H πρόσφατη συμφωνία της Κυβέρνησης με το Κατάρ, για νέες επενδύσεις στη χώρα, αποτελούν τον προάγγελο μια νέας αναπτυξιακής αντίληψης που εδραιώνεται στα Κυβερνητικά στελέχη για την διέξοδο της χώρας από την κρίση.
Κομβικό πρόσωπο που διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο σ αυτή την φάση είναι ο Χάρης Παμπούκης ο οποίος ορίστηκε επικεφαλής της Κοινής Επιτροπής Ελλάδας- Κατάρ και σε συνεργασία με τον σεΐχη Αλ Σαγέντ θα προσδιορίσουν το είδος και το περιεχόμενο των στρατηγικών επενδύσεων για την χώρα . Θυμηδία προκαλεί η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «Όταν μία κυβέρνηση θέλει, μπορεί να βάλει όρους για δικό της αναπτυξιακό μοντέλο. Ότι γίνει θα είναι μέσα στη φιλοσοφία της πράσινης βιώσιμης ανάπτυξης» . Χρειάζεται πράγματι μεγάλη φαντασία για να συνδυάσει κάποιος τις βασικές αρχές μιας πράσινης πολιτικής που συνδέονται με την ήπια διαχείριση των φυσικών πόρων, την μικρή κλίμακα παραγωγής , την αποκέντρωση , την προσαρμογή στην φέρουσα ικανότητα των οικοσυστημάτων με τις γιγαντιαίες επενδύσεις τύπου Las Vegas από ένα «fund» που διαχειρίζεται κεφάλαια της τάξεως των 60δις €. Ζούμε σε μια εποχή που οι λέξεις χάνουν το νόημα τους για το κατά πόσο μπορεί να συμβάλλει στην πράσινη ανάπτυξη ένας χρηματοπιστωτικός κολοσσός που έχει μετοχικό μερίδιο στη βρετανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ Sainsbury΄s, στην αυτοκινητοβιομηχανία Ρorsche, που διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο μερίδιο μετοχών της γερμανικής Volkswagen, που έχει μερίδιο στον χρηματοπιστωτικό όμιλο Credit Suisse καθώς επίσης στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου και στο Νasdaq ενώ διαθέτει μόνο στη Γαλλία επενδύσεις σε ακίνητα ύψους 4,5 δισ. Ευρώ και έχει αγοράσει την αλυσίδα καταστημάτων Ηarrods!!
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι οι πράσινες εξαγγελίες στην Ελλάδα του Μνημονίου εξαντλούνται στην καλύτερη περίπτωση στα τετραγωνικά πρασίνου που θα απομείνουν για μερικούς θάμνους και γκαζόν όταν τα χιλιάδες στρέμματα της δημόσιας περιουσίας εκποιηθούν για υπερ-πολυτελή ξενοδοχεία , χώρους Parking , εμπορικά κέντρα, καζίνο κοκ που ίσως –αν και πολύ αμφίβολο- να κατασκευαστούν με τις αρχές της βιο-κλιματικής αρχιτεκτονικής!
Η ανάγκη υπέρβασης ακόμη και των στοιχειωδέστερων όρων των περιβαλλοντικών μελετών που συνόδευαν τα έως τώρα κατασκευαστικά έργα αποτελεί αναγκαιότητα για την επίσπευση των επονομαζόμενων «στρατηγικών επενδύσεων» . Αυτό προβλέπεται μεταξύ άλλων από τις διαδικασίες “fast track” που περιγράφονται στο σχετικό νομοσχέδιο για την επιτάχυνση των μεγάλων επενδύσεων τις οποίες θα διαχειρίζεται προσωπικά ο Κος Παμπούκης, το δικηγορικό γραφείο του οποίου έχει αναλάβει σειρά υποθέσεων με «θεσμικούς επενδυτές» . Η περίπτωση του αεροδρομίου του Ελληνικού , ο Αστακός, πολλά νησιά , δασικές εκτάσεις , άλλες μεγάλες εκτάσεις του δημοσίου αλλά και λιμάνια η αεροδρόμια αποτελούν τα φιλέτα για τους διεθνείς κερδοσκόπους που για πρώτη φορά έχουν το πάτημα της υποθήκευσης όλης της δημόσιας περιουσίας που αποτέλεσε όρο του μνημονίου προκειμένου να υπογραφεί η δανειακή σύμβαση με την τρόικα . Οι ξένοι επενδυτικοί σύμβουλοι που πλαισιώνουν το Υπ. Εθνικής Οικονομίας και το Γραφείο του πρωθυπουργού συνηγορούν άλλωστε για μέτρα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας αφού είναι δεδομένο ότι η χώρα δεν θα τα καταφέρει ν ανταποκριθεί στους όρους του Μνημονίου για περιστολή του χρέους.
Τα «κερδοσκοπικά fund» γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόγραμμα σταθερότητας που εφαρμόζεται με την δεδομένη την ύφεση, θα οδηγήσει στην έκρηξη του δημοσίου χρέους στο 140% τουλάχιστον (σενάρια το ανεβάζουν στο 190%!) το 2014. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ευελπιστεί στην αύξηση των εσόδων από την περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, επειδή όμως το μέτρο δεν φαίνεται να αποδίδει, σπεύδει να προαναγγείλει την περικοπή κατά 500 εκατ € του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων ενώ αναμένονται νέες μειώσεις το 2011. Παρ όλα αυτά είναι έντονες οι ανησυχίες του οικονομικού επιτελείου δεδομένης της πολύ χαμηλής απορροφητικότητας κονδυλίων από το ΕΣΠΑ που φτάνουν μόλις στο 11% ενώ οι δεσμεύσεις μας στο Μνημόνιο απαιτούν απορρόφηση της τάξεως του 17% μέχρι το τέλος του έτους γεγονός που συνδέεται άμεσα με την περιστολή του ΠΔΕ και άρα την αδυναμία καταβολής της Εθνικής συμμετοχής στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα. Το γεγονός προοιωνίζει απώλεια πόρων πάνω από 1,5 δις αλλά το ποιο ανησυχητικό είναι ότι με την πάροδο των χρόνων έως το 2013, η Εθνική συμμετοχή στο ΕΣΠΑ θα πρέπει να αυξάνει σταδιακά κάτι που έρχεται συνεχώς σε αντίθεση με τις περικοπές του ΠΔΕ προκειμένου να απεικονίζεται η λογιστική μείωση του χρέους. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι το Κράτος αδυνατεί να είναι ποια εργαλείο ανάπτυξης και άρα οι λιγοστοί πόροι δίνονται βορρά σε ιδιώτες και ημετέρους κρατικοδίαιτους οργανισμούς στο όνομα της απορροφητικότητας.
Η αύξηση των δανειακών αναγκών , η συρρίκνωση του ΠΔΕ , και η έλλειψη ρευστότητας από τις Τράπεζες οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση ! Τελευταία λοιπόν ελπίδα είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με όρους οριστικής καταστροφής του περιβάλλοντος αλλά και με πλήρη καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων στους τομείς που οι μεγάλες επιχειρήσεις επιλέξουν να επενδύσουν με μόνο γνώμονα το κέρδος τους.
Διαβλέποντας την εξέλιξη αυτή δεν είναι τυχαία η θέση της Γερμανίας για «ελεγχόμενη πτώχευση» της χώρας δλδ ρευστοποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής κρατικής περιουσίας προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας για ν ακολουθήσει μια διαδικασία μείωσης του χρέους για τους ξένους επενδυτές και τις τράπεζες. Μόνο εμπόδιο μέχρι στιγμής αποτελεί το ότι δεν υπάρχει σχετικό νομοθετικό πλαίσιο στην Ε.Ε κάτι που ενδεχομένως θα προωθηθεί με παράλληλη διαδικασία απομάκρυνσης μας από την Ένωση.
Σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση θα ήταν στην παρούσα φάση η αναδιαπραγμάτευση του χρέους που το μόνο τίμημα θα ήταν να χάσουν λίγο από τα υπερκέρδη τους οι τράπεζες και τα χρηματιστηριακά ιδρύματα που κερδοσκόπησαν όλη την προηγούμενη περίοδο εις βάρος της χώρας μας . Παράλληλα να διασφαλιστεί ο δημόσιος και ο κοινωνικός έλεγχος της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων που αποτελούν την ύστατη προϋπόθεση για ένα νέο τοπικοποιημένο-εναλλακτικό μοντέλο παραγωγικής αναδιάρθρωσης προς όφελος των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων .
Κομβικό πρόσωπο που διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο σ αυτή την φάση είναι ο Χάρης Παμπούκης ο οποίος ορίστηκε επικεφαλής της Κοινής Επιτροπής Ελλάδας- Κατάρ και σε συνεργασία με τον σεΐχη Αλ Σαγέντ θα προσδιορίσουν το είδος και το περιεχόμενο των στρατηγικών επενδύσεων για την χώρα . Θυμηδία προκαλεί η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «Όταν μία κυβέρνηση θέλει, μπορεί να βάλει όρους για δικό της αναπτυξιακό μοντέλο. Ότι γίνει θα είναι μέσα στη φιλοσοφία της πράσινης βιώσιμης ανάπτυξης» . Χρειάζεται πράγματι μεγάλη φαντασία για να συνδυάσει κάποιος τις βασικές αρχές μιας πράσινης πολιτικής που συνδέονται με την ήπια διαχείριση των φυσικών πόρων, την μικρή κλίμακα παραγωγής , την αποκέντρωση , την προσαρμογή στην φέρουσα ικανότητα των οικοσυστημάτων με τις γιγαντιαίες επενδύσεις τύπου Las Vegas από ένα «fund» που διαχειρίζεται κεφάλαια της τάξεως των 60δις €. Ζούμε σε μια εποχή που οι λέξεις χάνουν το νόημα τους για το κατά πόσο μπορεί να συμβάλλει στην πράσινη ανάπτυξη ένας χρηματοπιστωτικός κολοσσός που έχει μετοχικό μερίδιο στη βρετανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ Sainsbury΄s, στην αυτοκινητοβιομηχανία Ρorsche, που διαθέτει το τρίτο μεγαλύτερο μερίδιο μετοχών της γερμανικής Volkswagen, που έχει μερίδιο στον χρηματοπιστωτικό όμιλο Credit Suisse καθώς επίσης στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου και στο Νasdaq ενώ διαθέτει μόνο στη Γαλλία επενδύσεις σε ακίνητα ύψους 4,5 δισ. Ευρώ και έχει αγοράσει την αλυσίδα καταστημάτων Ηarrods!!
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι οι πράσινες εξαγγελίες στην Ελλάδα του Μνημονίου εξαντλούνται στην καλύτερη περίπτωση στα τετραγωνικά πρασίνου που θα απομείνουν για μερικούς θάμνους και γκαζόν όταν τα χιλιάδες στρέμματα της δημόσιας περιουσίας εκποιηθούν για υπερ-πολυτελή ξενοδοχεία , χώρους Parking , εμπορικά κέντρα, καζίνο κοκ που ίσως –αν και πολύ αμφίβολο- να κατασκευαστούν με τις αρχές της βιο-κλιματικής αρχιτεκτονικής!
Η ανάγκη υπέρβασης ακόμη και των στοιχειωδέστερων όρων των περιβαλλοντικών μελετών που συνόδευαν τα έως τώρα κατασκευαστικά έργα αποτελεί αναγκαιότητα για την επίσπευση των επονομαζόμενων «στρατηγικών επενδύσεων» . Αυτό προβλέπεται μεταξύ άλλων από τις διαδικασίες “fast track” που περιγράφονται στο σχετικό νομοσχέδιο για την επιτάχυνση των μεγάλων επενδύσεων τις οποίες θα διαχειρίζεται προσωπικά ο Κος Παμπούκης, το δικηγορικό γραφείο του οποίου έχει αναλάβει σειρά υποθέσεων με «θεσμικούς επενδυτές» . Η περίπτωση του αεροδρομίου του Ελληνικού , ο Αστακός, πολλά νησιά , δασικές εκτάσεις , άλλες μεγάλες εκτάσεις του δημοσίου αλλά και λιμάνια η αεροδρόμια αποτελούν τα φιλέτα για τους διεθνείς κερδοσκόπους που για πρώτη φορά έχουν το πάτημα της υποθήκευσης όλης της δημόσιας περιουσίας που αποτέλεσε όρο του μνημονίου προκειμένου να υπογραφεί η δανειακή σύμβαση με την τρόικα . Οι ξένοι επενδυτικοί σύμβουλοι που πλαισιώνουν το Υπ. Εθνικής Οικονομίας και το Γραφείο του πρωθυπουργού συνηγορούν άλλωστε για μέτρα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας αφού είναι δεδομένο ότι η χώρα δεν θα τα καταφέρει ν ανταποκριθεί στους όρους του Μνημονίου για περιστολή του χρέους.
Τα «κερδοσκοπικά fund» γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πρόγραμμα σταθερότητας που εφαρμόζεται με την δεδομένη την ύφεση, θα οδηγήσει στην έκρηξη του δημοσίου χρέους στο 140% τουλάχιστον (σενάρια το ανεβάζουν στο 190%!) το 2014. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ευελπιστεί στην αύξηση των εσόδων από την περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, επειδή όμως το μέτρο δεν φαίνεται να αποδίδει, σπεύδει να προαναγγείλει την περικοπή κατά 500 εκατ € του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων ενώ αναμένονται νέες μειώσεις το 2011. Παρ όλα αυτά είναι έντονες οι ανησυχίες του οικονομικού επιτελείου δεδομένης της πολύ χαμηλής απορροφητικότητας κονδυλίων από το ΕΣΠΑ που φτάνουν μόλις στο 11% ενώ οι δεσμεύσεις μας στο Μνημόνιο απαιτούν απορρόφηση της τάξεως του 17% μέχρι το τέλος του έτους γεγονός που συνδέεται άμεσα με την περιστολή του ΠΔΕ και άρα την αδυναμία καταβολής της Εθνικής συμμετοχής στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα. Το γεγονός προοιωνίζει απώλεια πόρων πάνω από 1,5 δις αλλά το ποιο ανησυχητικό είναι ότι με την πάροδο των χρόνων έως το 2013, η Εθνική συμμετοχή στο ΕΣΠΑ θα πρέπει να αυξάνει σταδιακά κάτι που έρχεται συνεχώς σε αντίθεση με τις περικοπές του ΠΔΕ προκειμένου να απεικονίζεται η λογιστική μείωση του χρέους. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι το Κράτος αδυνατεί να είναι ποια εργαλείο ανάπτυξης και άρα οι λιγοστοί πόροι δίνονται βορρά σε ιδιώτες και ημετέρους κρατικοδίαιτους οργανισμούς στο όνομα της απορροφητικότητας.
Η αύξηση των δανειακών αναγκών , η συρρίκνωση του ΠΔΕ , και η έλλειψη ρευστότητας από τις Τράπεζες οδηγούν σε μεγαλύτερη ύφεση ! Τελευταία λοιπόν ελπίδα είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με όρους οριστικής καταστροφής του περιβάλλοντος αλλά και με πλήρη καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων στους τομείς που οι μεγάλες επιχειρήσεις επιλέξουν να επενδύσουν με μόνο γνώμονα το κέρδος τους.
Διαβλέποντας την εξέλιξη αυτή δεν είναι τυχαία η θέση της Γερμανίας για «ελεγχόμενη πτώχευση» της χώρας δλδ ρευστοποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής κρατικής περιουσίας προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας για ν ακολουθήσει μια διαδικασία μείωσης του χρέους για τους ξένους επενδυτές και τις τράπεζες. Μόνο εμπόδιο μέχρι στιγμής αποτελεί το ότι δεν υπάρχει σχετικό νομοθετικό πλαίσιο στην Ε.Ε κάτι που ενδεχομένως θα προωθηθεί με παράλληλη διαδικασία απομάκρυνσης μας από την Ένωση.
Σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση θα ήταν στην παρούσα φάση η αναδιαπραγμάτευση του χρέους που το μόνο τίμημα θα ήταν να χάσουν λίγο από τα υπερκέρδη τους οι τράπεζες και τα χρηματιστηριακά ιδρύματα που κερδοσκόπησαν όλη την προηγούμενη περίοδο εις βάρος της χώρας μας . Παράλληλα να διασφαλιστεί ο δημόσιος και ο κοινωνικός έλεγχος της δημόσιας περιουσίας και των φυσικών πόρων που αποτελούν την ύστατη προϋπόθεση για ένα νέο τοπικοποιημένο-εναλλακτικό μοντέλο παραγωγικής αναδιάρθρωσης προς όφελος των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου