Τρεις γυναίκες κατάφεραν μόνες να ξεφύγουν από τα δραματικά γεγονότα του Αυγούστου του 22 στα οποία σφαγιάστηκε η οικογένεια τους από τους Τούρκους, στην πόλη της Κιουτάχειας. Μετά από απίστευτες κακουχίες πείνας και δίψας έφτασαν στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί στη Φλώρινα καθ υπόδειξη ενός ιερέα. Πρόκειται για την Κα Ιορδανίδου Βαρβάρα, το γένος Χατζηεφένδη που ήταν τότε μόλις 4ων ετών, την αδερφή της Δέσποινα Παπαδοπούλου και την μητέρα τους που περιλαμβάνονται στους 669 πρόσφυγες (354 γυναίκες και 315 άνδρες) που εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Φλώρινας την περίοδο από το 1922 έως το 1925.
Η εγκατάσταση δεν ήταν εύκολη λόγω των πολλαπλών αντιδράσεων των ντόπιων και της άρνησης τους να μοιραστούν μέρος της ιδιοκτησίας τους με τους πρόσφυγες. Η επιβίωση αποτέλεσε το πρωταρχικό και σημαντικότερο μέλημα των νέο-αφιχθέντων. Με τις λίρες που πρόλαβε να ράψει στο μεσοφόρι της η μητέρα των δύο κοριτσιών αγόρασε έναν ξύλινο αργαλειό, σπάγκο, μαλλί και χρώματα με τα οποία έφτιαξε ένα χαλί. Με την βοήθεια ενός τελάλη το πούλησε και με τα χρήματα αγόρασε κι άλλη πρώτη ύλη, δεύτερο αργαλειό, φτάνοντας στα 1928 να ιδρύσει το πρώτο ταπητουργείο στο μολυβένιο τζαμί στη βόρεια πλευρά της πόλης. Το ταπητουργείο που λειτούργησε μέχρι το 1962 στην οικία του Π. Παπαδοπούλου, ιδιοκτησίας Δέσποινας Παπαδοπούλου, διέθετε 50 αργαλειούς και απασχολούσε 100 εργάτριες με πωλήσεις χαλιών σε πολλές χώρες του εξωτερικού και στον Κρατικό Οργανισμό Ταπητουργίας, που ιδρύθηκε στις αρχές του 1930.
Κατά 500.000 λίρες Αγγλίας αύξησε το Εθνικό Εισόδημα ο κλάδος της ταπητουργίας συμβάλλοντας σ αυτό 30.000 γυναίκες –κυρίως χήρες και ορφανές κοπέλες- που έφτασαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Και κάπως έτσι φτιάχτηκε και διογκώθηκε ένα μέρος της εγχώριας βιομηχανία μας εκείνη την ταραχώδη περίοδο του μεσοπολέμου, από επιδέξιες τεχνίτριες στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν και να επουλώσουν το τραύμα της απώλειας και του ξεριζωμού. Χωρίς κατακτητικούς πολέμους, αποικιοκρατίες, συσσωρεύσεις κεφαλαίου, δάνεια και μάνατζερς. Κάπως έτσι θα πρέπει να ξαναφτιάξουμε την εγχώρια παραγωγή μας σήμερα, αρκεί να πιστέψουμε ότι έχουμε μέλλον και να αξιοποιήσουμε τις δεξιότητες και την εφευρετικότητα μας....
«Μνήμες Μικρασίας στη Φλώρινα» 100 χρόνια εθνικής μνήμης
Έκθεση φωτογραφίας από 24 έως 30/8.
Μουσείο σύγχρονης τέχνης Φλώρινας
Σύλλογος Κιουτχειωτών Μικρασιατών «ο Άγιος Μηνάς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου