Η κρισιμότητα του επόμενου διμήνου για την πορεία της χώρας είναι δεδομένη όπως φαίνεται από τις κατά καιρούς δηλώσεις αξιωματούχων των Δυτικών οικονομικών κέντρων περί χρεοκοπίας . Πολύ πρόσφατα ο δ/ντας σύμβουλος της Fitch αλλά και πολλά διεθνή έντυπα όπως πχ οι TIMES προβλέπουν πιστωτικό γεγονός τον Μάρτιο δεδομένης της αδυναμίας της χώρας να αποπληρώσει ομόλογο ύψους 15δις € που λήγει αυτό τον μήνα και δεδομένης της αμφίβολης καταβολής της επόμενης δόσης.
Την αμέσως προηγούμενη περίοδο, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας έλαβε χώρα έκτατη άσκηση λειτουργίας του Κρατικού μηχανισμού σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας με ενημέρωση υψηλόβαθμων στελεχών δημόσιων οργανισμών όπως το ΙΚΑ και άλλοι ασφαλιστικοί φορείς για την λειτουργία των οργανισμών αυτών σε συνθήκες χρεοκοπίας. Το σενάριο προβλέπει την άμεση κάλυψη των αναγκών με την χρήση κουπονιών τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την κάλυψη των υποχρεώσεων των πολιτών έναντι του δημοσίου (πχ έκτακτη εισφορά, φόρος ακινήτων κλπ ). Το ύψος της μηνιαίας καταβολής κουπονιών θα ανέρχεται –σύμφωνα με το σενάριο- στο 50% του μισθού και το άλλο 50% θα καταβάλλεται σε € (αν βεβαίως δεν οδηγηθούμε σε δραχμή με ενεργοποίηση των CDS )
Πέραν των πρακτικών προτάσεων για την συμπεριφορά των πολιτών σ έναν τέτοιο ενδεχόμενο – τις οποίες θα αναφέρουμε σε επόμενα τεύχη- θα πρέπει σήμερα να προσδιορίσουμε τις πολιτικές ενέργειες που θα πρέπει να εξαπλωθούν άμεσα για να αποτρέψουμε μια συνολική κατάρρευση της χώρας.
Κρίσιμοι παράμετροι θα είναι :
Α) η μη απώλεια του εθνικού μας πλούτου (πλουτοπαραγωγικές πηγές , πόροι) και η αποτροπή του πλήρους ξεπούληματος της δημόσιας περιουσίας με ευτελές τίμημα στους ξένους δανειστές –τοκογλύφους
Β) η μη υπαγωγή του χρέους μας στο Αγγλικό δίκαιο που θα σημάνει οριστική εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχία και διατήρηση του υπολογισμού του σε € ακόμα και εάν η χώρα επιστρέψει στη δραχμή –κάτι που σήμερα ισχύει για το δάνεια που μας έχουν εκχωρηθεί από την τρόικα-
Οι δύο παραπάνω παράμετροι θα διασφαλιστούν μόνο στην περίπτωση της μη ψήφισης της νέας Δανειακής Σύμβασης με αυξημένη πλειοψηφία –άνω των 2/3 της υπάρχουσας Βουλής-. Να θυμίσουμε ότι η τρέχουσα Δανειακή Σύμβαση του πρώτου Μνημονίου που ήταν σε εκκρεμότητα από τον Ιούνιο του 2010 τελικά κυρώθηκε στο Νόμο 4021/11 που αφορά στο ειδικό τέλος ακινήτων της ΔΕΗ (χαράτσι). Η ψήφιση της νέας Δανειακής Σύμβασης με αυξημένη πλειοψηφία από την Βουλή θα σημάνει την δυνατότητα των δανειστών –τοκογλύφων- να ιδιοποιούνται , είτε οι ίδιοι είτε τρίτοι, τον δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό πλούτο μας πχ αγροτική γη ή ιδιοκτησίες ο οποίος θα περιέρχεται άμεσα στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.
Να διευκρινίσουμε πως με την υπαγωγή του χρέους στο Αγγλικό δίκαιο η αδυναμία αποπληρωμής κάποιας δόσης του ενυπόθηκου δανείου βάση της νέας δανειακής σύμβασης , θα σημάνει την άνευ όρο παραίτηση μας τόσο από την δημόσια όσο και από την ιδιωτική περιουσία ενώ μόνο τα δικαστήρια των δανειστών μας θα είναι σε θέση να επιλύουν τις όποιες νομικές αντιδικίες προκύψουν. Με απλά λόγια η αδυναμία καταβολής του φόρου η των εν γένει υποχρεώσεων του πολίτη μπορεί να οδηγεί με συνοπτικές διαδικασίες στην απώλεια κυριότητας περιουσιακών του στοιχείων (ακινήτων , κτημάτων κλπ)!
Επιπλέον θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αποτελεί θέση της τρόικας η χρησιμοποίηση του συνόλου του ενυπόθηκου δανείου –όσο κι αν μας δοθεί από 1/1/2012- αποκλειστικά για την αποπληρωμή των δανειστών της (ξένα πιστωτικά ιδρύματα και ασφαλιστικά ταμεία) και όχι για τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας! Άλλωστε αυτό που έχει συμβεί με τα εως σήμερα παρεχόμενα χρήματα του πρώτου δανείου δλδ τα 73 δις € (από τα 110 δις) είναι η χρήση των 62,4ων δις € αποκλειστικά για την αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου χρέους ενώ τα υπόλοιπα 10,6 χρησιμοποιηθήκαν από την Κυβέρνηση κυρίως για την κάλυψη υποχρεώσεων σε τρίτους πχ πολυεθνικές εταιρίες φαρμάκων , κατασκευαστές, εργολάβοι κλπ. και ελάχιστα για μισθούς και συντάξεις - το μηνιαίο κόστος των οποίων ανέρχεται στα 1,6 δις € -.
Προκειμένου η χώρα να αποφύγει αυτή την οδυνηρή εξέλιξη με πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας , απαιτείται τώρα ένα εσωτερικό δάνειο με προτεραιότητα την κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος (περίπου 20δις € ετησίως) . Η κάλυψη αυτού του δανείου θα πρέπει να γίνει με την υποχρεωτική λήψη ομολόγων 10ετούς η παραπάνω διάρκειας από την Οικονομική ελίτ και τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης και άλλα αποδεικτικά περιουσιακά στοιχεία (καταθέσεις, ακίνητη και κινητή περιουσία κλπ) θα πρέπει πρώτα όλοι αυτοί ξεκινώντας από τον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας , τον Αρχιεπίσκοπο, τους Πολιτικούς αρχηγούς , τους μεγαλο-επιχειρηματίες και τους Τραπεζίτες, να λάβουν αναγκαστικά μέρος έμπρακτα στην διάσωση της χώρας. Στην συνέχεια να συμβάλλει και ο υπόλοιπος λαός ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα -αποκλείοντας τους ανέργους και τους φτωχούς- , προκειμένου να διαμορφωθούν οι όροι μιας συντεταγμένης κοινωνίας η οποία κάνει το πρώτο βήμα για την επιβίωση της. Η πρόταση αυτή αποτελεί σήμερα την μόνη δυνατότητα σωτηρίας και θα αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου σε μια κοινωνία που δέχτηκε μονομερώς και αποκλειστικά επί δύο χρόνια το βάρος όλων των μέτρων της τρόικας και της Κυβέρνησης. Μια κοινωνία που σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης βίωσε την πλήρη ασυλία της ελίτ έναντι οποιασδήποτε οικονομικής υποχρέωσης στη χώρα της η οποία όταν φτάσαμε στα έσχατα φρόντισε να βγάλει τον πλούτο της στις τράπεζες της Ελβετίας περιμένοντας να επανακάμψει με ισχυρό νόμισμα για το τελικό πλιάτσικο όταν επιστρέψουμε στη δραχμή. Με τον ίδιο αμοραλισμό η πολιτική ελίτ περιμένει να πλουτήσει από την ενεργοποίηση των CDS σε συνθήκες κατάρρευσης – βλέπε οικογένεια του πρώην Πρωθυπουργού Κου Παπανδρέου- όταν η Αριστερά έκανε προμετωπίδα της το αίτημα του «δεν πληρώνω» και την παράταση της αποπληρωμής των δόσεων για 3 χρόνια η –στην πιο επαναστατική της εκδοχή- την επιστροφή μας στην δραχμή.
Την ίδια στιγμή θα πρέπει ν απαντήσουμε έμπρακτα στις πολλές φλυαρίες περί ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που συναρτάται αποκλειστικά από την μεγαλύτερη πτώση του κατώτατου μισθού την στιγμή που θα έπρεπε η ατζέντα να επικεντρωθεί στον ανώτατο πλούτο- για τον οποίο θα έπρεπε να τεθεί πλαφόν- , στην έλλειψη επενδυτικού ενδιαφέροντος από την εγχώρια ελίτ αλλά και στο περιβάλλον αστάθειας και κατάρρευσης που έχει προκαλέσει η 3ετής ύφεση με επικείμενη χρεωκοπία. Το εσωτερικό δάνειο είναι το μόνο που μπορεί να δώσει την απαιτούμενη ρευστότητα για την περίφημη παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας από τους συνεταιριζόμενους πολίτες , να κάνει πράξη την λαϊκή οικονομία , να δώσει την δυνατότητα λειτουργίας του υπό κατάρρευση κοινωνικού κράτους και να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης για τα εκατομμύρια ανέργους και φτωχούς που δημιουργεί η τρέχουσα πολιτική των Μνημονίων.
Στην περίοδο της μεταπολίτευσης μεγαλώσαμε με μια στρεβλή άποψη περί προοδευτικότητας η οποία συναρτώνταν με την ιδεοληψία της ελευθερίας του ατόμου στο πλαίσιο της κατεδάφισης κάθε συλλογικής ταυτότητας. Μια ελευθερία που κατέτεινε εν τέλει στην απόλυτη κυριαρχία του δικαιώματος έναντι κάθε έννοιας συλλογικού συμφέροντος Η επικείμενη καταστροφή απαιτεί μια ανατροπή σ αυτό το εποικοδόμημα ιδεών το οποίο είναι εν πολλής αριστερής και εθνο-μηδενιστικής προέλευσης . Η σωτηρία του τόπου θα γίνει –αν γίνει- μόνο από έναν λαό που έχει ταυτότητα και ρίζες και απαιτεί όλοι οι πολίτες αυτού του τόπου να θέσουν τώρα σε πρώτη προτεραιότητα του βίου τους την υποχρέωση της σωτηρίας της Πατρίδας μας. Τα υπόλοιπα έπονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου