Η έκθεση Ντράγκι, όπως και η
αντίστοιχη Λέτα λίγους μήνες πριν, αποτελούν τα πιο σημαντικά κείμενα της
τρέχουσας περιόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πολύπειρος Ντράγκι, συνειδητοποιώντας το υπαρξιακό ζήτημα
της Ευρώπης, αφενός λόγω των δυο πολέμων που
διεξάγονται στην αυλή της -Ανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή- αφετέρου λόγω
της υστέρησης της στον τεχνολογικό ανταγωνισμό έναντι της Κίνας και των ΗΠΑ,
προτείνει ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ ριζικής επανεκκίνησης της οικονομίας. Ένα
σχέδιο που κοστολογείται με επιπλέον πόρους από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς,
ύψους 800ων δις € ετησίως για την βιομηχανική ανασυγκρότηση και την
αμυντική θωράκιση μέσω διακρατικών συμπράξεων, την έρευνα και την αξιοποίηση
νέων τεχνολογικών εφαρμογών σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη και οι κβαντικοί
υπολογιστές, την δημιουργία και
συντήρηση δημόσιων υποδομών για την
αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την πράσινη μετάβαση, την απλούστευση
των διαδικασιών κι ένα νέο πλαίσιο διακυβέρνησης.
