Για τα παιδιά και την δημογραφία

 Ορθώς ο Νίτσε αναφερόμενος στις Δυτικές κοινωνίες μετά την βιομηχανική επανάσταση απεφάνθη ότι μετά τον θάνατο του Θεού όλα επιτρέπονται. Σε κοινωνίες αποθέωσης του δικαιωματισμού και της «επιτρεπικότητας» οι ατομικές πράξεις δεν οροθετούνται  βάση ηθικών κωδίκων αλλά υπαγορεύονται αποκλειστικά από ορθολογισμό που οδηγεί στην χρησιμοθηρία ή από πάθη που ενίοτε γίνονται ακραία. Η επιτυχία του όποιου εθνικού σχεδίου προστασίας των παιδιών πέρα από τις αναγκαίες κοινωνικές δομές και την αυστηροποίηση των ποινών έχει ως προϋπόθεση μια βαθύτερη αναμόρφωση του αξιακού κώδικα των κοινωνιών μας, ενός συλλογικού οράματος που θα μας συνέχει και μιας ηθικής και πνευματικής  ανασυγκρότησης στην οποία οφείλει να πρωταγωνιστήσει έμπρακτα ότι  υγιές κομμάτι έχει απομείνει πέρα από κόμματα και ιδεολογίες. Και επειδή τα παιδιά είναι το μέλλον  θα ήταν σκόπιμο το εθνικό αυτό σχέδιο να διευρυνθεί μ’ εκείνο μιας δημογραφικής ανάκαμψης, απαντώντας στον βραχυπρόθεσμο  κίνδυνο δημογραφικής κατάρρευσης, όπως κατέδειξαν τα στοιχεία της απογραφής του 2021. Εκτός αν η ελίτ κι οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο της επίλυσης του δημογραφικού από τους μετανάστες. Ευχαριστώ το κανάλι του Newshub και τον φίλο Κώστα Δαμοβολίτη για την συνέντευξη. (2/11/2022)