Ας σταθούμε σε δυο υψηλής σημασίας στιγμές καλλιτεχνικής έκφρασης για τα 200 χρόνια από το 1821: «Ο χορός του Ζαλόγγου» από το μουσικό συγκρότημα «The Soldiers’ Chorus» του Αμερικανικού στρατού Ευρώπης και Αφρικής (https://www.youtube.com/watch?v=YgLSrKh8cYA&ucbcb=1) & το «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» των Μίκη Θεοδωράκη και Οδυσσέα Ελύτη από την χορωδία του Κόκκινου στρατού (https://www.youtube.com/watch?v=pQPDfA7iTEQ). Με αφορμή αυτές τις δύο αποδώσεις -αλλά και μια σειρά δηλώσεων Ηγετών με αφορμή την Εθνική μας Παλιγγενεσία-, θα μπορούσαμε να ανα-στοχαστούμε τις δυνατότητες υψηλής πολιτιστικής διπλωματίας που θα μπορούσε να διαδραματίσει η χώρα μας, με αφορμή αυτή την συμβολική χρόνια.
Επιχειρώντας την «Ελληνική σύνθεση» των αμεσο-δημοκρατικών προταγμάτων του Αρχαίου Κόσμου μ εκείνα της «Ελευθεριακής Πνευματικότητας» της Ορθοδοξίας –όπως την επιχείρησε ο μεγάλος μας φιλόσοφος Κ. Παπαιωνάννου- θα ήμασταν εμείς που θα παίζαμε ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση ενός διαφορετικού προτάγματος για την Δύση. Ενός προτάγματος που θα απαντάει στα αδιέξοδα της νοησιαρχίας και της μηχανιστικής αντίληψης για την Φύση και τον Άνθρωπο τώρα που η Δυτική παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει την μεγάλη της κρίση. Θα ήμασταν εμείς που θα παίζαμε τον καθοριστικό ρόλο για την επανασύνδεση της Ρωσίας με την Ευρώπη -και όχι με την Τουρκία- ως αντίβαρο στον Ευρασιανισμό, βασιζόμενοι στις μεγάλες παρακαταθήκες του έργου των Θεσσαλονικέων αγίων, Κύριλλου και Μεθοδίου πάνω στο οποίο βασίστηκε η μεγάλη πνευματική και πολιτιστική Ρωσική παράδοση των Πούσκιν, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Τσέχωφ κα.
Επαναφέροντας στο σήμερα την μακραίωνη αντιστασιακή μας παράδοση στην οποία αναφέρεται ο Νίκος Σβορώνος και εξυμνούν τα τραγούδια μας, θα γινόμασταν και πάλι –όπως συμβαίνει συνεχώς από το 1071- ο θεματοφύλακας της ελευθερίας του Δυτικού Κόσμου, ανάχωμα στον Οθωμανικό επεκτατισμό και στον σκοταδισμό.
Μόνο αντιστεκόμενοι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέα οικουμενικό όραμα με παρακαταθήκες την νέο-ελληνική αναγέννηση από το 1700 και την γενιά του 30, ξανακάνοντας επίκαιρο τον Καποδίστρια που στα 1816 εξέφρασε ένα άκρως επίκαιρο όραμα για τον Ελληνισμό, γράφοντας: « η Ελλάς θα πρέπει να κηρυχτεί ομοφώνως υφ’ όλων των Δυνάμεων χώρα αφιερωμένη αποκλειστικώς και μόνο εις τα επιστήμας και την διαφώτιση του ανθρώπινου γένους …….Κείμενη μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ευκόλως θα κατανοεί η Ελλάς το νόημα της μυστικοπαθούς ζωής της Ανατολής ενώ από την άλλη πλευρά θα δέχεται το εκπλεπτυσμένο πνεύμα των Ευρωπαίων, δημιουργούσα κατ αυτόν τον τρόπο μια δι’ ολόκληρον την ανθρωπότητα σωτήριον ισορροπίαν»!!! (Γ. Καραμπελιάς, 1821 Η Παλιγγενεσία)
Αυτά και άλλα σχετικά θα έπρεπε να αποτελούν την κεντρική συζήτηση αυτής της χρονιάς μ’ ένα σύνολο διπλωματικών αποστολών, κεφαλαιοποιώντας τις παρακαταθήκες του 1821 για τον Ελληνισμό. Δυστυχώς οι πολιτικοί ταγοί βιάζονται να κλείσουν τις επετειακές εκδηλώσεις άρον-άρον με κριτικές κουτσομπολιού και μιζέριας για να επανέλθουν στα συνήθη της εσωτερικής μας ψευτο-αντιπαράθεσης, συντηρώντας την παρακμή της «Ψωροκώσταινας»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου