Σε μια πρόσφατη αναφορά του που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο ο Αλεξάντερ Ντούγκιν –σύμβουλος του Προέδρου Πούτιν-, εξηγεί τους λόγους του εν εξελίξει πολέμου στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ο πόλεμος αυτός δεν έχει στόχο την κατάκτηση των ρωσόφωνων περιοχών του Ντονμπας, ούτε την από-ναζιστικοποίηση της Ουκρανικής κυβέρνησης αλλά αποτελεί την αρχή μιας μεγάλης Ρωσικής σταυροφορίας με στόχο την παγκοσμιοποίηση και τον φιλελεύθερο ανθρωπολογικό της πυρήνα.
Στην Ελλάδα –σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη- κατά το τέλος του Ψυχρού πολέμου, δεν πραγματοποιήθηκε καμία σοβαρή ιδεολογική συζήτηση για τα αίτια της κατάρρευσης του υπαρκτού. Ακόμα σήμερα αρκετοί αριστεροί ερμηνεύουν τα γεγονότα της πτώσης του τείχους, ως ωμή παρέμβαση της καπιταλιστικής Δύσης μέσω του Γκορμπατσώφ. Αδυνατούν επίσης να αντιληφθούν τα αίτια του αντι-ρωσισμού σ’ όλους τους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης και των ομόσπονδων κρατών της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Βιώνοντας τις όποιες, έστω και περιορισμένες, ελευθερίες της δικής μας «κουτσουρεμένης δημοκρατίας» ως δεδομένες, αντιλαμβάνονται τα συντριπτικά ποσοστά υπέρ της επιλογής του Δυτικού τρόπου ζωής, όπου έγιναν δημοψηφίσματα και εκλογές στις χώρες αυτές, αποκλειστικά ως δυτικό «δάκτυλο» ,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξε παρέμβαση και του δυτικού παράγοντα.
Ένα από τα γεγονότα που διαμόρφωσε την πολιτική μου σκέψη στην εφηβεία ήταν η άγρια καταστολή από την αστυνομία που υπέστη στην αντιπυρηνική διαδήλωση του 1986, μετά την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Τσερνομπίλ. Η πρόσφατη κατάληψη αυτού του πυρηνικού εργοστασίου από τα Ρωσικά στρατεύματα εισβολής στην Ουκρανία, το τυφλό χτύπημα στο μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο της Ευρώπης στην Ζαπορίζια την περασμένη νύχτα καθώς και οι απειλές Πούτιν Λαβρόφ περί πυρηνικού 3ου παγκοσμίου πολέμου, ξυπνούν μέσα μου μνήμες που νόμιζα πως είχα απωθήσει οριστικά, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αντιπαρέρχομαι στην παρούσα φάση τις δηλώσεις για το ενδεχόμενο χρήσης επιθετικών τακτικών πυρηνικών όπλων που εντάσσονται στην πολεμική προπαγάνδα, εκτιμώ όμως ότι το όποιο ατύχημα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Στο επιχειρησιακό επίπεδο ο Ρωσικός στρατός προετοιμάζεται για την εισβολή σε πόλεις της Ουκρανίας επιχειρώντας τον έλεγχο των πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και των δικτύων ύδρευσης ώστε να εξαναγκάσει τον αστικό πληθυσμό σε μαζική παράδοση. Δεδομένου ότι ο διαθέσιμος τεχνολογικός εξοπλισμός των Ρωσικών όπλων δεν είναι τέτοιος ώστε να τους επιτρέπει χτυπήματα ακριβείας, είναι πολύ πιθανό κάποιο χτύπημα να προκαλέσει ατύχημα με πολύ ευρύτερες συνέπειες σ’ ένα από τα πυρηνικά εργοστάσια της Ουκρανίας. Να σημειωθεί για παράδειγμα ότι τα υπολείμματα του πυρηνικού αντιδραστήρα του Τσερνομπίλ βρίσκονται θαμμένα σε σκυρόδεμα στην περιοχή που εύκολα θα μπορούσε να διατρηθεί από την πτώση βομβών προκαλώντας νέα έκκληση ραδιενεργού υλικού.
Ξενοφώντος 4, Αθήνα, 1 Μάρτη 2022
Ήρωας ανακηρύχτηκε ο Ουκρανός πεζοναύτης Vitaly Shakun που την περασμένη Πέμπτη ανατινάχθηκε πάνω σε γέφυρα στην περιοχή Kherson –κοντά στην Κριμαία- για να σταματήσει την επέλαση των Ρωσικών στρατευμάτων.
Ήρωες μετά θάνατον και οι 13 συνοριο-φύλακες στο νησί του φιδιού -Zmiinyi- που όταν ο Ρώσος αξιωματικός τους ζήτησε από το πλοίο του να παραδώσουν τα όπλα τους για να γλυτώσουν την αιματοχυσία του απάντησαν: «Ρωσικό πολεμικό πλοίο, άντε γ@...» και εκτελέστηκαν.
Η Ρωσία πραγματοποιεί μια ωμή και αιματηρή εισβολή στη γειτονική της Ουκρανία, επιστρατεύοντας χονδροειδή και κυνικότατα ψεύδη για να συγκαλύψει τον επεκτατισμό της. Έναν επεκτατισμό διαχρονικό που δεν άλλαξε ούτε με τον Τσάρο ούτε με τον Στάλιν ούτε με τον πρώην πράκτορα της Γκα-Γκε-Μπε, Βλαδίμηρο Πούτιν, οπαδό της μετα-σοβιετικής «αυτοκρατορίας», με τις πλάτες της Κίνας, και την έμμεση συμβολή του δόλιου Πόντιου Πιλάτου που λέγεται Τουρκία.
Όποιος έχει μάτια, βλέπει: η προς Ανατολάς διεύρυνση του ΝΑΤΟ, επιχείρημα που χρησιμοποιεί σήμερα η Ρωσία για να καμουφλαριστεί από επιτιθέμενη σε αμυνόμενη, έχει παγώσει από το 2014. Σε ό,τι αφορά στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την ένταξη στο ΝΑΤΟ τη ζητούσαν επίμονα οι ίδιες οι κοινωνίες τους σε συντριπτικά ποσοστά, γιατί ιστορικά έχουν δεινοπαθήσει από τον ρωσικό επεκτατισμό και φοβούνταν μήπως αυτός επανέλθει – όπως επανέρχεται σήμερα στην Ουκρανία.
Η μεταξέλιξη της Ουκρανικής κρίσης σε πολεμική σύγκρουση αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε νέα ψυχροπολεμική αντιπαράθεση Ανατολής –Δύσης, οι πλέον χαμένοι θα είναι προοπτικά: η Ουκρανία, η Ευρώπη κι ο Ελληνισμός.
Η Ουκρανία γιατί θα διαπιστώσει ότι το ενδεχόμενο υποστήριξης της εδαφικής της ακεραιότητας από το ΝΑΤΟ, αποτελεί ψευδαίσθηση.
Η Ευρώπη γιατί μαζί με την Ελλάδα θα υποστεί τις οικονομικές επιπτώσεις του ακριβού φυσικού αερίου με συνέπειες την ακρίβεια, την διατροφική κρίση και το πλήγμα στην βιομηχανική παραγωγή -κυρίως της Γερμανίας-.
Ιστορικό 25ετίας παρουσίασε σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ η αύξηση του δείκτη τιμών καταναλωτή κατά 6,2% τον μήνα Ιανουάριο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 21, φέρνοντας την ανησυχία για την ακρίβεια στην πρώτη θέση για το 47% του πληθυσμού, σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις[1]. Στην αύξηση του τιμαρίθμου συνέβαλαν κατά: 22% η Στέγαση, κυρίως λόγω ανατιμήσεων του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου θέρμανσης αλλά και του κόστους των ενοικίων, 11% οι μεταφορές λόγω αύξησης καυσίμων και των τιμών των αυτοκινήτων, 7% οι αυξήσεις στην ένδυση και υπόδηση και 5,2% η διατροφή λόγω ανατιμήσεων στα δημητριακά, στον καφέ, στο κρέας στα νωπά φρούτα και στα λαχανικά. Το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης κάνει λόγο για παγκόσμιο πληθωριστικό φαινόμενο[2] κι αναπόφευκτο εισαγόμενο κύμα ακρίβειας το οποίο ευελπιστεί να ξεπεραστεί με το τέλος της πανδημίας και την ομαλοποίηση εκείνων των παραγόντων που συντέλεσαν στη δημιουργία του την τελευταία διετία.
Η χρονική μετάθεση κατά ένα χρόνο της εφαρμογής του όρου της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) περί υποχρεωτικής αγρανάπαυσης, συνιστά τ...
