα στο Αμερικανικό Κογκρέσο για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα* θα μπορούσε να αναπτυχθεί πρωτοβουλία υποστηριζόμενη ενωτικά από το πολιτικό μας σύστημα (αν ήταν άλλο), ενόψει των 200ων χρόνων από το 1821, συνδέοντας την Εθνική μας Παλιγγενεσία με τα εθνοκρατικά προτάγματα του 21ου αιώνα. Ο πρωθυπουργός κος Μητσοτάκης –μεταξύ άλλων- θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα αυτό στην σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε την 25η Μαρτίου σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού που θα υπενθύμιζε στους Ευρωπαίους ηγέτες ότι η Ελλάδα –παρά τις καταστροφές που έχει υποστεί- αποτελεί πολιτιστική υπερδύναμη παγκόσμιας εμβέλειας. Ο Δήμαρχος της Αθήνας κος Μπακογιάννης θα έπρεπε να πρωτοστατήσει σε μια τέτοια διεκδίκηση για την πόλη του, αντί για το «μνημόνια κατανόησης» με τον Ιμάμογλου στο Φανάρι, πέντε μέρες πριν τον επίσημο εορτασμό της 25ης Μαρτίου! Τιμώντας την επίσκεψη του Βρετανικού βασιλικού ζεύγους, μια άλλη εθνική επιτροπή για το 21, θα όφειλε να θέσει το αίτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα επαναφέροντας στην συλλογική μας μνήμη τον Έλγιν, τον Υπουργό Εξωτερικών και μέλος της Ιεράς Συμμαχίας Κάσλρεϊ, -μεγάλο εχθρό της Ελληνικής Επανάστασης-, την οικονομική υποτέλεια και εξάρτηση του Αγγλικού δανείου στα 1823 που διαπραγματεύτηκε η Κυβέρνηση Κουντουριώτη-Κωλέτη-Μαυροκορδάτου μέχρι τις εξοντώσεις των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και τον σημερινό ρόλο της Μ Βρετανίας στην πενταμερή για το Κυπριακό. Η πρόσφατη άρνηση του Μπόρις Τζόνσον στην επιστροφή των γλυπτών αποτελεί μια ακόμα υπενθύμιση σε πολλούς εγχώριους υποστηρικτές του, ότι η αντίθεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Παγκοσμιοποίηση από διάφορες όψιμες πολιτικές προσωπικότητες δεν σημαίνει ταυτόχρονο κι αποκήρυξη του αποικιοκρατικού ή αυτοκρατορικού παρελθόντος τους. Η θέση λοιπόν που λαμβάνουμε απέναντι τους θα πρέπει πρωτίστως να κρίνεται από την τοποθέτηση τους έναντι των δικών μας ιστορικών και σύγχρονων αιτημάτων….

*https://www.voria.gr/article/psifisma-sto-kogkreso-gia-tin-epistrofi-ton-glipton-tou-parthenona?fbclid=IwAR22qKmoJt0W509OYxlJbaeh6WfyBVQLkKkVZc3ecFd5LpKEYDfSmktXgPs

Κοινωνικές ανισότητες

 

Στην ιστορική μας διαδρομή οι Έλληνες δεν βιώσαμε  στον ίδιο βαθμό με τους δυτικο-ευρωπαίους την κληρονομική αριστοκρατία, γεγονός που εδραίωσε μια αντίληψη φυσικής ισότητας στο λαϊκό σώμα. Ο μικρός κλήρος, προϊόν της γεωγραφίας και του ανάγλυφου του τόπου, διατηρήθηκε μέσω της μικρής ιδιοκτησίας κατά την αστικοποίηση τον 20^ου αιώνα, όπου η υπερμεγέθης  μικρομεσαία κοινωνική δομή αποτέλεσε σημαντική γραμμή άμυνας στην κοινωνική ανισότητα που προκάλεσαν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής στη Δύση.