Το Άρδην πραγματοποίησε στις 1 & 2 του Νοέμβρη επίσκεψη, καταβύθιση στο ιστορικό κέντρο του νεότερου Ελληνισμού και στις εναλλαγές των φθινοπωρινών χρωμάτων της ορεινής Φύσης, στην Γορτυνία του Νομού Αρκαδίας. Στα πνευματικά και παραγωγικά κέντρα του 17ου και 18ου αιώνα, Δημητσάνα και Στεμνίτσα, εκεί που κρίθηκε η επιτυχία του ξεκινήματος της επανάστασης του 1821, στα χνάρια του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα, του Νικηταρά του «Τουρκολέκα» και πολλών ακόμα αγωνιστών της Παλιγγενεσίας.
Στη Δημητσάνα με την διατηρημένη έως σήμερα δημόσια βιβλιοθήκη της, παρά την θυσία πολλών συγκραμάτων για την κατασκευή φυσιγγιών το ‘21, και την ομώνυμη σχολή των μοναχών Γούνα και Λεονάρδου, από τη σχολή της Σμύρνης, που από το 1764 έκανε την πόλη εκπαιδευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Το πετρόκτιστο σπίτι του απαγχωνισθέντος από τους Οθωμανούς Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ και του ανεψιού του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Το εξαιρετικό Μουσείο Υδροκίνησης, ίσως το πλέον ολοκληρωμένο οικολογικό μουσείο, που μαρτυρά την σημασία του νερού ως παραγωγικού συντελεστή της τοπικής οικονομίας. Εκεί που το νερό του Λούσιου ποταμού δίνει την ενέργεια για την λειτουργία της νεροτριβής, του αλευρόμυλου, του ρακοκάζανου, του βυρσοδεψίου αλλά και του μπαρουτόμυλου, καθιστώντας την περιοχή το οπλοστάσιο του αγώνα.
Στην Στεμνίτσα, κέντρο αργυροχρυσοχοΐας και ασημουργίας με σημαντικούς λογίους και τεχνίτες. Σπαράγματα αυτής της μεγάλης τέχνης, οι αγιογραφήσεις του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου που χτίστηκε σε μόλις 74 μέρες το 1810, όπως όριζε το φιρμάνι του Βελή Πασσά και ιστόρησε έως και ο Κόντογλου στα 1953. Η ακόμα τις αγιογραφίες με επιρροές της περίφημης Κρητικής σχολής στο Ναό των Τριών Ιεραρχών του 1715 αλλά και το ηρώο της πόλης, μάρτυρας της θυσίας των Στεμνιτσιωτών σ όλους του μεγάλους αγώνες του έθνους.
Στην Καρύταινα με το επιβλητικό μεσαιωνικό κάστρο απόηχο της Φραγκοκρατίας πάνω στην αρχαία Βρένθη, το ανακαινισμένο πυργόσπιτο της Λεβένταινας και το Ναό του Αγίου Νικολάου με τις περίφημες τοιχογραφίες των Πεδιωτών ζωγράφων Μιχάλη και Πέτρου, του 18ου αιώνα.
Αυτό το ταξίδι στην ιστορική μνήμη θα ήταν όμως λειψό αν δεν συνδυαζόταν με την εμπειρία ενός σύγχρονου εγχειρήματος τοπικής ανάπτυξης που αποτελεί παράδειγμα για την αντιμετώπιση της ερήμωσης των χωριών μας, της Αρκαδιανής, στο χωριό Ψάρι Γορτυνίας. Ενός εγχειρήματος που κατέστη δυνατό χάρη στο πείσμα και στην αγωνιστικότητα του «αμέτοχου» αριστερού «εκδρομέα του 60», του Μπραχαμιώτη Μάκη Παπούλια και της εξαιρετικής ομάδας του, που επέστρεψε στο χωριό του εμπνεόμενος την αναβίωση των γεύσεων των γιαγιάδων μας. Μιας καταπληκτικής συλλογικής εικοσάχρονης πορείας που δημιούργησε ένα βιώσιμο πολύ-λειτουργικό αγρόκτημα με ξυλό-φουρνους, εργαστήρι μεταποίησης τοπικών ποικιλιών και βιολογικών προϊόντων , εστιατόριο αλλά κι ένα σύγχρονο μουσείο δημοτικής εκπαίδευσης με μεγάλη απήχηση στα σχολεία της περιοχής, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί των οποίων προσλαμβάνουν γνώση και δεξιότητες για κρίσιμα ζητήματα της εποχής, όπως η κλιματική κρίση, με το παιχνίδι, το βίωμα και τις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους.
Είναι αυτό το εγχείρημα αλλά και η μεγάλη συμμετοχή των φίλων και των συνεργατών της ομάδας που σε ταραγμένους καιρούς μας δίνουν αισιοδοξία και ελπίδα για ένα μέλλον αντάξιο των ιστορικών μας παρακαταθηκών.
03.11.2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου