ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΔΗΝ ΡΗΞΗΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Όπως είχαμε προβλέψει από την περίοδο των κινητοποιήσεων στο Σύνταγμα, εκφράζοντας την πλήρη αντίθεση μας στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, η Ελλάδα θα οδηγούνταν σε χρεοκοπία την ίδια στιγμή που θα υποθηκεύονταν η Δημόσια περιουσία και ο Εθνικός της πλούτος.

Αυτό που ενδεχομένως δεν είχε προβλεφθεί τότε, ήταν η ταχύτητα με την οποία θα πραγματοποιούνταν αυτό το απεχθές σενάριο. Πριν καλά καλά τελειώσει ο Σεπτέμβριος η χώρα μας οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες στην «ελεγχόμενη χρεοκοπία» με επικρατέστερο σενάριο το κατά 50% κούρεμα του χρέους της και με αντίστοιχη 50% εσωτερική υποτίμηση. Αυτό σημαίνει μείωση του μισθολογικού κόστους και των συντάξεων σε επίπεδα Βαλκανικά, μείωση αξίας ακινήτων ….κοινωνικός εξανδραποδισμός σε συνθήκες νέο-αποικιοκρατίας.

Η ΗΠΕΙΡΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ –ΟΨΕΙΣ ΑΠOIΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η φετινή περιήγηση των διακοπών μου στην ιδιαίτερη πατρίδα μου –την Ήπειρο- ήταν φορτισμένη από τα αδιέξοδα στα οποία περιέρχεται με ταχύτητα η ζωή στην Αθήνα το αμέσως επόμενο διάστημα.  Η μετατροπή της χώρας σε αποικία μέσω του Μεσοπρόθεσμου, με συνοπτικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου αντί πινακίου φακής –στην καλύτερη περίπτωση – ,η ακόμα και η οριστική αποπομπή της από το ευρώ δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Η φτώχεια και η εξαθλίωση θα αποτελέσουν την βασική παράμετρο της ζωής ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα για την συντριπτική πλειοψηφία των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων . Με αυτές τις σκέψεις τα ορεινά χωριά , όπως αυτό του πατέρα μου στη Λάκα Σούλι –κοντά στην Δωδώνη – ή οι μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις όπως αυτές στο χωριό  της μητέρας μου κοντά στον Αμβρακικό στην Άρτα, αποτελούν ίσως την μόνη δυνητική διέξοδο επιβίωσης αφού υπό τις παρούσες συνθήκες κανένας δημόσιος φορέας δεν έχει επεξεργαστεί ένα στοιχειώδες «σχέδιο Β» για την κάλυψη των βασικών αναγκών σε τροφή , στέγη και ενέργεια για χιλιάδες νοικοκυριά που αυτή την χρονιά θα τα έχουν άμεση ανάγκη.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ : ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΚΑΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού , οι αντίστοιχες του Υπ. Εθνικής Οικονομίας στο Euro-group και η επίσπευση για σήμερα της έκτατης συνόδου κορυφής δυστυχώς επιβεβαίωσε με τον χειρότερο τρόπο τις εξελίξεις που είχαμε προβλέψει για την χώρα: δλδ χρεοκοπία με ενέχυρο τον δημόσιο πλούτο και υπό δικτατορικό καθεστώς.

Μόλις λίγες μέρες από την ψήφιση του αποικιακού Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του εφαρμοστικού Νόμου, η συζήτηση για την κρίση χρέους στην Ελλάδα βρίσκεται πάλι στο σημείο 0! Ενώ λοιπόν μέσω του Οργανισμού Από-κρατικοποιήσεων και με ένα συμβούλιο δοτών εμπειρογνωμόνων -3 μέλη του οποίου διορίζονται από την τρόικα-, οι Τραπεζίτες έβαλαν στο χέρι το σύνολο του δημόσιου πλούτου της χώρας μας (τις ΔΕΚΟ και τους Αιγιαλούς) σε συνθήκες πλιάτσικου, έρχονται και πάλι να μας πουν ότι το δημόσιο χρέος της χώρας δεν είναι διαχειρίσιμο . Κάτι δλδ που είχαμε πει από την πρώτη στιγμή της εφαρμογής του Μνημονίου: ότι το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο δεν έχουν κατά κανένα τρόπο σχέση με την αντιμετώπιση του χρέους της χώρας αλλά μόνο με την διασφάλιση της αποπληρωμής των τόκων και των χρεολυσίων στους πιστωτές μας σε συνθήκες μαζικής εκπτώχευσης των μεσαίων στρωμάτων και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας.

Το Νέο Νομοσχέδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση

«Από το λαϊκό Παν/μιο στο Παν/μιο των αρίστων…» , έτσι παρουσίασε η Υπουργός το νέο Νομοσχέδιο που αφορά στις αλλαγές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Φράση που φαντάζει τουλάχιστον σουρεαλιστική για την περίοδο παρακμής και αποδόμησης που διάγουμε.

Οι κυοφορούμενες αλλαγές που προωθούνται και έχουν ήδη προκαλέσει τις αντιδράσεις των Πρυτάνεων και της Παν/μιακή Κοινότητας, οδηγούν με συνοπτικές διαδικασίες στο «Πανεπιστήμιο Εταιρεία» και στην μετατροπή των προγραμμάτων σπουδών σε project. Ο ακραιφνής νέο-φιλελευθερισμός που έχει κατακλίσει το Κυβερνητικό επιτελείο και αποτελεί το ιδεολογικό όχημα για την διάλυση του Δημόσιο χώρου και το ξεπούλημα της  Δημόσιας περιουσίας, διαπερνά και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2

Σε σχετική υποχώρηση φαίνεται πως βρίσκεται ο Πρωθυπουργός σχετικά με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που οδηγεί de facto στην πτώχευση του λαού και στην μετατροπή της χώρας σε αποικία. Επιλέγει  την μη ψήφιση του με την διαδικασία του κατ επείγοντος με προοπτική να ψηφιστεί μετά την σύνοδο Κορυφής και εν μέσω «θριαμβολογίας» για το νέο δάνειο που έχει διασφαλίσει. Στο μεταξύ  μεθοδεύει την άμεση κατάθεση του Μεσοπρόθεσμου στην Βουλή (πιθανά την Πέμπτη η την Τρίτη)  ως ενιαίο άρθρο ευελπιστώντας στην πιθανή ψήφιση του και από βουλευτές της αντιπολίτευσης –μείζονος και ελάσσονος – αφού με τα σημερινά δεδομένα υπάρχει δεδομένη άρνηση από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο σημείο μηδέν της νεότερης Ιστορίας της . Η επιβολή του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης οδηγεί την χώρα στην πλήρη υποταγή με την απόλυτη επικυριαρχία των Πολυεθνικών εταιριών και του Χρηματιστικού κεφαλαίου που όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένο να απολέσει μέρος των χρημάτων που δάνεισε στη χώρα μας αλλά με τίμημα τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ιδιοποιείται τον πραγματικού πλούτο της χώρας μετατρέποντας την σε Δυτική αποικία και ταυτόχρονα άθυρμα του νέο-οθωμανικού επεκτατισμού.

Η ποιο σημαντική μορφή επικυριαρχίας –μετά την εδαφική-  είναι αυτή που σχετίζεται με τον έλεγχο της παραγωγής και της διάθεσης της τροφής.

Από το Κράτος και την Αγορά στο Δημόσιο συμφέρον και στην Εναλλακτική Οικονομία

Το πρόγραμμα από-κρατικοποιήσεων ύψους 50 δις αποτελεί αναμφίβολα την ποιο σημαντική πτυχή αποκόμισης εσόδων για το Κράτος προκειμένου ν ανταποκριθεί στους υπερ-φιλόδοξους και εν τέλει αδιέξοδους στόχους του Μνημονίου.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που φέρουν το 74% του Ελληνικού λαού να πλειοδοτεί υπέρ των  ιδιωτικοποιήσεων δίνει αναμφίβολα το «πράσινο φως στην Κυβέρνηση» για να ξεκινήσει την εκποίηση –κοινώς ξεπούλημα – του δημόσιου πλούτου της χώρας. Παρ ότι το ποσοστό είναι ιδιαίτερα υψηλό και ενδεχομένως ν αποτελεί κατασκεύασμα των ΜΜΕ και των ημετέρων εταιριών δημοσκόπησης , η στάση αυτή αποτελεί ταυτόχρονα ιδεολογική ήττα της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που παρά τις επιμέρους διαφορές της, σ όλη την μεταπολίτευση στήριξε τον κακώς νοούμενο Κρατισμό , δηλ τις προνομιούχες συντεχνίες των ΔΕΚΟ και των συνδικαλιστών που επί σειρά αιτών απολάμβαναν ειδικά προνόμια εξασφαλίζοντας την συναίνεση στην αναπαραγωγή του πολιτικού συστήματος και στην εξάρτηση της  χώρας από τα Δυτικά κέντρα ισχύος. Ενώ λοιπόν στις μέρες μας σ όλο τον Δυτικό κόσμο οι ιδιωτικοποιήσεις και η  κυριαρχία των αγορών δέχονται σφοδρή κριτική ακόμα και από πρώην νέο-φιλελεύθερους, στην Ελλάδα επιχειρείται ένα άνευ προηγουμένου σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που παρόλα τα φληναφήματα των «οικονομολογούντων» της Κυβέρνησης θα καταδικάσει σε από-ανάπτυξη και θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια , ανεργία και οικολογική καταστροφή.