Ενέργεια: Έλλειψη Εθνικής στρατηγικής

Σε αναδίπλωση φαίνεται να οδηγείται ο Όλαφ Σόλτς, συναινώντας στην έκδοση Ευρωπαϊκού χρέους για την αντιμετώπιση των υψηλών τιμών  ενέργειας μετά τις επικρίσεις που δέχθηκε από Ευρωπαίους πολιτικούς όπως ο Ντράγκι, στην άτυπη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε στην Πράγα, σχετικά με την εξαγγελία του για μονομερές Γερμανικό σχέδιο ενεργειακής στήριξης βιομηχανίας και νοικοκυριών. Συγκεκριμένα ο Γερμανός πρωθυπουργός είχε προτείνει ενισχύσεις 200 δις € από τον κρατικό προϋπολογισμό, πρόταση που υποστηρίχθηκε από τον Ολλανδό ομόλογο του, δεν θα ήταν όμως εφικτό να εφαρμοστεί στις  φτωχότερες χώρες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης. Ελλάδα, Ιταλία, Πολωνία και Βέλγιο αντιτείνουν  ένα «δυναμικό διάδρομο τιμών» με προσωρινό πλαφόν στις τιμές των συναλλαγών χονδρικής του φυσικού αερίου (φ.α), που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με μεταβαλλόμενο όριο, ανάλογα με τις διακυμάνσεις της Αμερικανικής και Ασιατικής αγοράς ενέργειας. 

Αποτύχαμε.....

 

Το γεγονός ότι 213 άντρες δήλωσαν επιθυμία να βιάσουν ένα παιδί συνιστά κοινωνική παθολογία. Όλο το προηγούμενο διάστημα της οικονομικής κρίσης και του κοινωνικού εγκλεισμού παγιοποιήθηκε μια δεξαμενή κοινωνικά αδύναμων που ζουν σε συνθήκες λουμπενοποίησης και ψυχασθένειας. Με βάση τα σημερινά δεδομένα 1 στους 3 σχεδόν συμπολίτες μας δεν την βγάζει τον μήνα. Το πιο αδύναμο κομμάτι, αυτό των παιδιών, είναι ευάλωτο κι εκτεθειμένο στην νοσηρή παθολογία συμπολιτών μας, αντρών συνήθως. 

Κομπραδόροι και ραντιέρηδες

Σ’ όλη την μεταπολίτευση όσοι ασχοληθήκαμε με τα κοινά, συναντούσαμε μια άποψη αριστερής προελεύσεως κατά την οποία η ελληνοτουρκική σύγκρουση είναι μια τεχνητή αντιπαράθεση που χρησιμοποιείται από τις πολεμικές βιομηχανίες για ν’ αυξάνουν τις πωλήσεις όπλων καθώς κι ότι οι πολεμικές συγκρούσεις αποτελούν αστικές διενέξεις για τα συμφέροντα τους που δεν αφορούν τους λαούς, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αυτός που ανέτρεψε αυτά τα αφηγήματα είναι ο Ερντογάν, ο οποίος  με την ρητορική του σταδιακά μας θύμισε ότι οι πόλεμοι Ελλάδας-Τουρκίας ξεκινούν από το Μάτζικερτ –πολύ πριν την εδραίωση του καπιταλισμού-, ότι ο Τουρκικός λαός κανένα πρόβλημα δεν είχε να ζει και να εκμεταλλεύεται περιουσιακά στοιχεία Ελλήνων που κατακτήθηκαν στην Μικρά Ασία, στον Πόντο και στην Κύπρο κι ότι σε αντίθεση με τον Ελληνισμό,  στην Τουρκία την απόλυτη εξουσία διαχρονικά είχε ο στρατός και το Κράτος που διατηρείται δια της κατακτήσεως. Όπως άλλωστε κατέδειξαν σημαντικοί Έλληνες διανοούμενοι, από τον  Ψυρούκη έως τον Κονδύλη και τον Καραμπελιά, η Ελληνική αστική τάξη,  διεθνοποιημένη και εξαρτημένη, ήθελε πάντα τον κατευνασμό βλέποντας την Τουρκία ως πληθυσμιακό μέγεθος που της επέτρεπε ν’ αυξάνει τα κέρδη από τις πωλήσεις και δεν θα είχε πρόβλημα εθνικής υποχώρησης προκειμένου να τα διατηρήσει.