Η πρόσφατη σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών παρουσιάστηκε –δοθέντων των εκλογών για την Τ.Α και με δεδομένη την στήριξη των ΜΜΕ στον Πρωθυπουργό μας- ως μια νίκη του Γ.Π έναντι των σχεδίων του Γαλλογερμανικού άξονα περί αυστηρών μέτρων επιτήρησης των χωρών που αντιμετωπίζουν υψηλά ελλείμματα .
Ας δούμε όμως τα πραγματικά γεγονότα. Η Α. Μέρκελ έπεισε τον ομόλογο της Ν Σαρκοζί για την ανάγκη αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής Συνθήκης – γνωστής ως Συνθήκη της Λισσαβόνας – με απώτερο στόχο την περαιτέρω σκλήρυνση του Συμφώνου Σταθερότητας δλδ με αυστηροποίηση των ελέγχων στα Κράτη Μέλη που αντιμετωπίζουν –όπως η Ελλάδα- υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα.
Για να επιτύχει την σκλήρυνση αυτή η Γερμανία, εισήγαγε την πρόταση δημιουργίας ενός μόνιμου μηχανισμού στήριξης για τις χώρες του ευρώ με αυξημένες δανειακές ανάγκες, με τίμημα όμως τον πλήρη έλεγχο της Οικονομικής πολιτικής τους από το Βερολίνο. Προκειμένου δε να περάσει την ρύθμιση αυτή σε διπλωματικό επίπεδο προχώρησε σε μια μαξιμαλιστική πρόταση για την απαγόρευση ψήφου των υπερχρεωμένων χωρών σε όλα τα συλλογικά όργανα της Ε.Ε –πρόταση που γνώριζε ότι δεν θα είχε καμία τύχη –προκειμένου να διασφαλίσει τις παραπάνω ρυθμίσεις .
Τι κρύβεται όμως πίσω από την Γερμανική πρόταση;
Το Γερμανικό σχέδιο θεωρεί αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση του χρέους δλδ την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας με παράλληλο «κούρεμα» των απαιτήσεων των δανειστών μας . Προκειμένου όμως να διασκεδάσει τις όποιες αντιδράσεις αυτών προβαίνει σε μια ακόμα μεγαλύτερη σκλήρυνση των όρων δανεισμού και ελέγχου των οικονομιών των ποιο αδύναμων χωρών με ταυτόχρονο εκβιασμό για την αποπομπή τους από την Ένωση . Επιπλέον η Μέρκελ φοβάται μήπως το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο απορρίψει τον προτεινόμενο ευρωπαϊκό μηχανισμό των 860 δις € για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης γεγονός που αντανακλά την εθνική αναδίπλωση στην Γερμανία έναντι της Ε.Ε .
Παρ’ όλες τις σκληρές θέσεις των Γερμανών οι αγορές βλέποντας να θεσμοθετείται το καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας στην Ευρωζώνη τόσο πρόωρα ξεκίνησαν ένα νέο γύρο κερδοσκοπικών παιχνιδιών αφού τα στοιχήματα στα CDS για επικείμενη χρεοκοπία της χώρας μας ανέβασαν το κόστος ασφάλισης των ομολόγων πάνω από τις 800 μονάδες βάσης. Φοβούμενοι τις επιπτώσεις στην σταθερότητα του Τραπεζικού συστήματος στην Ένωση, ο Τρισέ εξέφρασε τις έντονες διαφωνίες του στο Γερμανικό σχέδιο ενώ το ΔΝΤ έσπευσε να προτείνει διαφορετικό σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και με αύξηση γύρω στο 1% του επιτοκίου δανεισμού.
Οι Γερμανοί γνωρίζουν πως η Ελλάδα δεν είναι σε θέση ακόμα και με την απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου να μειώσουν το χρέος. Μέχρι το τέλος του 2013 η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να καταβάλλει 103,7 δις € για την εξυπηρέτηση παλαιότερων ομολόγων που λήγουν αυτή την περίοδο . Το 2014 με βάση τα έως σήμερα ισχύοντα βάση του Μνημονίου, θα χρειαστούμε 31 περίπου δις € για την εξυπηρέτηση ομολόγων του Δημοσίου επιπλέον 110 δις € για το δάνειο από την Ε.Ε και το ΔΝΤ συν τους τόκους και 67 δις € για την εξυπηρέτηση του ελλείμματος εκείνη την χρονική περίοδο δλδ σύνολο πάνω από 208 δις € την στιγμή που με την ύφεση το ΑΕΠ της χώρας εκείνη την χρονιά δεν θα ξεπεράσει τα 234 δις €. (δλδ 89,7% του ΑΕΠ θα απαιτηθεί για την εξυπηρέτηση του χρέους) . Να επισημάνουμε εδώ πως μόνο για το 2009 το δημόσιο χρέος θα κυμανθεί στο 127% του ΑΕΠ ήτοι γύρω στα 300 δις € αναθεωρημένο προς τα πάνω σε σχέση με το 115%, αφού με απαίτηση της τρόικας συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και τα χρέη των ζημιογόνων ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ .
Ο πρωθυπουργός της χώρας θα είχε κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζει μετά την Σύνοδο Κορυφής εάν έθετε στους ομολόγους του το ζήτημα της μη τήρησης του άρθρου 123 παρ 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, σύμφωνα με το οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι λοιπές κεντρικές Τράπεζες των χωρών της Ε.Ε «οφείλουν να επιφυλάσσουν στα πιστωτικά ιδρύματα που ανήκουν στο Δημόσιο την ίδια μεταχείριση όπως και στα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα όσον αφορά την διάθεση των αποθεμάτων τους».Στην περίπτωση μας το Ελληνικό Δημόσιο εκδίδει κρατικά ομόλογα με απόδοση επιτοκίου τουλάχιστον 5% την ίδια στιγμή που οι αγοραστές τους ιδιωτικές τράπεζες δανείζονται από την Ε.Κ.Τ με επιτόκιο 1%. Επιπλέον οι σημερινοί ιδιοκτήτες των ελληνικών ομολόγων τα έχουν αποκτήσει με έκπτωση/discount έως και 30% - κερδοσκοπώντας ακόμα ποιο πολύ δήθεν, αναλαμβάνοντας (και ασφαλίζοντας) το ρίσκο της χρεοκοπίας.Το χρέος μας λοιπόν γίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία πλουτισμού για τους τραπεζίτες τοκογλύφους παραβιάζοντας κατάφορα το Κοινοτικό Δίκαιο και δυστυχώς με την συναίνεση των πολιτικών υπαλλήλων τους και χωρίς καμία σοβαρή αντίδραση από τους οργανωμένους φορείς πχ Δικηγορικό Σύλλογο η τους πολίτες αυτής της χώρας !
Ο πρωθυπουργός θα όφειλε –προκειμένου να πανηγυρίσει- επίσης να επαναδιαπραγματευθεί τη χρονική διάρκεια σταθερής αποπληρωμής των υπολοίπων χρεών της (τοκοχρεολύσια για 30-40 έτη), με επιτόκιο που δεν θα υπερβαίνει το 1% - ενδεχομένως με κυμαινόμενο, το οποίο θα είναι ανάλογο του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας μας. Παράλληλα θα έπρεπε να εθνικοποιήσει το υπόλοιπο χρέος εκδίδοντας εθνικά ομόλογα και δίνοντας κίνητρα σε Έλληνες αποταμιευτές η Ομογενείς μας να αξιοποιήσουν μέρος του Εθνικού μας πλούτου.
Αντί αυτών όμως και προκειμένου να διασφαλιστεί η καταβολή των 103,7 δις μέχρι το 2013, η Κυβέρνηση είτε μόνη της είτε σε συνεργασία μετά τις δημοτικές και ενδεχόμενα τις επικείμενες εθνικές εκλογές , θα προχωρήσει σε νέο πακέτο μέτρων που θα περιλαμβάνει: την μεταφορά ειδών ευρείας κατανάλωσης σε υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ , την αναδιάρθρωση –ιδιωτικοποίηση – των ΔΕΚΟ , την περεταίρω μείωση του μισθολογικού κόστους στο δημόσιο με μετατάξεις και εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου , την αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα κοκ χωρίς όπως αναφέρθηκε να αντιμετωπίζουμε την προοπτική χρεοκοπίας. Είναι προφανές πως κανένα πολιτικό κόμμα δεν είναι διατεθειμένο να αναλάβει την διακυβέρνηση σ αυτή την φάση αφού λείπει μια ολοκληρωμένη στρατηγική διεξόδου που να περιλαμβάνει την σχέση μας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ , την γεωπολιτική μας θέση έναντι της Τουρκίας και σε σχέση με τα Βαλκάνια την Κύπρο και την Μ. Ανατολή, το μοντέλο ανάπτυξης , τις κοινωνικές συμμαχίες κοκ
Αυτή η στρατηγική θα προϋπέθετε νέα πολιτικά υποκείμενα και βεβαίως κοινωνικούς αγώνες με εθνικό όραμα και εναλλακτικό σχέδιο κάτι που δεν φαίνονται άμεσα στον ορίζοντα. Μέχρι τότε συνίσταται «αντι-μνημονική και Εθνική ψήφος» στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ως ελάχιστο χρέος των πολιτών στην σωτηρία της χώρας μας.
Ας δούμε όμως τα πραγματικά γεγονότα. Η Α. Μέρκελ έπεισε τον ομόλογο της Ν Σαρκοζί για την ανάγκη αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής Συνθήκης – γνωστής ως Συνθήκη της Λισσαβόνας – με απώτερο στόχο την περαιτέρω σκλήρυνση του Συμφώνου Σταθερότητας δλδ με αυστηροποίηση των ελέγχων στα Κράτη Μέλη που αντιμετωπίζουν –όπως η Ελλάδα- υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα.
Για να επιτύχει την σκλήρυνση αυτή η Γερμανία, εισήγαγε την πρόταση δημιουργίας ενός μόνιμου μηχανισμού στήριξης για τις χώρες του ευρώ με αυξημένες δανειακές ανάγκες, με τίμημα όμως τον πλήρη έλεγχο της Οικονομικής πολιτικής τους από το Βερολίνο. Προκειμένου δε να περάσει την ρύθμιση αυτή σε διπλωματικό επίπεδο προχώρησε σε μια μαξιμαλιστική πρόταση για την απαγόρευση ψήφου των υπερχρεωμένων χωρών σε όλα τα συλλογικά όργανα της Ε.Ε –πρόταση που γνώριζε ότι δεν θα είχε καμία τύχη –προκειμένου να διασφαλίσει τις παραπάνω ρυθμίσεις .
Τι κρύβεται όμως πίσω από την Γερμανική πρόταση;
Το Γερμανικό σχέδιο θεωρεί αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση του χρέους δλδ την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας με παράλληλο «κούρεμα» των απαιτήσεων των δανειστών μας . Προκειμένου όμως να διασκεδάσει τις όποιες αντιδράσεις αυτών προβαίνει σε μια ακόμα μεγαλύτερη σκλήρυνση των όρων δανεισμού και ελέγχου των οικονομιών των ποιο αδύναμων χωρών με ταυτόχρονο εκβιασμό για την αποπομπή τους από την Ένωση . Επιπλέον η Μέρκελ φοβάται μήπως το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο απορρίψει τον προτεινόμενο ευρωπαϊκό μηχανισμό των 860 δις € για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης γεγονός που αντανακλά την εθνική αναδίπλωση στην Γερμανία έναντι της Ε.Ε .
Παρ’ όλες τις σκληρές θέσεις των Γερμανών οι αγορές βλέποντας να θεσμοθετείται το καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας στην Ευρωζώνη τόσο πρόωρα ξεκίνησαν ένα νέο γύρο κερδοσκοπικών παιχνιδιών αφού τα στοιχήματα στα CDS για επικείμενη χρεοκοπία της χώρας μας ανέβασαν το κόστος ασφάλισης των ομολόγων πάνω από τις 800 μονάδες βάσης. Φοβούμενοι τις επιπτώσεις στην σταθερότητα του Τραπεζικού συστήματος στην Ένωση, ο Τρισέ εξέφρασε τις έντονες διαφωνίες του στο Γερμανικό σχέδιο ενώ το ΔΝΤ έσπευσε να προτείνει διαφορετικό σχέδιο αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και με αύξηση γύρω στο 1% του επιτοκίου δανεισμού.
Οι Γερμανοί γνωρίζουν πως η Ελλάδα δεν είναι σε θέση ακόμα και με την απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου να μειώσουν το χρέος. Μέχρι το τέλος του 2013 η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να καταβάλλει 103,7 δις € για την εξυπηρέτηση παλαιότερων ομολόγων που λήγουν αυτή την περίοδο . Το 2014 με βάση τα έως σήμερα ισχύοντα βάση του Μνημονίου, θα χρειαστούμε 31 περίπου δις € για την εξυπηρέτηση ομολόγων του Δημοσίου επιπλέον 110 δις € για το δάνειο από την Ε.Ε και το ΔΝΤ συν τους τόκους και 67 δις € για την εξυπηρέτηση του ελλείμματος εκείνη την χρονική περίοδο δλδ σύνολο πάνω από 208 δις € την στιγμή που με την ύφεση το ΑΕΠ της χώρας εκείνη την χρονιά δεν θα ξεπεράσει τα 234 δις €. (δλδ 89,7% του ΑΕΠ θα απαιτηθεί για την εξυπηρέτηση του χρέους) . Να επισημάνουμε εδώ πως μόνο για το 2009 το δημόσιο χρέος θα κυμανθεί στο 127% του ΑΕΠ ήτοι γύρω στα 300 δις € αναθεωρημένο προς τα πάνω σε σχέση με το 115%, αφού με απαίτηση της τρόικας συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και τα χρέη των ζημιογόνων ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ .
Ο πρωθυπουργός της χώρας θα είχε κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζει μετά την Σύνοδο Κορυφής εάν έθετε στους ομολόγους του το ζήτημα της μη τήρησης του άρθρου 123 παρ 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, σύμφωνα με το οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι λοιπές κεντρικές Τράπεζες των χωρών της Ε.Ε «οφείλουν να επιφυλάσσουν στα πιστωτικά ιδρύματα που ανήκουν στο Δημόσιο την ίδια μεταχείριση όπως και στα ιδιωτικά πιστωτικά ιδρύματα όσον αφορά την διάθεση των αποθεμάτων τους».Στην περίπτωση μας το Ελληνικό Δημόσιο εκδίδει κρατικά ομόλογα με απόδοση επιτοκίου τουλάχιστον 5% την ίδια στιγμή που οι αγοραστές τους ιδιωτικές τράπεζες δανείζονται από την Ε.Κ.Τ με επιτόκιο 1%. Επιπλέον οι σημερινοί ιδιοκτήτες των ελληνικών ομολόγων τα έχουν αποκτήσει με έκπτωση/discount έως και 30% - κερδοσκοπώντας ακόμα ποιο πολύ δήθεν, αναλαμβάνοντας (και ασφαλίζοντας) το ρίσκο της χρεοκοπίας.Το χρέος μας λοιπόν γίνεται μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία πλουτισμού για τους τραπεζίτες τοκογλύφους παραβιάζοντας κατάφορα το Κοινοτικό Δίκαιο και δυστυχώς με την συναίνεση των πολιτικών υπαλλήλων τους και χωρίς καμία σοβαρή αντίδραση από τους οργανωμένους φορείς πχ Δικηγορικό Σύλλογο η τους πολίτες αυτής της χώρας !
Ο πρωθυπουργός θα όφειλε –προκειμένου να πανηγυρίσει- επίσης να επαναδιαπραγματευθεί τη χρονική διάρκεια σταθερής αποπληρωμής των υπολοίπων χρεών της (τοκοχρεολύσια για 30-40 έτη), με επιτόκιο που δεν θα υπερβαίνει το 1% - ενδεχομένως με κυμαινόμενο, το οποίο θα είναι ανάλογο του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας μας. Παράλληλα θα έπρεπε να εθνικοποιήσει το υπόλοιπο χρέος εκδίδοντας εθνικά ομόλογα και δίνοντας κίνητρα σε Έλληνες αποταμιευτές η Ομογενείς μας να αξιοποιήσουν μέρος του Εθνικού μας πλούτου.
Αντί αυτών όμως και προκειμένου να διασφαλιστεί η καταβολή των 103,7 δις μέχρι το 2013, η Κυβέρνηση είτε μόνη της είτε σε συνεργασία μετά τις δημοτικές και ενδεχόμενα τις επικείμενες εθνικές εκλογές , θα προχωρήσει σε νέο πακέτο μέτρων που θα περιλαμβάνει: την μεταφορά ειδών ευρείας κατανάλωσης σε υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ , την αναδιάρθρωση –ιδιωτικοποίηση – των ΔΕΚΟ , την περεταίρω μείωση του μισθολογικού κόστους στο δημόσιο με μετατάξεις και εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου , την αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα κοκ χωρίς όπως αναφέρθηκε να αντιμετωπίζουμε την προοπτική χρεοκοπίας. Είναι προφανές πως κανένα πολιτικό κόμμα δεν είναι διατεθειμένο να αναλάβει την διακυβέρνηση σ αυτή την φάση αφού λείπει μια ολοκληρωμένη στρατηγική διεξόδου που να περιλαμβάνει την σχέση μας με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ , την γεωπολιτική μας θέση έναντι της Τουρκίας και σε σχέση με τα Βαλκάνια την Κύπρο και την Μ. Ανατολή, το μοντέλο ανάπτυξης , τις κοινωνικές συμμαχίες κοκ
Αυτή η στρατηγική θα προϋπέθετε νέα πολιτικά υποκείμενα και βεβαίως κοινωνικούς αγώνες με εθνικό όραμα και εναλλακτικό σχέδιο κάτι που δεν φαίνονται άμεσα στον ορίζοντα. Μέχρι τότε συνίσταται «αντι-μνημονική και Εθνική ψήφος» στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ως ελάχιστο χρέος των πολιτών στην σωτηρία της χώρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου