Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας

Δύσκολος ο επικείμενος χειμώνας λόγω ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης, επαναλαμβάνουν μονότονα τα μέσα ενημέρωσης και οι οικονομικοί αναλυτές.

Τα κόστη των εισροών (λιπάσματα, φάρμακα) των καλλιεργειών του φετινού καλοκαιριού, είναι πολύ υψηλότερα και πρόκειται να μετακυλιστούν στις τιμές πολλών προϊόντων, όταν αυτά εισρεύσουν στα ράφια των σουπερ μάρκετ.

Ο δείκτης τιμών ενός καλαθιού τροφίμων βασικής διατροφής, εξακολουθεί να είναι κατά 13% υψηλότερος τον Ιούλιο, συγκριτικά με ένα χρόνο πριν, συνέπεια της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, των δυσμενών καιρικών συνθηκών και του υψηλού κόστους παραγωγής και μεταφοράς (πηγή FAO).

Το υψηλό κόστος διαβίωσης και ο υψηλός πληθωρισμός, πλήττει ήδη τα πλέον ευάλωτα νοικοκυριά, ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες και στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία είναι επιπλέον εκτεθειμένα σε υγειονομικές απειλές λόγω νοθειών και αλλοιώσεων, πρακτικές ιδιαίτερα διαδεδομένες στους κερδοσκόπους τις περιόδους κρίσεων.

Η ασφάλεια των τροφίμων προϋποθέτει έλεγχο στην παραγόμενη τροφή και εγγύτητα του τόπου παραγωγής και κατανάλωσης, που θα διασφάλιζε μια στρατηγική «επανατοποικοποίησης». Η αξιοποίηση των χωραφιών μας, των δημόσιων χώρων, των ταρατσών για την παραγωγή τροφής και ενέργειας επανέρχεται ως επιτακτική ανάγκη μετά τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Η προσφορά κινήτρων για την αξιοποίηση της θα προϋπέθετε τον επανασχεδιασμό των αγροτικών ενισχύσεων, με προγράμματα στα οποία θα ήταν ωφελούμενοι κι οι ετεροαπασχολούμενοι, θα αίρονταν τα ηλικιακά και τα στρεμματικά όρια, ενώ το βασικό στοιχείο αξιολόγησης και ελέγχου θα ήταν η παραγωγή.

Η απλούστευση των διαδικασιών και των προϋποθέσεων σύστασης ομάδων παραγωγών για την διάθεση των προϊόντων, θα έπρεπε να συνδυαστεί με στοχευμένες ενημερωτικές καμπάνιες σε επίπεδο χωριών και με εκπαιδευτικά προγράμματα από υφιστάμενους παραγωγούς, για την κάλυψη πρωτίστως τοπικών και περιφερειακών αναγκών.

Οι φορο-απαλλαγές και οι φορο-ελαφρύνσεις, πέραν της επικέντρωσης στον ΦΠΑ, θα έπρεπε να λάβουν μακροπρόθεσμο χαρακτήρα στην ακίνητη περιουσία και στο παραγωγικό κεφάλαιο, για την προσέλκυση νέων ζευγαριών, που θα ήθελαν να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα, ως μέσο για την αντιμετώπιση της δημογραφικής ερήμωσης και των ελλείψεων εργατικών χεριών στην ελληνική ύπαιθρο.

Συμπερασματικά, οι κρατικές επιδοτήσεις, αντί να σχεδιάζονται στο επίπεδο της κατανάλωσης, με τις επιταγές ακρίβειας τo power pass κλπ. θα έπρεπε πρωτίστως να υποστηρίζουν την παραγωγή τροφής και ενέργειας για οικιακή και κοινοτική χρήση, μεταβάλλοντας το πρότυπο του καταναλωτή σε «παραγωγαναλωτή».

Όμως για να γίνουν αυτά εφικτά, απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας και παραδείγματος.

Το φετινό καλοκαίρι θα έπρεπε να αποτελεί περίοδο προετοιμασίας για τις επικείμενες μεγάλες κρίσεις, που παροξύνονται από μια πιθανή Τουρκική επιθετική ενέργεια, αλλά και ένα νέο κύμα κορωνοιού.

Αντ΄ αυτού γινόμαστε μάρτυρες της αντιπολιτευτικής σπέκουλας για την διενέργεια πρόωρων εκλογών, ενώ στο επίπεδο της κοινωνίας, συντηρείται η αποχαύνωση του θέρους, με τις ελπίδες να επικεντρώνονται στα έσοδα του τουρισμού.

Ο γνωστός μύθος του Αισώπου «ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας» γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρος εν μέσω ετούτης της καλοκαιρινής ραστώνης….

                                                                                                 Δημοσιεύτηκε στην Huffpost 18/08/2022