Η επόμενη μέρα μιας μεγάλης φυσικής καταστροφής θέτει σε προτεραιότητα τα ζητήματα της επιβίωσης και την άμεση αποκατάσταση των παραγόντων εκείνων που θα επαναφέρουν την αισιοδοξία και την ελπίδα. Ο λόγος για την ευρύτερη περιοχή της Καρδίτσας που επλήγη πρόσφατα από το πέρασμα του Ιανού, αφήνοντας πίσω τεράστιες καταστροφές σε υποδομές, σπίτια, οικοσκευές, αγροτικές εκτάσεις και ζωικό κεφάλαιο. Καταστροφές που έρχονται να προστεθούν στις επιπτώσεις των μέτρων κατά της πανδημίας αλλά και στους δυσχερείς όρους που προκάλεσε η οικονομική κρίση της τελευταίας 10ετίας- σωρευτικές απώλειες που εκτιμούνται περί του 50% του τοπικού ΑΕΠ!-.Κατ αντιστοιχία με το Μάτι και την Μάνδρα, η αντιμετώπιση ανάλογων καταστροφών περιορίζεται –μετά την αρχική θεαματοποίηση των καταστροφών- στην χορήγηση των αποζημιώσεων, με τον βαθμό επιτυχίας της πολιτικής διαχείρισης να προσδιορίζεται από το ύψος και τον χρόνο καταβολής των αποζημιώσεων στους πληγέντες. Αρκούν όμως αυτά για να αντιμετωπιστούν οι απώλειες και ν’ αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες επίπεδο μελλοντικής βιωσιμότητας της τοπικής κοινωνίας; Προφανώς και όχι.
