Ψευδο-ανθρωπιστές και ψευδο-οικολόγοι.

Από την δεκαετία του 80  συμμετείχα ενεργά στο Οικολογικό κίνημα ιδρύοντας τοπική πρωτοβουλία στα Νότια προάστια της Αθήνας, δραστηριοποιήθηκα σε οργανώσεις και δίκτυα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, σε συλλόγους για την προστασία των καταναλωτών και των τηλεθεατών, της ηπειρώτικης αποδημίας και σε πολλά άλλα μορφώματα της κοινωνίας των πολιτών, τότε που άρχισε να αναδύεται  η δράση των ΜΚΟ. Απέναντι σε μια στείρα κριτική στο Κράτος και στην εξουσία πολλοί φίλοι προτάσσαμε  τότε  την ατομική ευθύνη και την αλληλεγγύη σ αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, την προστασία της Φύσης, την επικαιροποίηση της παράδοσης και του λαϊκού μας πολιτισμού απέναντι στην εμπορευματικοποίηση και τον καταναλωτισμό ως παραδείγματα στάσης ζωής μικρών μειοψηφιών που σταδιακά αλλάζουν συνειδήσεις. Βλέποντας σήμερα τα παραδείγματα ΜΚΟ όπως η #Human Rights 360 ή αυτής της #Κιβωτού του Κόσμου αισθάνομαι την απόλυτη διαστρέβλωση ιδεών, αξιών, αρχών σε ότι αποκαλείται κατ ευφημισμόν  Κοινωνία των Πολιτών, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί μια χυδαία εκδοχή των πολυεθνικών εταιριών στο κοινωνικό πεδίο. 

Δυστυχώς η χούντα τα κατάφερε….

 

Η φοιτητική εξέγερση της 17^ης Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ιστορικό γεγονός. Αντίθετα είναι η κορύφωση μιας μακράς πορείας ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών μαζών σ’ όλη την  δεκαετία του 60, με πλέον χαρακτηριστική εκείνη των 70 ημερών λαϊκής εξέγερσης τον Ιούλη του 65.  Ο παραγωγικός και κοινωνικός μετασχηματισμός της Ελληνικής κοινωνίας εκείνη την δεκαετία με την εκβιομηχάνιση, την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, την αστική γιγάντωση, την μαζικοποίηση του Παν/μίου, την πολιτιστική άνοιξη στην μουσική, στο θέατρο και στην λογοτεχνία, οι κοινωνικοί αγώνες για την Κύπρο, συντέλεσαν  σε μια νέα πραγματικότητα που αδυνατούσε να ελέγξει το παλιό μετεμφυλιακό πολιτικό σύστημα. 

Ενδιάμεσες Αμερικανικές εκλογές: ήττα του τριγώνου Τραμπ, Πούτιν, Ερντογαν

Ιδιαίτερα θετική για τα Ελληνικά συμφέροντα η επικράτηση των Δημοκρατικών στη Γερουσία μετά την νίκη του υποψηφίου τους στην Νεβάδα, ασχέτως του αποτελέσματος στην Τζόρτζια. Η διατήρηση του Μενέντες στην Προεδρία της Επιτροπής Διεθνών σχέσεων των ΗΠΑ σε συνδυασμό με την ήττα του εκλεκτού των Ερντογάν & Τραμπ, Ρεπουμπλικάνου Μεχμέτ Οζ στην Πενσυλβανια προκαλεί ήδη τις έντονες αντιδράσεις της Άγκυρας που αντιλαμβάνεται τα εμπόδια στην αναθεωρητική της ατζέντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ιδιαίτερα στο επίπεδο της στρατιωτικής συνεργασίας ΗΠΑ-Τουρκίας αφού για τα επόμενα δυο χρόνια τίθεται εν αμφιβόλω η αναβάθμιση των Τουρκικών F-16, η προμήθεια νέων F-16 Viper και η μεταφορά τεχνογνωσίας για την κατασκευή των F-35 σε Τουρκικές κατασκευαστικές εταιρίες από τον Αμερικανικό κολοσσό της πολεμικής βιομηχανίας, Lockhed Martin. Ιδιαίτερη σημασία αποτελεί η επανεκλογή των ομογενών μας όπως της Νικολ Μαλιωτάκη, του Γκας Μπιλιράκη και του Τζον Σαρμπάνη ενώ θα πρέπει να εξάρουμε την καμπάνια της ομογένειας “NO JETS FOR TURKEY” που επηρέασε υπέρ των Ελληνικών θέσεων εκτός του Μενέντες και του γιού του και άλλους υποψηφίους όπως ο Φρανκ Παλόν που επικράτησαν σ αυτές τις ενδιάμεσες εκλογές. Απομένει στο Εθνικό κέντρο και στις εδώ πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις να αξιοποιήσουν αυτή την ευνοϊκή συγκυρία για τον Ελληνισμό. Παράδειγμα μας το σθένος κι η οργάνωση της Ουκρανικής αντίστασης και η μαχητικότητα του στρατού που οδηγούν σε συνεχή υποχώρηση τους Ρώσους εισβολείς και μετά την ανακατάληψη της Χερσώνας ματαιώνουν οριστικά τον στόχο του Πούτιν για έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας ακόμη δε και τη διατήρηση υπό Ρωσικό έλεγχο της Κριμαίας… 

 

14/11/2022

Για τα παιδιά και την δημογραφία

 Ορθώς ο Νίτσε αναφερόμενος στις Δυτικές κοινωνίες μετά την βιομηχανική επανάσταση απεφάνθη ότι μετά τον θάνατο του Θεού όλα επιτρέπονται. Σε κοινωνίες αποθέωσης του δικαιωματισμού και της «επιτρεπικότητας» οι ατομικές πράξεις δεν οροθετούνται  βάση ηθικών κωδίκων αλλά υπαγορεύονται αποκλειστικά από ορθολογισμό που οδηγεί στην χρησιμοθηρία ή από πάθη που ενίοτε γίνονται ακραία. Η επιτυχία του όποιου εθνικού σχεδίου προστασίας των παιδιών πέρα από τις αναγκαίες κοινωνικές δομές και την αυστηροποίηση των ποινών έχει ως προϋπόθεση μια βαθύτερη αναμόρφωση του αξιακού κώδικα των κοινωνιών μας, ενός συλλογικού οράματος που θα μας συνέχει και μιας ηθικής και πνευματικής  ανασυγκρότησης στην οποία οφείλει να πρωταγωνιστήσει έμπρακτα ότι  υγιές κομμάτι έχει απομείνει πέρα από κόμματα και ιδεολογίες. Και επειδή τα παιδιά είναι το μέλλον  θα ήταν σκόπιμο το εθνικό αυτό σχέδιο να διευρυνθεί μ’ εκείνο μιας δημογραφικής ανάκαμψης, απαντώντας στον βραχυπρόθεσμο  κίνδυνο δημογραφικής κατάρρευσης, όπως κατέδειξαν τα στοιχεία της απογραφής του 2021. Εκτός αν η ελίτ κι οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο της επίλυσης του δημογραφικού από τους μετανάστες. Ευχαριστώ το κανάλι του Newshub και τον φίλο Κώστα Δαμοβολίτη για την συνέντευξη. (2/11/2022)