“Παραλογισμός” μπορεί να χαρακτηριστεί ο νέος προϋπολογισμός που κατατέθηκε για το 2011 αφού αποτελεί το “κύκνεια άσμα” του ήδη συρρικνωμένου και στρεβλού κοινωνικού κράτους της χώρας. Μόνο στους τομείς της υγείας και της παιδείας προβλέπεται μείωση της τάξεως των 2,2 δις € εκ των οποίων 700 εκατ. αφορούν τις περικοπές στα νοσοκομεία , 1,4 δις τις μειώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και 107 εκατ. € τις περικοπές στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Άρα κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων , σταμάτημα στις πληρωμές πολλών εξετάσεων ασθενών από τα Δημόσια Ταμεία, μειώσεις τμημάτων και λειτουργικών δαπανών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Την ίδια στιγμή η «κατοχική τρόικα» θα ελέγχει κατά κωδικό και ανά μήνα την πορεία των εσόδων και κάθε φορά που θα παρατηρείται υστέρηση θα εισηγείται άμεσα νέα διορθωτικά μέτρα . Να τονίσουμε πως ο παραλογισμός του νέου προϋπολογισμού συνίσταται στο γεγονός – όπως αναφέρει στην εισηγητική έκθεση ο Υπουργός Οικονομίας- ότι είναι φτιαγμένος στη βάση του περιορισμού της ύφεσης από το 5% στο 3% , της μείωσης του πληθωρισμού και της αύξησης των καθαρών εσόδων του Κράτους από 51,4 δις € το 2010 σε 55 δις € το 2011! Και είναι παραλογισμός αν αναλογιστούμε ότι οι προβλέψεις αυτές γίνονται σε μια περίοδο αύξησης του συντελεστή ΦΠΑ από 11 σε 13% για καταναλωτικά προϊόντα ευρείας κατανάλωσης , εξίσωσης του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης , νέων μειώσεων μισθών σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, απολύσεων συμβασιούχων σε Δήμους και Οργανισμούς, περικοπές κοινωνικών δαπανών κοκ. Εύλογο το ερώτημα : από πού συνάγεται ο περιορισμός της ύφεσης και η πτώση του πληθωρισμού;
Είναι προφανές πως θα είναι αδύνατη η υλοποίηση του προϋπολογισμού αυτού και άρα θα απαιτούνται συνεχώς καινούρια μέτρα προκειμένου ν ανταποκριθούμε στους όρους του αναθεωρημένου μνημονίου ούτως ώστε να μας καταβληθεί η 4η δόση του Μαρτίου.
Μόνη θετική εξέλιξη της περιόδου είναι η συζήτηση για την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους των 110δις €, που άνοιξε στην Ε.Ε λόγω της κρίσης της Ιρλανδίας, γεγονός που καταδεικνύει την παντελή ανυπαρξία ανάλογης διαπραγμάτευσης όταν η δική μας χώρα υπέγραψε τους εξευτελιστικούς όρους του Μνημονίου. Να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο ΓΑΠ προεξοφλούσε τότε την δυνατότητα να μειώσουμε το χρέος κατά 8% γεγονός που μόνο με την διάλυση της χώρας θα πραγματοποιούνταν αν σκεφτούμε ότι η μείωση αυτή θα γινόταν σε μια περίοδο (διετία) με ύφεση 7% (-4% το 2010 και -3% το 2011 κατά τις επίσημες προβλέψεις ) και πληθωρισμό 6% (κατά μέσο όρο δλδ σε συνθήκες συνολικής εισοδηματικής απώλειας 13%). Είναι προφανές πως το σχέδιο αυτό –όπως έχουμε αναφέρει από την αρχή -θα οδηγήσει σε στάση πληρωμών , διάλυση των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων και εν τέλει σε χρεοκοπία της χώρας με καταστροφή του κοινωνικού πλούτου που παράχθηκε σ όλη την μεταπολεμική περίοδο. Σήμερα λοιπόν ο ίδιος ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας της τρόικας στη χώρα –Πωλ Τόμσον- έρχεται να διαπιστώσει ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι ρεαλιστικό.
Γιατί όμως τέθηκε το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και σε τι συνίσταται η πρόταση αυτή;
Η Γερμανία στην προσπάθεια της να φτιάξει την «Γερμανική Ευρώπη» επιχειρεί να «ξεμπερδεύει» με τις φτωχές χώρες της περιφέρειας (Ελλάδα, Ιρλανδία ,Πορτογαλία και ενδεχομένως Ισπανία). Μέσα από τον μηχανισμό της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» επιχειρεί να αποδιαρθρώσει το σημερινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα φτιάχνοντας μια νέα Ευρώπη δύο ταχυτήτων με μεταφορά του ελέγχου των οικονομιών της δεύτερης ταχύτητας στο Γερμανικό «Τρίτο Ράιχ». Προκειμένου δε να μην υποστούν μεγάλες απώλειες οι Τράπεζες δανειστές, ζητάει την αύξηση του χρόνου αποπληρωμής των χρεών με παράλληλη αύξηση του επιτοκίου δανεισμού για να μην σταματήσει η καταβολή των δόσεων στους δανειστές Τραπεζίτες . Η υποταγή των χώρων της δεύτερης ταχύτητας στην Γερμανική ηγεμονία είναι προφανές πως στην δική μας περίπτωση θα συνοδευτεί με την απώλεια εθνικής κυριαρχίας αφού θα παραχωρήσουμε δημόσια περιουσία και θα προβούμε σε μείζονες υποχωρήσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα έναντι του Νέο-οθωμανισμού .
Συνεπώς μια τέτοια ρύθμιση μας βρίσκει εν τέλει αντίθετους. Είναι αδιανόητο αφού διασύρεις και ενοχοποιήσεις έναν λαό, να τον οδηγήσεις στη φτώχεια και στην υποταγή.
Για την δική μας άποψη η αναδιάρθρωση του χρέους θα σήμαινε:
• Πτώση των τοκογλυφικών επιτοκίων δανεισμού και των ασφαλίστρων κινδύνου (swaps) που οδηγούν στην κατακόρυφη πτώση της αξίας των ελληνικών ομολόγων
• Παράταση του χρόνου αποπληρωμής τους χρέους στα 10 η παραπάνω χρόνια
• Επανεξέταση των απωλειών που υπέστη το Ελληνικό δημόσιο από τις συμβάσεις με μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες -κυρίως Γερμανικών συμφερόντων ( Siemens, Hochtief , Deutsche Telecom, Στρατιωτικές προμήθειες κλπ)- και αφαίρεση τους από το χρέος
• Διεκδίκηση της καταβολής των Γερμανικών αποζημιώσεων λόγω των καταστροφών που προκάλεσαν στην χώρα μας τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ουδέποτε κατεβλήθησαν
Αυτού του τύπου η αναδιάρθρωση θα έπρεπε ν αποτελέσει κοινή συνισταμένη πολιτικών δυνάμεων , προσωπικοτήτων και ενός λαϊκού πατριωτικού κινήματος και όχι η προαλειφόμενη «συμμαχία των προθύμων» που θα κληθεί ως αυτόκλητος σωτήρας να οδηγήσει μέχρις εσχάτων την διάλυση της χώρας στο όνομα των συμφερόντων της Goldman Sachs και της συμμορίας των Διεθνών και εγχώριων Τραπεζιτών .
Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο πρέπει να περάσουμε σαν λαός από την παραίτηση , τον φόβο και την κατάθλιψη που δημιουργεί αυτή η διακυβέρνηση, σε μια νέα ελπίδα για το συλλογικό μας μέλλον. Μια ελπίδα που να είναι συνυφασμένη μ ένα νέο όραμα για την επιβίωση της χώρας απέναντι στην Δυτική κυριαρχία και τον Ανατολικό επεκτατισμό.
Σήμερα χρειαζόμαστε ένα «σχέδιο εθνικής σωτηρίας» που θα ξανα-στήσει την χώρα στα πόδια της μέσω της παραγωγικής αναδιάρθρωσης και της Οικολογικής αποκατάστασης μέσα από μια νέα λαϊκή ενότητα κόντρα στην κυρίαρχη παρασιτική ελίτ. Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας , των φυσικών πόρων , των ενεργειακών κοιτασμάτων , των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας , των διατροφικών μας αποθεμάτων πρέπει να πραγματωθεί στη βάση μιας εναλλακτικής οικονομίας λαϊκής βάσης με κέντρο βάρους τους συνεταιρισμούς και τις κοινότητες και όχι όχημα για την απαλλοτρίωση του εθνικού μας πλούτου από ξένα συμφέροντα και το χειρότερο προπομπός για την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους στο όνομα μιας νέας αναπτυξιακής προοπτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου