Οι δραματικές εξελίξεις στην οικονομία και η πιθανή υπαγωγή της χώρα στο ΔΝΤ –το οποίο ήδη ελέγχει την οικονομία μας μαζί με την Κομισιόν και την ΕΚΤ-, αποτελεί την χείριστη εξέλιξη με προοπτική την ολοκλήρωση των νέο-φιλελεύθερων επιλογών και την οριστική διάλυση των μεσαίων στρωμάτων από το ίδιο κόμμα που το 80 τα έφερε στην εξουσία .
Ταυτόχρονα η εξέλιξη αυτή θα σημάνει την πλήρη ευθυγράμμιση στις γεωπολιτικές προτεραιότητες των Αγγλοσαξόνων ήτοι: εδραίωση του νέο-Οθωμανισμου στην Ν. Ανατολή Μεσόγειο με μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο, συν-διαχείριση στο Αιγαίο, αυτονομία της Θράκης, επιβολή του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια και Μεγάλη Αλβανία.
«Πουλήσαμε την ψυχή μας στο διάβολο» ήταν το σύνθημα που φώναζαν οι Λετονοί διαδηλωτές τα Χριστούγεννα όταν η υπαγωγή της χώρας στον Δ.Ν.Τ οδήγησε σε περικοπές μισθών κάτω από 300€ κατά 60% ενώ το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 18% και η ανεργία ξεπέρασε το 22%. Ήταν δε τόση η οργή του κόσμου που στις δημοσκοπήσεις κανένα κόμμα δεν ξεπερνούσε το 5% για να μπει στη Βουλή. Σύμφωνε δε με τον Marc Weisbrot επικεφαλής του Ινστιτούτου , το ΔΝΤ έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά αφού ενισχύει τις δημοσιονομικές δαπάνες στα πλούσια κράτη ενώ περικόπτει κάθετα αυτές στα μεσαία και φτωχά. Οι κλασικές συνταγές δεν είναι άλλες από την επιβολή διδάκτρων στην εκπαίδευση , την μείωση των επιδοτήσεων για τα βασικά καταναλωτικά αγαθά , την πλήρη ιδιωτικοποίηση της υγείας , την αύξηση της τιμής των καυσίμων και του κόστους των συγκοινωνιών εν ολίγοις την ολική αποδιάρθρωση του Κοινωνικού Κράτους.
Είναι οι ίδιες συνταγές που οδήγησαν σε μεγάλες εξεγέρσεις σε πολλές χώρες του τρίτου κόσμου όπως η Ινδονησία η Υεμένη , η Ζιμπάμπουε , η Αργεντινή , η Παραγουάη , η Ουρουγουάη, το Περού όπου ο δικτάτορας Φουτζιμόρι μέσα σε μια νύχτα αύξησε 31 φορές την τιμή των καυσίμων και 12 φορές την τιμή του ψωμιού ενώ έριξε τον κατώτατο μισθό κατά 90%.Αποτελεί άλλωστε συνήθη πρακτική του οργανισμού να υποστηρίζει στρατιωτικές δικτατορίες επιβαλλόμενες από τις ΗΠΑ, που έχουν την μεγαλύτερη ισχύ στο εσωτερικό του όπως: την χούντα του Βιντέλα στην Αργεντινή , τον δικτάτορα Πινοσέτ στη Χιλή , τον Σουχάρτο στην Ινδονησία , τον Ντιβαλιέ στην Αιτή , τον Μάρκος στις Φιλιππίνες αλλά και τον Τσαουσέσκου στη Ρουμανία . Είναι δε γνωστό ότι τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού που έχει στα θησαυροφυλάκια του το Ταμείο αποκτήθηκαν από λεηλασία της Νοτίου Αφρικής την περίοδο του απαρτχάιντ.
Ο Οικονομολόγος Mark Weisbort δ/ντης του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής έρευνας στην Ουάσιγκτον συντόνισε μια μελέτη το 2009 για 41 χώρες που υπήχθησαν στον ΔΝΤ.Η μελέτη οδήγησε στο συμπέρασμα πως τα σκληρά μέτρα που ελήφθησαν οδήγησαν στην περαιτέρω καταστροφή των οικονομιών των χωρών αυτών και στην μεγαλύτερη του εξάρτηση από το Ταμείο . Σε αντίστοιχο συμπέρασμα καταλήγει και η μελέτη του Yonca Ozdemir του Τεχνικού Παν/μίου της Μέσης Ανατολής στην Άγκυρα η οποία μελετάει την περίπτωση της Αργεντινής και την δυνατότητα της χώρας να ανακάμψει ακολουθώντας εντελώς αντίθετες συνταγές από αυτές που επέβαλε το ΔΝΤ.
Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή λόγω των μέτρων που οδήγησαν στην πλήρη κατάρρευση του νομίσματος της χώρας, η νέα Κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνονται έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής περιορίζοντας στο ελάχιστο τις ξένες επενδύσεις . Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα» τα οποία χρησιμοποιηθήκαν ως νόμισμα . Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με εθνικό νόμισμα της χώρας: το Πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων . Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας η οποία δίνατε να καταγράψει τις δαπάνες των ομολόγων αυτών στα λογιστικά της βιβλία . Με τον ίδιο τρόπο δλδ που οι ιδιωτικές τράπεζες εγγράφουν στο ενεργητικό τους τις καταθέσεις των αποταμιευτών τους και μπορούν να τις χρησιμοποιούν ως δανειστικό κεφάλαιο χωρίς να μπαίνουν στην διαδικασία να δανείζονται επιπλέον χρήματα . Να σημειωθεί εδώ ότι στον πλαίσιο της Ε.Ε απαγορεύεται ο δανεισμός των χωρών από τις εθνικές του τράπεζες , οι οποίες για την εξυπηρέτηση του χρέους τους θα πρέπει να προστρέξουν στο δανεισμό από ξένες τράπεζες με κερδοσκοπικούς όρους !!
Στην Αργεντινή η εγγραφή πιστώσεων σε κρατική τράπεζα συνοδεύτηκε από την χρηματοδότηση άμεσων δημοσίων επενδύσεων χωρίς έκρηξη του πληθωρισμού αφού η κατανάλωση (ζήτηση) επιχειρήθηκε να μην υπερβαίνει την προσφορά του χρήματος μέσω αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος.
Η ανάπτυξη περιοχών και χωρών από τον δημόσιο εθνικό τραπεζικό σύστημα είναι συνήθη στην ιστορία . Έτσι πχ η Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας κατά τον Α’ Πόλεμο χρηματοδότησε την συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο με επιτόκιο μόλις 1% ενώ μετά την λήξη του πολέμου χρηματοδότησε τον κατασκευαστικό τομέα και τις υποδομές της χώρας δίνοντας κεφάλαια στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις . Τα έσοδα της τράπεζας αποδόθηκαν σταδιακά στην κυβέρνηση της χώρας.
Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα και της Νέας Ζηλανδίας η οποία χρηματοδότησε με Εθνικά κεφάλαια της εγχώρια ανάπτυξη της μετά την επικράτηση των εργατικών το ‘30 την ίδια περίοδο που ο υπόλοιπος κόσμος οδηγούνταν στην έλλειψη τροφής και στην πείνα.
Η κρίση της παγκοσμιοποίησης θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια ευκαιρία αναδιάταξη της εθνικής οικονομίας κάτι που δεν μπορεί να γίνει όσο το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της χώρας οδηγείται στα ταμεία των ξένων κερδοσκόπων και θα απολεσθεί πλήρως με την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ. Η μετάβαση σε μια ποιο εθνικοποιημένη οικονομία θα προϋπέθετε ισχυρή πολιτική βούληση για ρήξης με την εγχώρια οικονομική ελίτ και τα γεωπολιτικά συμφέροντα που εξυφαίνουν την εξάρτηση. Θα προϋπέθετε μέτρα όπως : επιβολή ελέγχων στην διακίνηση ξένων κεφαλαίων όπως κάνει η Βραζιλία και η Ταιβάν , επιβολή φόρου Tobin και αύξηση των δασμολογικών ελέγχων των εισαγομένων κατά παρέκκλιση των αρχών του ΠΟΕ, δανεισμό για το μεταβατικό διάστημα από Κινεζικές η Ρωσικές Τράπεζες με πολύ συμφερότερους όρους.
Σχετικά τέλος με την αδυναμία καταβολής των ήδη υπαρχόντων χρεών της χώρας μας, οι δανειστές –τράπεζες θα μπορούσαν να εγγράψουν τα μη καταβαλλόμενα χρέη στο παθητικό τους και να αποπληρωθούν σταδιακά με ομόλογα η με από τον πλούτο που θα παραχθεί από τον αναδιάταξη της εθνικής οικονομίας σε μεταγενέστερο στάδιο.
Δυστύχημα σήμερα αποτελεί η έλλειψη κοινωνικού υποκειμένου και η ύπαρξη πολιτικού προσωπικού πολύ κατώτερου των περιστάσεων για να αποφύγουμε τα χειρότερα που απ’ ότι φαίνεται τα έχουμε μπροστά μας
Ταυτόχρονα η εξέλιξη αυτή θα σημάνει την πλήρη ευθυγράμμιση στις γεωπολιτικές προτεραιότητες των Αγγλοσαξόνων ήτοι: εδραίωση του νέο-Οθωμανισμου στην Ν. Ανατολή Μεσόγειο με μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο, συν-διαχείριση στο Αιγαίο, αυτονομία της Θράκης, επιβολή του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια και Μεγάλη Αλβανία.
«Πουλήσαμε την ψυχή μας στο διάβολο» ήταν το σύνθημα που φώναζαν οι Λετονοί διαδηλωτές τα Χριστούγεννα όταν η υπαγωγή της χώρας στον Δ.Ν.Τ οδήγησε σε περικοπές μισθών κάτω από 300€ κατά 60% ενώ το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 18% και η ανεργία ξεπέρασε το 22%. Ήταν δε τόση η οργή του κόσμου που στις δημοσκοπήσεις κανένα κόμμα δεν ξεπερνούσε το 5% για να μπει στη Βουλή. Σύμφωνε δε με τον Marc Weisbrot επικεφαλής του Ινστιτούτου , το ΔΝΤ έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά αφού ενισχύει τις δημοσιονομικές δαπάνες στα πλούσια κράτη ενώ περικόπτει κάθετα αυτές στα μεσαία και φτωχά. Οι κλασικές συνταγές δεν είναι άλλες από την επιβολή διδάκτρων στην εκπαίδευση , την μείωση των επιδοτήσεων για τα βασικά καταναλωτικά αγαθά , την πλήρη ιδιωτικοποίηση της υγείας , την αύξηση της τιμής των καυσίμων και του κόστους των συγκοινωνιών εν ολίγοις την ολική αποδιάρθρωση του Κοινωνικού Κράτους.
Είναι οι ίδιες συνταγές που οδήγησαν σε μεγάλες εξεγέρσεις σε πολλές χώρες του τρίτου κόσμου όπως η Ινδονησία η Υεμένη , η Ζιμπάμπουε , η Αργεντινή , η Παραγουάη , η Ουρουγουάη, το Περού όπου ο δικτάτορας Φουτζιμόρι μέσα σε μια νύχτα αύξησε 31 φορές την τιμή των καυσίμων και 12 φορές την τιμή του ψωμιού ενώ έριξε τον κατώτατο μισθό κατά 90%.Αποτελεί άλλωστε συνήθη πρακτική του οργανισμού να υποστηρίζει στρατιωτικές δικτατορίες επιβαλλόμενες από τις ΗΠΑ, που έχουν την μεγαλύτερη ισχύ στο εσωτερικό του όπως: την χούντα του Βιντέλα στην Αργεντινή , τον δικτάτορα Πινοσέτ στη Χιλή , τον Σουχάρτο στην Ινδονησία , τον Ντιβαλιέ στην Αιτή , τον Μάρκος στις Φιλιππίνες αλλά και τον Τσαουσέσκου στη Ρουμανία . Είναι δε γνωστό ότι τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού που έχει στα θησαυροφυλάκια του το Ταμείο αποκτήθηκαν από λεηλασία της Νοτίου Αφρικής την περίοδο του απαρτχάιντ.
Ο Οικονομολόγος Mark Weisbort δ/ντης του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής έρευνας στην Ουάσιγκτον συντόνισε μια μελέτη το 2009 για 41 χώρες που υπήχθησαν στον ΔΝΤ.Η μελέτη οδήγησε στο συμπέρασμα πως τα σκληρά μέτρα που ελήφθησαν οδήγησαν στην περαιτέρω καταστροφή των οικονομιών των χωρών αυτών και στην μεγαλύτερη του εξάρτηση από το Ταμείο . Σε αντίστοιχο συμπέρασμα καταλήγει και η μελέτη του Yonca Ozdemir του Τεχνικού Παν/μίου της Μέσης Ανατολής στην Άγκυρα η οποία μελετάει την περίπτωση της Αργεντινής και την δυνατότητα της χώρας να ανακάμψει ακολουθώντας εντελώς αντίθετες συνταγές από αυτές που επέβαλε το ΔΝΤ.
Μετά τις εκτεταμένες λαϊκές εξεγέρσεις στην Αργεντινή λόγω των μέτρων που οδήγησαν στην πλήρη κατάρρευση του νομίσματος της χώρας, η νέα Κυβέρνηση ανέστρεψε τις προτεραιότητες του ΔΝΤ, δίνονται έμφαση στην αναδιάταξη της εγχώριας παραγωγής περιορίζοντας στο ελάχιστο τις ξένες επενδύσεις . Ταυτόχρονα οι τοπικές αρχές εξέδωσαν «τοπικά ομόλογα» τα οποία χρησιμοποιηθήκαν ως νόμισμα . Οι επαρχίες πλήρωσαν τους υπαλλήλους με αποδείξεις που ονομάστηκαν «ομόλογα για την παραγραφή του χρέους» και που ισούνταν με εθνικό νόμισμα της χώρας: το Πέσο. Τα ομόλογα αυτά μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους εργαζόμενους για την αγορά τοπικών προϊόντων . Το μέτρο αυτό έχει μια βασική προϋπόθεση: την κρατικοποίηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας η οποία δίνατε να καταγράψει τις δαπάνες των ομολόγων αυτών στα λογιστικά της βιβλία . Με τον ίδιο τρόπο δλδ που οι ιδιωτικές τράπεζες εγγράφουν στο ενεργητικό τους τις καταθέσεις των αποταμιευτών τους και μπορούν να τις χρησιμοποιούν ως δανειστικό κεφάλαιο χωρίς να μπαίνουν στην διαδικασία να δανείζονται επιπλέον χρήματα . Να σημειωθεί εδώ ότι στον πλαίσιο της Ε.Ε απαγορεύεται ο δανεισμός των χωρών από τις εθνικές του τράπεζες , οι οποίες για την εξυπηρέτηση του χρέους τους θα πρέπει να προστρέξουν στο δανεισμό από ξένες τράπεζες με κερδοσκοπικούς όρους !!
Στην Αργεντινή η εγγραφή πιστώσεων σε κρατική τράπεζα συνοδεύτηκε από την χρηματοδότηση άμεσων δημοσίων επενδύσεων χωρίς έκρηξη του πληθωρισμού αφού η κατανάλωση (ζήτηση) επιχειρήθηκε να μην υπερβαίνει την προσφορά του χρήματος μέσω αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος.
Η ανάπτυξη περιοχών και χωρών από τον δημόσιο εθνικό τραπεζικό σύστημα είναι συνήθη στην ιστορία . Έτσι πχ η Κεντρική Τράπεζα της Αυστραλίας κατά τον Α’ Πόλεμο χρηματοδότησε την συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο με επιτόκιο μόλις 1% ενώ μετά την λήξη του πολέμου χρηματοδότησε τον κατασκευαστικό τομέα και τις υποδομές της χώρας δίνοντας κεφάλαια στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις . Τα έσοδα της τράπεζας αποδόθηκαν σταδιακά στην κυβέρνηση της χώρας.
Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα και της Νέας Ζηλανδίας η οποία χρηματοδότησε με Εθνικά κεφάλαια της εγχώρια ανάπτυξη της μετά την επικράτηση των εργατικών το ‘30 την ίδια περίοδο που ο υπόλοιπος κόσμος οδηγούνταν στην έλλειψη τροφής και στην πείνα.
Η κρίση της παγκοσμιοποίησης θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια ευκαιρία αναδιάταξη της εθνικής οικονομίας κάτι που δεν μπορεί να γίνει όσο το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της χώρας οδηγείται στα ταμεία των ξένων κερδοσκόπων και θα απολεσθεί πλήρως με την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ. Η μετάβαση σε μια ποιο εθνικοποιημένη οικονομία θα προϋπέθετε ισχυρή πολιτική βούληση για ρήξης με την εγχώρια οικονομική ελίτ και τα γεωπολιτικά συμφέροντα που εξυφαίνουν την εξάρτηση. Θα προϋπέθετε μέτρα όπως : επιβολή ελέγχων στην διακίνηση ξένων κεφαλαίων όπως κάνει η Βραζιλία και η Ταιβάν , επιβολή φόρου Tobin και αύξηση των δασμολογικών ελέγχων των εισαγομένων κατά παρέκκλιση των αρχών του ΠΟΕ, δανεισμό για το μεταβατικό διάστημα από Κινεζικές η Ρωσικές Τράπεζες με πολύ συμφερότερους όρους.
Σχετικά τέλος με την αδυναμία καταβολής των ήδη υπαρχόντων χρεών της χώρας μας, οι δανειστές –τράπεζες θα μπορούσαν να εγγράψουν τα μη καταβαλλόμενα χρέη στο παθητικό τους και να αποπληρωθούν σταδιακά με ομόλογα η με από τον πλούτο που θα παραχθεί από τον αναδιάταξη της εθνικής οικονομίας σε μεταγενέστερο στάδιο.
Δυστύχημα σήμερα αποτελεί η έλλειψη κοινωνικού υποκειμένου και η ύπαρξη πολιτικού προσωπικού πολύ κατώτερου των περιστάσεων για να αποφύγουμε τα χειρότερα που απ’ ότι φαίνεται τα έχουμε μπροστά μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου