Η πόλης εάλω…
Η Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, θα παραμείνει στην ιστορική μνήμη ως μια ακόμα αποφράδα μέρα παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας στον απόλυτο έλεγχο της ποιο ανελέητης και βάναυσης επικυριαρχίας των αποικιοκρατών, με απόλυτη σύμπνοια των καπιταλιστικών κέντρων σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Για την επιβεβαίωση δε της κυκλικής κίνησης της ιστορίας , τηρουμένων των αναλογιών με την προ της αλώσεως Βυζαντινή περίοδο, ο επίλογος θα ολοκληρωθεί με την εισβολή και την συν-κυριαρχία των νέο-Οθωμανών.
Η χώρα βαδίζει με γρήγορους αλλά σταθερούς ρυθμούς στην πτώχευση, αποτέλεσμα των αδέξιων χειρισμών μιας ερασιτεχνικής διακυβέρνησης και μιας συντονισμένης επίθεσης του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου υπό την καθοδήγηση των δυτικών αποικιοκρατικών κέντρων . Πανικόβλητο το Οικονομικό επιτελείο οδηγείται στην λήψη όλο και ποιο δυσβάστακτων μέτρων προκειμένου να πειστεί η Γερμανίδα Καγκελάριος να δεχθεί την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης –την προσφυγή στον οποίο είχαμε αποκλείσει πριν ένα μήνα μόλις -! Μέτρα που οδηγούν σ ένα φαύλο κύκλο ύφεσης αφού το μόνο που επιτυγχάνουν είναι την περεταίρω διάλυση του στοιχειώδους Κοινωνικού κράτους με τις επιπλέον περικοπές μισθών ,τις ιδιωτικοποιήσεις , τις απολύσεις , την αύξηση του χρόνου εργασίας , τις μειώσεις συντάξεων με ταυτόχρονη αύξηση των ορίων ηλικίας, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κοκ. Το αποτέλεσμα στο κοινωνικό επίπεδο γνωστό: ακραία φτώχεια , διάλυση των μεσαίων στρωμάτων , όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και επαναφορά σ εάν επίπεδο ζωής και κατανάλωσης ανάλογου αυτού της δεκαετίας του 60.
Η τερατώδης έκταση του παρασιτισμού και του ατομισμού σε όλες τις συνιστώσες του κοινωνικού μας βίου δεν σηματοδοτεί πιθανές κοινωνικές ανατροπές, τέτοιες που να κάνουν εφικτή την διέξοδο από την διπλή κυριαρχία και κατοχή που υφίσταται ήδη η χώρα. Βεβαίως αυτό δεν αναιρεί την επέκταση της τυφλής βίας αλλά και την ένταση των αντιπαραθέσεων μεταξύ κοινωνικών ομάδων ή ενάντια στους ξένους σε μια δυναμικά εξελισσόμενη χαοτική πορεία .
Δεν χωρεί αμφιβολία για τις Ιστορικές ευθύνες των δύο μεγάλων κομμάτων, τα οποία θα υποστούν τις συνέπειες των πολιτικών τους επιλογών σ όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, όμως η υπέρβαση της ζοφερής πραγματικότητας που έχουμε ν αντιμετωπίσουμε απαιτεί πρωτίστως μια ριζική αλλαγή νοοτροπίας , συνηθειών και τρόπου ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ίσως αυτό να είναι το ποιο κρίσιμο στοιχείο που θα καθορίσει την ουσία της αντιπαράθεσης μας στην παρούσα φάση . Ο λαός μας και ιδιαίτερα ο νέος κόσμος θα πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου και στην πράξη το αντιστασιακό ήθος όχι μέσα από ανέξοδες κορώνες και φληναφήματα επαναστατικότητας, καταναλωτικών και βουλιμικών ανθρωποειδών αλλά σαν τρόπο ζωής που σταδιακά απεγκλωβίζεται από την παγκοσμιοποίηση και το καπιταλιστικό φαντασιακό.
Τι θα σήμαινε αυτό στην πράξη; Η αντίσταση του ελληνικού λαού για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να διέλθει μέσα από μια νέα μορφή αλληλεγγύης και εδαφικοποίησης. Είναι δεδομένο πως η κρίση θα πλήξει τις ποιο παγκοσμιοποιημένες δομές του εγχώριου παρασίτου και άρα τους μεγάλους αστικούς σχηματισμούς . Είναι προφανές πως η επανασύνδεση μας με την ύπαιθρο και τα χωριά θα γίνει όρος επιβίωσης και ιδιαιτέρως για τους βίαια αποκλεισμένους δλδ τους νέους , τις γυναίκες, τους έχοντες χαμηλή ειδίκευση κλπ. Σήμερα αν υπήρχε μια στοιχειωδώς «σοβαρή ελληνική κυβέρνηση» θα έπρεπε παράλληλα με ένα δημοψήφισμα , με την επανα-διαπραγμάτευση του χρέους και την εθνικοποίηση των Τραπεζών να επανασχεδιάσει όλο το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς με βάση ένα «εθνικό σχέδιο σωτηρίας» με στόχο της αποκέντρωση και την επανασύνδεση με την τοπική παραγωγή. Για τους χιλιάδες υπαλλήλους που πρόκειται ν απολυθούν θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλεψη για εξασφάλιση γης και κατοικίας που σε συνδυασμό μ ένα έκτακτο ποσό επιχορήγησης θα έδινε την δυνατότητα να ξεκινήσουν μια νέου τύπου παραγωγική δραστηριότητα καλύπτοντας τοπικές ανάγκες. Αντίστοιχα σε αντιστάθμισμα της απώλειας εισοδήματος για όλους σχεδόν τους εν ενεργεία υπαλλήλους, θα έπρεπε ν αναπτυχθούν δίκτυα διασύνδεσης ομάδων καταναλωτών των πόλεων με αγροκτήματα , με ομάδες παραγωγών, με κατοίκους χωριών με αμοιβαίο όφελος.- Οι μεν πρώτοι θα διασφάλιζαν προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας σε χαμηλές τιμές και θα απεγκλωβίζονταν από τα super μαρκετ και τις πολυεθνικές οι δεύτεροι θα εξασφάλιζαν μόνιμη πελατεία και σταθερές πηγές εσόδων που θα τους επέτρεπε να διατηρηθούν στον τόπο τους με καλύτερους όρους -. Τα συνεταιριστικά παντοπωλεία και καταστήματα , οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί αλλά και τα δίκτυα που υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο θα ήταν αυτά που θα διασφάλιζαν σ ένα μεταβατικό διάστημα την βιωσιμότητα μικρών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στις πόλεις και την περιφέρεια.
Η ανάπτυξη βιώσιμων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σ ένα πρώτο στάδιο θα προϋπέθετε : διάγνωση τοπικών αναγκών , χωροταξικό σχεδιασμό με αποτύπωση των διαθέσιμων φυσικών πόρων , αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας –δημοσίου και εκκλησίας- μέσα από τοπικά προγράμματα ανακαίνισης των οικισμών και εφαρμογών μεθόδων φυσικής δόμησης, ανάπτυξη μηχανισμού μικρο-δανείων για την στήριξη επαγγελματικών δραστηριοτήτων και σύνδεση τους με τις τοπικές αγορές πχ απορρόφηση των παραγόμενων προϊόντων από τα σχολεία , από την τοπική αυτοδιοίκηση , από τους δημόσιους οργανισμούς και τον στρατό σε κάθε περιοχή . Επιπλέον το ξανα-στήσιμο παραγωγικών συνεταιρισμών σε συνδυασμό με στοχευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα για την συλλογική διαχείριση της γης , την αυτοδιαχείριση εγκαταλειμμένων παραγωγικών μονάδων , την δημιουργία οικο-παραγωγικών δραστηριοτήτων πχ κατασκευές και εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών , παραγωγή από ανακυκλώσιμα υλικά , επαναχρησιμοποίηση εμπορευμάτων κοκ
Δυστυχώς κανένα τέτοιο σχέδιο δεν φαίνεται να επεξεργάζεται η Κυβέρνηση αλλά και κανένα από τα υφιστάμενο κοινοβουλευτικά κόμματα την ίδια στιγμή που όλοι αρέσκονται να μιλάνε αορίστως για ανάπτυξη ενώ κατά βάθος αναμένουν μοιρολατρικά το «κύκνειο άσμα» της χώρας φωνασκώντας αδιέξοδα.
Η Παρασκευή 23 Απριλίου 2010, θα παραμείνει στην ιστορική μνήμη ως μια ακόμα αποφράδα μέρα παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας στον απόλυτο έλεγχο της ποιο ανελέητης και βάναυσης επικυριαρχίας των αποικιοκρατών, με απόλυτη σύμπνοια των καπιταλιστικών κέντρων σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Για την επιβεβαίωση δε της κυκλικής κίνησης της ιστορίας , τηρουμένων των αναλογιών με την προ της αλώσεως Βυζαντινή περίοδο, ο επίλογος θα ολοκληρωθεί με την εισβολή και την συν-κυριαρχία των νέο-Οθωμανών.
Η χώρα βαδίζει με γρήγορους αλλά σταθερούς ρυθμούς στην πτώχευση, αποτέλεσμα των αδέξιων χειρισμών μιας ερασιτεχνικής διακυβέρνησης και μιας συντονισμένης επίθεσης του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου υπό την καθοδήγηση των δυτικών αποικιοκρατικών κέντρων . Πανικόβλητο το Οικονομικό επιτελείο οδηγείται στην λήψη όλο και ποιο δυσβάστακτων μέτρων προκειμένου να πειστεί η Γερμανίδα Καγκελάριος να δεχθεί την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης –την προσφυγή στον οποίο είχαμε αποκλείσει πριν ένα μήνα μόλις -! Μέτρα που οδηγούν σ ένα φαύλο κύκλο ύφεσης αφού το μόνο που επιτυγχάνουν είναι την περεταίρω διάλυση του στοιχειώδους Κοινωνικού κράτους με τις επιπλέον περικοπές μισθών ,τις ιδιωτικοποιήσεις , τις απολύσεις , την αύξηση του χρόνου εργασίας , τις μειώσεις συντάξεων με ταυτόχρονη αύξηση των ορίων ηλικίας, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κοκ. Το αποτέλεσμα στο κοινωνικό επίπεδο γνωστό: ακραία φτώχεια , διάλυση των μεσαίων στρωμάτων , όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και επαναφορά σ εάν επίπεδο ζωής και κατανάλωσης ανάλογου αυτού της δεκαετίας του 60.
Η τερατώδης έκταση του παρασιτισμού και του ατομισμού σε όλες τις συνιστώσες του κοινωνικού μας βίου δεν σηματοδοτεί πιθανές κοινωνικές ανατροπές, τέτοιες που να κάνουν εφικτή την διέξοδο από την διπλή κυριαρχία και κατοχή που υφίσταται ήδη η χώρα. Βεβαίως αυτό δεν αναιρεί την επέκταση της τυφλής βίας αλλά και την ένταση των αντιπαραθέσεων μεταξύ κοινωνικών ομάδων ή ενάντια στους ξένους σε μια δυναμικά εξελισσόμενη χαοτική πορεία .
Δεν χωρεί αμφιβολία για τις Ιστορικές ευθύνες των δύο μεγάλων κομμάτων, τα οποία θα υποστούν τις συνέπειες των πολιτικών τους επιλογών σ όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, όμως η υπέρβαση της ζοφερής πραγματικότητας που έχουμε ν αντιμετωπίσουμε απαιτεί πρωτίστως μια ριζική αλλαγή νοοτροπίας , συνηθειών και τρόπου ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ίσως αυτό να είναι το ποιο κρίσιμο στοιχείο που θα καθορίσει την ουσία της αντιπαράθεσης μας στην παρούσα φάση . Ο λαός μας και ιδιαίτερα ο νέος κόσμος θα πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου και στην πράξη το αντιστασιακό ήθος όχι μέσα από ανέξοδες κορώνες και φληναφήματα επαναστατικότητας, καταναλωτικών και βουλιμικών ανθρωποειδών αλλά σαν τρόπο ζωής που σταδιακά απεγκλωβίζεται από την παγκοσμιοποίηση και το καπιταλιστικό φαντασιακό.
Τι θα σήμαινε αυτό στην πράξη; Η αντίσταση του ελληνικού λαού για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να διέλθει μέσα από μια νέα μορφή αλληλεγγύης και εδαφικοποίησης. Είναι δεδομένο πως η κρίση θα πλήξει τις ποιο παγκοσμιοποιημένες δομές του εγχώριου παρασίτου και άρα τους μεγάλους αστικούς σχηματισμούς . Είναι προφανές πως η επανασύνδεση μας με την ύπαιθρο και τα χωριά θα γίνει όρος επιβίωσης και ιδιαιτέρως για τους βίαια αποκλεισμένους δλδ τους νέους , τις γυναίκες, τους έχοντες χαμηλή ειδίκευση κλπ. Σήμερα αν υπήρχε μια στοιχειωδώς «σοβαρή ελληνική κυβέρνηση» θα έπρεπε παράλληλα με ένα δημοψήφισμα , με την επανα-διαπραγμάτευση του χρέους και την εθνικοποίηση των Τραπεζών να επανασχεδιάσει όλο το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς με βάση ένα «εθνικό σχέδιο σωτηρίας» με στόχο της αποκέντρωση και την επανασύνδεση με την τοπική παραγωγή. Για τους χιλιάδες υπαλλήλους που πρόκειται ν απολυθούν θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλεψη για εξασφάλιση γης και κατοικίας που σε συνδυασμό μ ένα έκτακτο ποσό επιχορήγησης θα έδινε την δυνατότητα να ξεκινήσουν μια νέου τύπου παραγωγική δραστηριότητα καλύπτοντας τοπικές ανάγκες. Αντίστοιχα σε αντιστάθμισμα της απώλειας εισοδήματος για όλους σχεδόν τους εν ενεργεία υπαλλήλους, θα έπρεπε ν αναπτυχθούν δίκτυα διασύνδεσης ομάδων καταναλωτών των πόλεων με αγροκτήματα , με ομάδες παραγωγών, με κατοίκους χωριών με αμοιβαίο όφελος.- Οι μεν πρώτοι θα διασφάλιζαν προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας σε χαμηλές τιμές και θα απεγκλωβίζονταν από τα super μαρκετ και τις πολυεθνικές οι δεύτεροι θα εξασφάλιζαν μόνιμη πελατεία και σταθερές πηγές εσόδων που θα τους επέτρεπε να διατηρηθούν στον τόπο τους με καλύτερους όρους -. Τα συνεταιριστικά παντοπωλεία και καταστήματα , οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί αλλά και τα δίκτυα που υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο θα ήταν αυτά που θα διασφάλιζαν σ ένα μεταβατικό διάστημα την βιωσιμότητα μικρών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στις πόλεις και την περιφέρεια.
Η ανάπτυξη βιώσιμων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σ ένα πρώτο στάδιο θα προϋπέθετε : διάγνωση τοπικών αναγκών , χωροταξικό σχεδιασμό με αποτύπωση των διαθέσιμων φυσικών πόρων , αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας –δημοσίου και εκκλησίας- μέσα από τοπικά προγράμματα ανακαίνισης των οικισμών και εφαρμογών μεθόδων φυσικής δόμησης, ανάπτυξη μηχανισμού μικρο-δανείων για την στήριξη επαγγελματικών δραστηριοτήτων και σύνδεση τους με τις τοπικές αγορές πχ απορρόφηση των παραγόμενων προϊόντων από τα σχολεία , από την τοπική αυτοδιοίκηση , από τους δημόσιους οργανισμούς και τον στρατό σε κάθε περιοχή . Επιπλέον το ξανα-στήσιμο παραγωγικών συνεταιρισμών σε συνδυασμό με στοχευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα για την συλλογική διαχείριση της γης , την αυτοδιαχείριση εγκαταλειμμένων παραγωγικών μονάδων , την δημιουργία οικο-παραγωγικών δραστηριοτήτων πχ κατασκευές και εγκαταστάσεις ανανεώσιμων πηγών , παραγωγή από ανακυκλώσιμα υλικά , επαναχρησιμοποίηση εμπορευμάτων κοκ
Δυστυχώς κανένα τέτοιο σχέδιο δεν φαίνεται να επεξεργάζεται η Κυβέρνηση αλλά και κανένα από τα υφιστάμενο κοινοβουλευτικά κόμματα την ίδια στιγμή που όλοι αρέσκονται να μιλάνε αορίστως για ανάπτυξη ενώ κατά βάθος αναμένουν μοιρολατρικά το «κύκνειο άσμα» της χώρας φωνασκώντας αδιέξοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου