Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται στο σημείο μηδέν της νεότερης Ιστορίας της . Η επιβολή του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης οδηγεί την χώρα στην πλήρη υποταγή με την απόλυτη επικυριαρχία των Πολυεθνικών εταιριών και του Χρηματιστικού κεφαλαίου που όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένο να απολέσει μέρος των χρημάτων που δάνεισε στη χώρα μας αλλά με τίμημα τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ιδιοποιείται τον πραγματικού πλούτο της χώρας μετατρέποντας την σε Δυτική αποικία και ταυτόχρονα άθυρμα του νέο-οθωμανικού επεκτατισμού.
Η ποιο σημαντική μορφή επικυριαρχίας –μετά την εδαφική- είναι αυτή που σχετίζεται με τον έλεγχο της παραγωγής και της διάθεσης της τροφής.
Η μέχρι σήμερα κυριαρχία στον διατροφικό τομέα σχετίζεται με την μετατροπή της χώρας σε εισαγωγέα αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων επιδεινώνοντας καταλυτικά το εμπορικό ισοζύγιο στα τρόφιμα τα τελευταία 30 χρόνια. Μόνο στην περίοδο από το 1994 έως το 2009 το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας εκτοξεύτηκε από τα 800 εκατ € στα 2,5 δις.
Η φάση αυτή σχετίζεται αφενός μεν με την αποδιάρθρωση και την εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής, την μετατροπή των αγροτών μας σε παραλήπτες επιδοτήσεων και καταναλωτές ξένων προϊόντων, την απόλυτη κυριαρχία των αλυσίδων super market, την υποκατάσταση των αγροτικών χεριών από τους μετανάστες αλλά και την διατήρηση ενός μοντέλου εκτατικής μονοκαλλιέργειας όπως πχ στην περίπτωση του Θεσσαλικού κάμπου. Ενός μοντέλου που οδήγησε σε μαζική αύξηση των εισροών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων , στην αύξηση της εκμηχάνισης με τραγικές συνέπειες στην ισορροπία των οικοσυστημάτων: καταστροφή της βιο-ποικιλότητας , μόλυνση και μείωση των υπόγειων υδάτων, υφαλμύρωση κοκ. Υπολογίζεται ότι 55χιλ στρέμματα του Θεσσαλικού κάμπου έχουν οδηγηθεί σε πλήρη ερημοποίηση ενώ η στάθμη του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα ξεπέρασε τα 350m κάτω από το έδαφος ,ο δε Πηνειός είναι ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός της Ευρώπης μετά τον Πάδο της Ιταλίας.
Το μοντέλο αυτό σε συνδυασμό με τις μεταβολές στην πληθυσμιακή κατανομή που έλαβαν χώρα από την δεκαετία του 60 με την συνεπακόλουθη γιγάντωση των αστικών κέντρων και ειδικά της Αθήνας και την παράλληλη ερήμωση των αγροτικών, ορεινών και νησιωτικών περιοχών αποτελεί την βασική αιτία της παραγωγικής αποδιάρθρωσης της χώρας και του παρασιτισμού που μας οδηγεί στην εξάρτηση και στην υποταγή άνευ όρων στις πιέσεις από την Δύση και την Ανατολή (Τουρκία). Μόνο για παράδειγμα στον κτηνοτροφικό τομέα μετά τον πόλεμο εξαφανίστηκαν 1840 τσελιγκάτα και περίπου 800 χιλ ζώων μεταβατικής κτηνοτροφίας από τα βουνά της Πελοποννήσου, Ηπείρου, Μακεδονίας, Στερεάς, Θεσσαλίας και Θράκης. Η απώλεια των ηθών και των εθίμων, η μετατροπή του λαϊκού μας πολιτισμού σε τουριστικό φολκλόρ ,η διάλυση των γλωσσικών ιδιωμάτων και της πολιτιστικής δημιουργίας των χωριών και των κοινοτήτων μας , είναι μαζί με την κατάρρευση της βιο-ποικιλότητας ο βασικός παράγοντας ομογενοποίησης και υποταγής μας στην Πολιτιστική υποκουλτούρα της Παγκοσμιοποίησης.
Το μοντέλο αυτό αποτέλεσε κοινό τόπο της διάδοσης του αγρο-βιομηχανικού μοντέλου στον αγροτικό τομέα για όλες τις χώρες τις περιφέρειας του Δυτικού κόσμου, αρχής γεννωμένης με την «Πράσινη Επανάσταση» στις Ινδίες την δεκαετία του 60 . Σύμφωνα με τον FAO τα τελευταία 40 χρόνια συντελέστηκε μια εκ των ουκ άνευ γενοκτονία στον αγροτικό χώρο αφού σχεδόν το 80% των ποικιλιών παραγωγής χάθηκαν και υποκαταστάθηκαν με υβρίδια που εμπορεύονταν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες τροφίμων συνοδευόμενα με την απαραίτητη χρήση φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, βελτιωτικών και ορμονών αλλά και στην όλο και μεγαλύτερη χρήση νερού στην πρωτογενή παραγωγή. Η χημική βιομηχανία και τα πετροχημικά αποτελούν την βασική αιτία του χρέους και της συνεπακόλουθης φτώχειας του αγροτικού πληθυσμού αλλά και της κατάρρευσης των φυσικών οικοσυστημάτων . Έτσι από ένα μοντέλο σχετικής διατροφικής αυτάρκειας που εξασφάλιζε την επιβίωση και την αναπαραγωγή των αγροτικών κοινοτήτων και των ιθαγενών για χιλιάδες χρόνια περάσαμε βίαια υπο την καθοδήγηση των Αμερικανικών “think tank” –ΔΝΤ, ΠΤ και ΠΟΕ- σε εντατικές καλλιέργειες με εξαγωγικό προσανατολισμό. Από την πολυκαλλιέργεια και τις προσαρμοσμένες καλλιέργειες περάσαμε σε εκτατικές καλλιέργειες λουλουδιών, μαζική εκτροφή αγελάδων για παραγωγή μπιφτεκιού για τα Mac Donalds, ακριβά «γκουρμέ» λαχανικά για τις δίαιτες των πλουσίων. Οι αναδιαρθρώσεις αυτές συγκέντρωναν τον πλούτο στους λίγους μεγαλο-αγρότες (φεουδάρχες ) και στους εμπόρους ενώ εξώθησε τους μικρο-παραγωγούς στην πείνα και στην εξαθλίωση.
Το φαινόμενο τον τερατουπόλεων του Νότου όπως και αυτό των μεταναστευτικών ρευμάτων έχει τις ρίζες σ αυτές τις αναδιαρθρώσεις που υποτίθεται πως θα έλυναν το πρόβλημα της πείνας του πλανήτη! Αντ’ αυτού από στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εργασίας πχ στην Ταϊλάνδη στην 15ετία 1900-2005 ενώ έχουμε αύξηση κατά 65% των εξαγωγών γεωργικών προϊόντων η αύξηση της απόλυτης φτώχειας ήταν της τάξεως του 45%. Στην Βολιβία μεταξύ 1985 και 2000 ενώ οι εξαγωγές είχαν αυξηθεί κατά 95% το 95% του πληθυσμού ζούσε με λιγότερο από 1 $ την μέρα. Οι Φιλιππίνες που ήταν μια χώρα με αυτάρκεια στην κατανάλωση ρυζιού από το 1990 έως σήμερα ακλουθώντας το πρότυπο αυτό αύξησε τις εισαγωγές ρυζιού κατά 10 φορές. Κατ αντιστοιχία το χρέος των Ελλήνων αγροτών προς την Αγροτική Τράπεζα που στο σύνολο τους (ιδιωτών και συνεταιρισμών) βρίσκεται στα 3 δις € θέτει σε κίνδυνο την ιδιοκτησία της καλλιεργήσιμης αγροτικής γης με την προοπτική ιδιωτικοποίησης της και σε περίπτωση που απαιτηθούν οι πιστώσεις από τους ιδιώτες μετόχους της Τράπεζας.
Οι τεράστιες μετακινήσεις προϊόντων από τον τόπο παραγωγής στον τόπο κατανάλωσης συνέβαλλαν στην κατακόρυφη αύξηση των εκπομπών CO2 ενώ συνάρτησε την διαμόρφωση της τελικής τιμής ενός προϊόντος από τις διακυμάνσεις της τιμής του πετρελαίου. Η επιδότηση των παραγωγών στις πλούσιες χώρες του Βορρά και οι πολιτικές dumping που καταργούν τον ελεύθερο ανταγωνισμό στο πλαίσιο του ΠΟΕ και της ΚΑΠ, διεύρυναν τις αντιθέσεις στην κατά κεφαλήν κατανάλωση αγροτικών προϊόντων μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών. Σήμερα πχ μόνο με την τροφή των βοοειδών στις ΗΠΑ θα μπορούσε να χορτάσει το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 1,4 δισ. άνθρωποι, ενώ η επέκταση του μοντέλου κατανάλωσης των πλουσίων χωρών είναι αδιανόητη αφού κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε την διαθεσιμότητα 4 επιπλέον γεών !
Οι Παγκόσμιες ελίτ επιχειρούν να ξεπεράσουν τα παραπάνω αδιέξοδα όχι αλλάζοντας το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης αλλά μ ένα νέο άλμα προς τα μπρός: με την καλλιέργεια των Γενετικά Μεταλλαγμένων φυτών η με την συνεχή επέκταση των καλλιεργειών που κατευθύνονται στην παραγωγή βιο-καυσίμων. Η επικράτηση του νέου αυτού προτύπου με την καθοδήγηση των πολυεθνικών εταιριών διατροφής : Monsanto , Cargill κλπ, αποτελεί την χαριστική βολή στους στις αδύναμες χώρες και στους μικρούς παραγωγούς αφού τους καθιστά πλήρως ελεγχόμενους από τους σπόρους και την τεχνογνωσία των εταιριών αυτών. Επιπλέον ολοκληρώνει την διαδικασία μετάβασης της παραγωγής τροφής από μια φυσική διεργασία που υπακούει στους Νόμους της Φύσης σε μια απόλυτα τεχνητή διαδικασία στα εργαστήρια των εταιριών αυτών οι οποίες αντιγράφουν την γενετική πληροφορία των σπόρων , την πατεντάρουν και την διαχειρίζονται ως αποκλειστικό πνευματικό τους δικαίωμα (συμφωνίες TRIPs).Οι γενετικές επιμολύνσεις των φυσικών οικοσυστημάτων , οι διαταραχές στην αναπαραγωγή του ζωικού και ανθρώπινου είδους δεν αποτελούν πρόβλημα για τους ειδικούς της βιοτεχνολογίας αφού ο διατροφικός έλεγχος σχετίζεται ταυτόχρονα με σενάρια μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού η αναπαραγωγής ενός κατά παραγγελία τύπου ανθρώπου για την διαιώνιση της παγκόσμιας κυριαρχίας (βλέπε θεωρία μετ-ανθρώπου).
Σ αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται η από 1/4/2011 εφαρμογή στη χώρα μας της Οδηγίας της Ε.Ε για την «χρήση των φαρμακευτικών και παραδοσιακών φυτών». Σύμφωνα με την οδηγία αυτή καμία χώρα δεν δίνατε να εμπορευτεί φαρμακευτικά φυτά, βότανα συμπληρώματα διατροφής κοκ που δεν έχουν κατοχυρωθεί από το κράτος κατά την περίοδο από το 2006 έως σήμερα. Στην περίοδο αυτή στην χώρα μας έχουν κατοχυρωθεί μόλις 183 είδη φυτικών σκευασμάτων και βοτάνων ενώ όλα τα υπόλοιπα μετέρχονται εν δυνάμει στην διαχείριση και στον έλεγχο των πολυεθνικών . Οι εταιρίες αυτές θα έχουν την ελεύθερη πρόσβαση στην διαχείριση των φυσικά παραγόμενων φυτών και στην περεταίρω επεξεργασία τους . Εκτιμάται ότι από την διαχείριση μόλις 1 στρέμματος γης το κέρδος από μια τέτοια επεξεργασία θα φτάνει τα 20 χιλ € το χρόνο. Εκτιμάται ότι θα παραχωρηθούν προς εκμετάλλευση όλες οι περιοχές Natura επί Ελληνικού εδάφους με συνολική έκταση που αντιστοιχεί στο 25% της έκτασης της χώρας!
Οι ρυθμίσεις αυτές εντάσσονται μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της εφαρμογής του «Διατροφικού κώδικα» ο οποίος επιβάλει τον πλήρη έλεγχο των τροφίμων από τις πολυεθνικές εταιρίες όπως προωθείται συστηματικά από το 1963 στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων (FAO) , του ΠΟΕ και του ΟΗΕ. Με βάση την σχετική Συμφωνία της Υγιεινής των Τροφίμων οι χώρες που θα επικυρώσουν τον εν λόγω κώδικα –έως τώρα 185- θα υποχρεούνται να αφαιρούν από τα φρούτα και τα λαχανικά πολύτιμες βιταμίνες Α,Β,C,D, μαγνήσιο και ιχνοστοιχεία έως του ποσοστού του 15% της συνολικής θρεπτικής αξίας θεωρώντας τις πολύτιμες αυτές βιταμίνες «τοξικές ουσίες»!!Με τον τρόπο αυτό ανοίγουν τον δρόμο στην πλήρη εμπορευματοποίηση της πρόληψης και της αντιμετώπισης των ασθενειών με την εξάρτηση του ανθρώπου αποκλειστικά από τα φαρμακευτικά σκευάσματα ενώ ταυτόχρονα επιβάλλουν την επικύρωση του την εισαγωγή μεταλλαγμένων σπόρων και ποικιλιών ακόμα και στα βιολογικά προϊόντα. Πιστός στα υπερεθνικά κέντα ο Έλληνας πρωθυπουργός επέτρεψε ήδη την εισαγωγή μεταλλαγμένου σπόρου πατάτας και μεταλλαγμένου κοτόπουλου στην ελληνική διατροφική αλυσίδα.
Η επιστροφή χιλιάδων ανθρώπων στην ελληνική επαρχία τον τελευταίο χρόνο υφιστάμενοι τις παρενέργειες της ανεργίας και του αποκλεισμού και η δυναμική επιστροφής πολύ περισσοτέρων στο άμεσο μέλλον θέτει επιτακτικά την ανάγκη ενός οδηγού επιβίωσης που αποτελεί ίσως την μόνη δυνατή γραμμή άμυνας στα σχέδια που μας επιβάλλονται .
Η επιβίωση αυτή πρέπει να έχει ως κύριο άξονα την επανα-θεμελίωση και αναδιοργάνωση των τοπικών κοινωνιών σ αυτό που προσδιορίζεται ως «τοπικοποίηση η νέος κοινοτισμός»
Ένα τέτοιο σχέδιο
Α)σε τοπικό επίπεδο θα σήμαινε:
- Διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα φυσικών οικοσυστημάτων , των πόρων και της γεωργικής γης με αναδιανομή της σε ομάδες παραγωγών έναντι συμβολικού αντίτιμου
- Εγκαθίδρυση, στο μεταβατικό στάδιο κοινοτικών συνελεύσεων για οργάνωση μορφών κοινοτικής εργασίας πχ συμπληρωματικές εργασίες παραγωγής (πότισμα, όργωμα κλπ), αναπαλαίωση και ανασυγκρότηση εγκαταλειμμένων περιοχών η σπιτιών , αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας, αναζωογόνηση πολιτιστικών κέντρων, μαθήματα για την χρήση οικολογικών μεθόδων παραγωγής , εξοικονόμηση και παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ κοκ
- Προώθηση δικτύων ανταλλαγών και πώλησης προϊόντων για την κάλυψη αναγκών πρωτίστως σε τοπική κλίμακα και εμπορίας μόνο για τις πλεονάζουσες ποσότητες. Ανάπτυξη συνεταιριστικών μαγαζιών πώλησης και εστίασης βασισμένα στην χρήση παραδοσιακών συνταγών και μεθόδων
- Κατοχύρωση και διατήρηση τοπικών ποικιλιών σπόρων (ανοιχτής πηγής) και ντόπιου ζωικού κεφαλαίου με σταδιακή υποκατάστατη των υβριδίων και πλήρη απόρριψη των μεταλλαγμένων σπόρων με ενσωματωμένη τεχνολογία εξολοθρευτή που δεν μπορούν να αναπαραχθούν δεύτερη χρονιά .
- χρήση τοπικών νομισμάτων και μοντέλων ανταλλαγής όπως το Δίκτυο Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης με την υιοθέτηση της Τοπικής Εναλλακτικής Μονάδας στο Βόλο και το εναλλακτικό νόμισμα ΟΒΟΛΟΣ στην Πάτρα
- δημιουργία περιφερειακών πιστωτικών ιδρυμάτων στο πρότυπο των Ηθικών Τραπεζών για την χορήγηση μικρο-πιστώσεων σε μικρές επενδύσεις με κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος αλλά και τεχνογνωσία για το ξεκίνημα και την βιωσιμότητα τέτοιων σχεδίων .
- Δημιουργία δικτύων συνεργασίας και αλληλο-υποστήριξης για ανάλογες δράσεις σε Εθνικό (ΠΕΛΙΤΙ) και Διεθνές Επίπεδο ( Slow Food, Οικοχωριά, , Via Campesina, Grain, ETC,Δήμος Τοσκάνης κλπ)
Β) σε εθνικό επίπεδο απαιτεί
· την σταδιακή επιβολή δασμών και δεσμεύσεων σε προϊόντα και υπηρεσίες που δύνανται να παραχθούν εγχώρια και τοπικά με ταυτόχρονη μετατροπή των Βαλκανίων σε ζώνη ελευθέρων συναλλαγών
· την ανάπτυξη καταναλωτικών συνεταιρισμών με κατεύθυνση την αλλαγή του μοντέλου κατανάλωσης με έμφαση στα ελληνικά και ποιοτικά παραγόμενα προϊόντα μας και στην μεσογειακή διατροφή
· την ανάπτυξη ενός σχεδίου αποκέντρωσης του Κράτους της Αθήνας με μεταφορά του διοικητικού κέντρου που αποτελεί την μόνη δυνατή εκδοχή μείωσης του δημοσιονομικού κόστους και επαν-ίδρυσης του.
Για να πετύχουμε τα παραπάνω στην σημερινή συγκυρία απαιτείται να κερδίσουμε χρόνο ούτως ώστε να μπορέσουμε να επαναδιαπραγματευθούμε το Μνημόνιο και τους επαχθέστατους όρους αποπληρωμής του χρέους που μας επέβαλε η τρόικα με την πλήρη συναίνεση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η μόνη δυνατότητα στην παρούσα φάση είναι η απομάκρυνση της Κυβέρνησης και η χάραξη ενός σχεδίου Εθνικής Σωτηρίας με προάσπιση του Έθνους Κράτους και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου