Σχόλιο για την δασκάλα απο το Δέρειο

Καμία «αντιρατσιστική» οργάνωση δεν θα δείτε να εκδίδει ανακοινώσεις (και καμία ομάδα «αντιεξουσιαστών» να καίει την Αθήνα) για την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου. Καμία οργάνωση «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» δεν θα δείτε να επεμβαίνει για την προστασία της δασκάλας από το τουρκικό παρακράτος. Κανέναν κύριο Δημητρά δεν θα δείτε να προσφεύγει στα Ελληνικά και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Κανέναν «Ιό» δεν θα δείτε να φωνάζει για μια δασκάλα που έβαλε τους μαθητές της, χριστιανούς και μουσουλμάνους, πάνω από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου. Κανένα «φιλελεύθερο» ιστολόγιο του Διαδικτύου δεν θα δείτε να αναρτά μπανεράκια και κορδελίτσες για την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου.
Αναρωτιέμαι: Πόσους ανθρώπους έχουμε στην Ελλάδα σαν την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου; Πέντε; Δέκα; Ίσως λέω και πολλούς! Τι κάνει το ελληνικό κράτος γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται πλέον να απαιτούν στήριξη. Πρόσφεραν και προσφέρουν την ψυχή τους την ίδια για την προκοπή αυτού του τόπου. Εδώ όμως, δεν μιλούμε ούτε καν για στήριξη. Εδώ βλέπουμε την πατρίδα για την οποία ματώνουν, να τους γυρνά την πλάτη και να τους περιφρονεί. Χαρά από το Δέρειο, Νίκο από την Ίμβρο, Κατερίνα και Νίκο από τα Σκόπια, Ελένη από τα κατεχόμενα της Κύπρου μας, Σεμπαεδήν από το Προσήλιο, αδέλφια μας από την Βόρειο Ήπειρο, δεν χρειάζεται να σας το πούμε ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Το κάνετε και θα το κάνετε, γιατί έτσι λέει η ψυχή σας. Και να ‘στε σίγουροι ότι αυτή είναι το μεγαλύτερό σας όπλο!

Οργάνωση Κοινωνικής και Οικολογικής Παρέμβασης

Παραθέτουμε σχετικό δημοσίευμα απο την εφ. ΑΝΑΤΟΛΗ

Επίθεση στη Δασκάλα Χαρά Νικοπούλου

Την έλεγαν Χαρά, μα χαρά σκορπούσε και στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου που παιδαγωγούσε με θέρμη, γεμίζοντάς τα με γνώση και αγάπη συνάμα. Η Χαρά Νικοπούλου με ενθουσιασμό υποδέχτηκε την αναγγελία της μετάθεσής της σε μειονοτικό δημοτικό σχολείο της Θράκης την σχολική χρονιά 2004 - 2005. Διέθετε τα μέσα και τις γνωριμίες για να επιτύχει ευνοϊκή μετάθεση στην πόλη της τη Θεσσαλονίκη, όμως συνειδητά δεν το επεδίωξε. Όταν μετέβη στο μειονοτικό χωριό Μέγα Δέρειο του Έβρου προκειμένου να διδάξει ως δασκάλα τα μουσουλμανόπουλα του δημοτικού σχολείου του χωριού την έθελξε η πανώρια θρακική φύση και γι’ αυτό αποφάσισε μαζί με το σύζυγό της να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί στην εσχατιά της Ελλάδας. Έκαναν όνειρα για το μέλλον για το χωριό για το σχολείο, για τα παιδιά, για την οικογένειά τους.

Το παράδειγμα των Λειψών με τις μεγάλες πρωτιές σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο

Εν μέσω των ροζ και γκρίζων αποχρώσεων της επικαιρότητας, το παράδειγμα του φαινομένου που λέγεται «Λειψοί» αξίζει προσοχής. Ενας μικρός τόπος μόλις 15,82 τ. χλμ., ακριτικός, που όμως κατέχει τις εξής μεγάλες πρωτιές: την υψηλότερη πληθυσμιακή αύξηση της δεκαετίας (40%), τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας και την υψηλότερη απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων (95%). Που έχει να επιδείξει βιολογικό καθαρισμό, ΧΥΤΑ, διαχείριση υγρών αποβλήτων για ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα, εν λειτουργία ολοήμερο δημοτικό σχολείο πριν ακόμη το υπουργείο Παιδείας θεσμοθετήσει το σχετικό πρόγραμμα, δημοτική συγκοινωνία και βιβλιοθήκη που κτίστηκε με πρωτοβουλία της Ουνέσκο και χορηγό την εταιρεία «Goody’s». «Η απαισιοδοξία που κυριαρχεί ότι είμαστε μια χώρα καταδικασμένη στη λογική της διαπλοκής είναι στρεβλή.