Η επόμενη μέρα των εκλογών

Τα δύο βασικά ζητήματα που θα προκύψουν στο οικονομικό πεδίο αμέσως μετά τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου είναι η εξυπηρέτηση των άμεσων δανειακών αναγκών της χώρας και η διαπραγμάτευση του χρέους.

Το πρώτο σκέλος, απαιτεί περί τα 22 δις €, με άμεσες τις ανάγκες του 1,5 δις για την αποπληρωμή των ομολόγων που λήγουν  τον Μάρτιο. Οι υποχρεώσεις αυτές θ αποτελέσουν αναμφίβολα το πρώτο επίπεδο εκβιασμού της νέας Κυβέρνησης δεδομένων όσων περιγράφονται στη σχετική ανακοίνωση του ΥΠ.ΟΙΚ περί: α) της αδυναμίας έκδοσης νέων εντόκων γραμματίων  –παρά μόνο με έγκριση των δανειστών-, αφού έχει ήδη ξεπεραστεί το όριο των 15δις για τις τρέχουσες ανάγκες του δημοσίου και β) της απροθυμίας των ξένων Τραπεζών να προβούν σε αγορές Ελληνικών ομολόγων, όσο ανακινείται το «Ελληνικό πρόβλημα». Ως εκ τούτου θα πρέπει, προκειμένου ν αποφευχθεί πιστωτικό γεγονός, ν αναζητηθούν χρήματα από τις εγχώριες Τράπεζες, εφόσον αυτές διαθέτουν την απαιτούμενη ρευστότητα. Η άλλη εκδοχή θα ήταν αυτή της παράτασης των δανειακών υποχρεώσεων του τρέχοντος έτους –πρόταση Δραγασάκη-, κάτι που δεν έχει γίνει αποδεκτό έως σήμερα από τους δανειστές. Να επισημανθεί  πως για τις ανάγκες αυτές, στο πλαίσιο των προσβλεπόντων από την τρέχουσα δανειακή σύμβαση, θα χορηγούνταν  10δις € από την προληπτική γραμμή στήριξης (ECCL) και 12,5 δις από το ΔΝΤ . Ως προϋπόθεση οι δανειστές ζητούσαν αξιολόγηση του προγράμματος και νέα επώδυνα μέτρα, με τα πιο σκληρά αυτών να επικεντρώνονται στο συνταξιοδοτικό και στις απολύσεις στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, οδηγώντας σε κατάρρευση την ήδη χειμαζόμενη  μεσαία τάξη της χώρας.

Στις παραπάνω υποχρεώσεις θα πρέπει να προστεθούν τα 12 δις € περίπου , για την κάλυψη των άμεσων ανθρωπιστικών αναγκών που προβλέπει το πρόγραμμα (της Θεσσαλονίκης) που έχει εξαγγείλει ο κος Τσίπρας, εφόσον επικρατήσει με η χωρίς αυτοδυναμία στις εκλογές. Ενώ ο καθένας αναγνωρίζει την αναγκαιότητα αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης της χώρας δημιουργείται η αίσθηση πως κάτι τέτοιο δεν θα είναι άμεσα εφικτό δεδομένου ότι τόσο η πάταξη της φοροδιαφυγής όσο και η σύλληψη του μαύρου χρήματος δεν συνιστούν άμεσες αποδόσεις των απαιτούμενων κεφαλαίων. Η όποια Κυβέρνηση προκύψει στις 25 θα πρέπει άλλωστε ν αντιμετωπίσει την υστέρηση των εσόδων κατά 1 δις -μόνο για τον μήνα Δεκέμβριο- λόγω προεκλογικού κλίματος που θα επιταθεί σε περίπτωση αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων. Η δε επανεκκίνηση της οικονομίας  αποτελεί ζητούμενο εφόσον δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας ούτε τα σχετικά χρηματοδοτικά εργαλεία αφού σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς για την περίοδο 2014-2020, οι πόροι του ΕΣΠΑ θα χορηγούνται κατόπιν σύμφωνης γνώμης των Βρυξελλών (δλδ της Γερμανίας) και εφόσον υπάρχει θετική αξιολόγηση του σχετικού δανειακού προγράμματος.

Στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης του χρέους, ο κος Τσίπρας, θέτει την προοπτική κουρέματος της ονομαστικής αξίας του χρέους σε ποσοστό άνω του 50%, ήτοι  160- 180 δις €, αποκλείοντας  το κούρεμα σ ιδιώτες (Τράπεζες) και στο ΔΝΤ. Απομένουν  οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ που κατέχουν Ελληνικό χρέος 210 δις  και  25 δις αντίστοιχα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ν αντιπαρέρχεται την πρότερη πρόταση του ΔΝΤ  για χρονική παράταση της αποπληρωμής κατά 50χρόνια και του μηδενισμού των επιτοκίων που συνιστά κούρεμα ύψους 50δις €. Πρόταση από την οποία υπαναχώρησαν οι πιστωτές (με σύμπνοια του ΔΝΤ και Γερμανών) παρά την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος,  οδηγώντας σε κατάρρευση την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Η προοπτική κουρέματος του χρέους προς την Ευρωζώνη έχει πυροδοτήσει την έντονη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για την Ελλάδα, δεδομένου του φόβου  επιβάρυνσης των φορολογούμενων. Η Γερμανική Κυβέρνηση αποκτά λαϊκό έρισμα κάθε φορά που σκληραίνει την στάση της έναντι της Ελλάδας ακόμα και στην εκδοχή της αποπομπής της από το Κοινό Νόμισμα. Να σημειωθεί εδώ η προ τριετίας προετοιμασία νομολογίας από το CDU, για  την αποπομπή χώρας από το Ευρώ, την οποία καλείται να εγκρίνει το Γερμανικό κοινοβούλιο και τα υπόλοιπα Κοινοβούλια της Ε.Ε! Επιπλέον η εκδοχή κουρέματος των ομολόγων της ΕΚΤ τείνει να οδηγήσει σε σταμάτημα της παροχής ρευστότητας στις Ελληνικές Τράπεζες, γεγονός που πυροδοτεί την ανησυχία των εγχώριων καταθετών, που είναι πιθανόν να οδηγηθούν τελικά σε μαζική απομάκρυνση των καταθέσεων τους .

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι μια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα δεχτεί άμεσα μεγάλες πιέσεις  για οπισθοχώρηση τις οποίες δεν φαίνεται πως είναι δυνατόν να αντιστρέψουν οι Ευρωπαϊκές συμμαχίες ούτε το –ασθενικό- λαϊκό έρισμα που σήμερα διαθέτει. Ο κος Τσίπρας στηρίζει την αισιοδοξία του για την επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης με τους Γερμανούς στο ότι δεν θα θέλανε να προκαλέσουν κλυδωνισμούς στην Ε.Ε αλλά και στο ότι μια Κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα θα λειτουργούσε ως καταλύτης πολιτικών ανατροπών στην Ευρωζώνη με απαρχή τις χώρες του Νότου. Θα μπορούσε όμως η εκτίμηση αυτή να λειτουργήσει και αντίστροφα, δλδ οι Γερμανοί να τιμωρήσουν παραδειγματικά την χώρα μας εξαναγκάζοντας την να εξέλθει του Νομίσματος προκειμένου ν αναστείλει την άνοδο του αντι-Γερμανισμού στην υπόλοιπη Ευρώπη, ιδιαιτέρως σε Ιταλία , Ισπανία και Γαλλία. Επίσης να χρησιμοποιήσει την αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης για επαναπροσδιορισμό της Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ήτοι για την Ευρώπη των δύο η τριών ταχυτήτων και την εδραίωση της ζώνης επιρροής της στ Ανατολικά της.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο δικός μας χώρος, έχοντας αίσθηση της σοβαρότητας της κατάστασης, θα πρέπει μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο απομόνωσης της χώρας σε συνθήκες γεωπολιτικής αστάθειας, να επιμείνει  στην πρόταση περί εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας που να εκφράζει την σύνθεση, την ενότητα και τα αντιστασιακά χαρακτηριστικά  του Ελληνικού λαού (όπως ο Μανώλης Γλέζος), υπό την αιγίδα του οποίου θα πρέπει να συγκροτηθεί μια Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης, πέρα από κομματικά στεγανά. Θα πρέπει να τονιστεί μετ’ επιτάσεως ότι το βασικότερα όπλο μας  στο πλαίσιο της όποιας διαπραγμάτευσης είναι αυτό των Γερμανικών Οφειλών στην Ελλάδα (Κατοχικό Δάνειο και Πολεμικές Αποζημιώσεις) κι ένας νέος πατριωτισμός ο οποίος στηλιτεύεται από το εμφυλιο-πολεμικό κλίμα που συντηρείται από τους διεκδικητές της ψήφου των Ελλήνων. Παράλληλα θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας αντιμετωπίζοντας πρωτίστως την  διείσδυση των Γερμανο-τουρκικών Οικονομικών συμφερόντων στους βασικούς τομείς της Οικονομίας μας (αμυντική βιομηχανία , υποδομές –αεροδρόμια μαρίνες -, τηλεπικοινωνίες , ενέργεια , ΟΤΑ, εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό), που έγινε λόγω της εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου και έχει καταστήσει  την χώρα μας «Αποικία Χρέους».