Με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και την ομάδα του συνευρέθηκα αρχικά την δεκαετία του 90, τότε που η υποστήριξη στο εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα του Κουρδικού PKK με έφερνε συχνά πυκνά στα γραφεία της Βασιλίσσης Σοφίας. Η τραγική παράδοση του Οτσαλάν στο Τουρκικό Κράτος, τα Ίμια, η συμφωνία της Μαδρίτης και η αντίθεση στην Αμερικανική επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία, αποτέλεσαν καθοριστικές στιγμές ρήξης του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ με την ηγετική ομάδα του Σημίτη, των οποίων ο Μιχάλης αποτέλεσε καθοριστική έκφραση, μέχρι την οριστική αποχώρηση του από το κόμμα.
Όντας από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που συνέγραψαν την διακήρυξη του Μονάχου, είχε κατανοήσει πλήρως την σύζευξη του εθνικού με το κοινωνικό ζήτημα και τις αναπόφευκτες επιπτώσεις της οικονομικής εξάρτησης στα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και στις λαϊκές κατακτήσεις. Το βιβλίο του ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ, για την νέα αγροτικότητα, αφιερωμένο στον Κωνσταντίνο Καραβίδα και στον Αλέξανδρο Παπαναστασίου παραμένει επίκαιρο ως εναλλακτική πρόταση στον οικονομικό παρασιτισμό που οδήγησε στη χρεωκοπία και στα Μνημόνια. Η πρόταση του για την νέα πόλη «Ρωμανία» στο δεύτερο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο στα 1988 και οι μετέπειτα προσπάθειες του για την ίδρυση της στη Θράκη, εμπεριείχε έναν υψηλό συμβολισμό για τον καθοριστικό ρόλο των Ποντίων –και των άλλων λαών της Μ Ασίας- στο νέο Ανατολικό ζήτημα. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης αποτέλεσε αυθεντική έκφραση του Δημοκρατικού Πατριωτικού Κινήματος που από την περίοδο του Βενιζέλου αντιμάχεται τον μικρο-ελλαδισμό και τις εξαρτήσεις. Καλό σου ταξίδι!
28.03.2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου