Οι σκηνές που εκτυλίχθησαν το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου στο Λεκανοπέδιο της Αττικής , χαρακτηρίστηκαν ακραίο και ασυνήθιστο καιρικό φαινόμενο που ανάλογα του διαδραματίστηκαν το 1961 και το 1977! Πράγματι το ύψος της βροχόπτωσης έφτασε σε κάποιες περιοχές στα 130mm, -μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα-, ως αποτέλεσμα του φαινομένου του «εγκλωβισμού και της ανατροφοδότησης των καταιγίδων». Ενώ δλδ η πρώτη έντονη βροχόπτωση εξελίχθηκε στις 5 το πρωί, ακολούθησε ψύξη χαμηλότερων αέριων μαζών που κινήθηκαν στα ανώτερα στρώματα προκαλώντας χαλαζόπτωση και συνέχεια της καταιγίδας. Το φαινόμενο επαναλήφθηκε 4-5 φορές με αποτέλεσμα την πτώση ασυνήθιστου όγκου νερού και την πρόκληση πλημμυρικών φαινομένων τεράστιας έκτασης. Αποτέλεσμα: μια κοπέλα νεκρή, περίπου 2000 κλήσεις στην πυροσβεστική για πλημμυρισμένα σπίτια και καταστήματα , δρόμοι κλειστοί και μια πόλη σε πλήρη απορρύθμιση και χάος.
Τα πρώτα συμπεράσματα που συνάγονται από την εκδήλωση του φαινομένου έχουν να κάνουν με:
α)τον περιορισμό των μηχανισμών εξισορρόπησης της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας γεγονός που οφείλεται στον δραματικό περιορισμό των δασικών εκτάσεων στους ορεινούς όγκους του λεκανοπεδίου καθώς και του αστικού πρασίνου το οποίο έχει περιοριστεί τόσο ώστε ν αντιστοιχούν μόλις 2 τμ ανά κάτοικο όταν η ανάλογη αντιστοιχία είναι 27τμ/ κάτοικο στο Άμστερνταμ και 20τμ/κάτοικο στη Βιέννη.
Β) την αποδιάρθρωση των μηχανισμών απορροής των νερών από τους ορεινούς όγκους μέχρι την θάλασσα, εξαιτίας της επέκτασης της δόμησης και των οδικών δικτύων πάνω στους παραδοσιακούς δρόμους του νερού (χείμαρροι, ρέματα , ρυάκια κοκ) σε συνδυασμό με το μπάζωμα των λεκανών απορροής από παράκτιες δραστηριότητες (επέκταση της αστικής δόμησης για ψυχαγωγικές και τουριστικές δραστηριότητες σε όλη την παραλιακή ζώνη από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο)
Γ) την ανυπαρξία ενός μηχανισμού άμεσης κινητοποίησης για την πρόληψη και την αντιμετώπιση κρίσεων σε τοπική κλίμακα αλλά και την παντελή έλλειψη εκπαίδευσης του πληθυσμού στην αντιμετώπιση κρίσεων
Η προετοιμασία για την αντιμετώπιση ανάλογων καιρικών φαινομένων καθίστε αναγκαία δεδομένων των άμεσων επιπτώσεων της «κλιματικής αλλαγής» στη χώρα η οποία θα καταστήσει συνήθη ανάλογα φαινόμενα σε συνδυασμό με τις καλοκαιρινές πυρκαγιές και την λειψυδρία . Μελετώντας ένα σενάριο ήπιου μετριασμού των εκπομπών του «αερίου του θερμοκηπίου», επιτροπή του Εθνικού Αστεροσκοπείου υπό τον Καθηγητή Κο Ζερεφό, προβλέπει κατακόρυφη αύξηση των ραγδαίων βροχοπτώσεων -που καταγράφονται σε διάστημα μόλις 3ων ημερών- κατά 30% -ιδιαίτερα στην Ανατολική Στερεά και στην Β Δυτική Μακεδονία – μόλις από το 2020. Παράλληλα θα αυξηθεί η διάρκεια των περιόδων ξηρασίας με αιχμή την Ανατολική Στερεά , την Ανατολική Πελοπόννησο και την Εύβοια όπου οι περίοδοι αυτοί θα ξεπερνούν συνολικά τις 20 επιπλέον μέρες σε σχέση με σήμερα. Ο συνδυασμός των φαινομένων θα οδηγήσει στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από 0,5 έως 1 μέτρο με ανάλογη υποχώρηση της ακτογραμμής που θα κυμανθεί από 50 έως 200 μέτρα, καταστρέφοντας ολοσχερώς παραλιακές εγκαταστάσεις παραθαλάσσια κτίσματα και εκβολές ρεμάτων.
Αν στα παραπάνω προσθέσουμε την υπέρβαση των ορίων εκπομπών των μικρο-σωματιδίων PM 10 από τα 50μg/m3 για περισσότερες από 90 μέρες το χρόνο αλλά και των υπέρλεπτων καρκινογόνων σωματιδίων από τα 25μg/m3 (για το διοξείδιο του αζώτου), -σύμφωνα με τις μετρήσεις των σταθμών του Λεκανοπεδίου-, αντιλαμβανόμαστε τους πολλαπλούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η υγεία των πολιτών και η ζωή στο μεγαλύτερο αστικό μας κέντρο.
Ο περιορισμός των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου και η τάση από-ανάπτυξης της πρωτεύουσας αποτελεί την βασική παραδοχή των προαναφερθέντων μελετών των οποίων τα συμπεράσματα θα είναι πολύ ποιο αρνητικά σε περίπτωση συνέχισης του σημερινού καταστροφικού αναπτυξιακού μοντέλου. Ενός μοντέλου που βασίστηκε στη λάθος επιλογή της εσωτερικής αστυφιλίας ήδη από την δεκαετία του 60, ενώ έλαβε παροξυστικές διαστάσεις τα τελευταία 20 χρόνια , με την λειτουργία του αεροδρομίου στα Σπάτα και την συνακόλουθη επέκταση της πόλης στα Μεσόγεια, με τα έργα των Ολυμπιακών αγώνων και με την συνεχή επέκταση των κατοικιών και του ΙΧ στην περίοδο της επίπλαστης ευμάρειας. Θα περίμενε κανείς μια ύστατη προσπάθεια αναστροφής των συσσωρευμένων αδιεξόδων , δυστυχώς όμως αυτό που ακολουθείται είναι η ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση των περιβαλλοντικών όρων αφού η Φύση τίθεται σε δεύτερη μοίρα έναντι της απόλυτης προτεραιότητας που είναι αυτή της προσέλκυσης ιδιωτικών επενδύσεων. Σύμφωνα με τον νέο Οικοδομικό Κανονισμό (Ν 4067/2012) νομιμοποιούνται σειρά παρανομιών εις βάρος των λιγοστών πάρκων και αλσών σε αστικές περιοχές αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο περεταίρω παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στο άρθρο 41 του συγκεκριμένου Νόμου, προβλέφθηκε η εξαίρεση από την κατεδάφιση «υφιστάμενων κτηρίων και υποδομών» που έχουν ανεγερθεί παράνομα ανοίγοντας παράθυρο για μαζικές νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων σε συνέχεια των ανάλογων ρυθμίσεων του Ν 4014/2011, με μοναδική επιδίωξη την είσπραξη εσόδων από τις νομιμοποιήσεις . Επιπρόσθετα, δεν εξαιρούνται από τις ρυθμίσεις αυτές ούτε καν οι προστατευόμενες περιοχές με ευαίσθητα φυσικά οικοσυστήματα όπως : υγρότοποι, εκβολές ποταμών , μικρά νησιά κοκ . Σε ακόμα πιο καταστροφική κατεύθυνση ο Ν. 4030/2011 δίνει την δυνατότητα ανέγερσης «αμιγούς χρήσης ειδικών καταστημάτων» σε εκτός σχεδίου περιοχές στα οποία περιλαμβάνονται πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα ακόμα και καταστήματα για κοινωνικές εκδηλώσεις….
Αυτός όμως που οδηγεί στην πλήρη κατεδάφιση και των στοιχειωδέστερων περιβαλλοντικών όρων, είναι ο νέος επενδυτικός νόμος που προωθεί συνθήκες «faster track» για την προσέλκυση των νέων επενδυτών. Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο δίνει την δυνατότητα με Προεδρικά Διατάγματα να καθορίζονται: η επενδυτική ταυτότητα , η χρήση γης ακόμα και η παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας, σε στρατηγικές επενδύσεις εισάγοντας τον θεσμό των «Ειδικών Σχεδίων Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων». Επιπρόσθετα καθιερώνονται οι «αυτό-βεβαιώσεις» με τις οποίες οι ίδιοι οι επενδυτές μπορούν να βεβαιώνουν για την τήρηση των προϋποθέσεων ενώ εισάγεται ο θεσμός της «πολύ-άδειας» καθώς και η δυνατότητα του επενδυτή να αιτείται περιβαλλοντικών ελέγχων από ιδιωτικούς φορείς συμπεριλαμβανόμενων και των Τραπεζών !!!!!
Στην βάση αυτών των ρυθμίσεων εκδηλώνεται η επανάκαμψη του ενδιαφέροντος του Κατάρ για το Ελληνικό ενδεχομένως και για τον Αστέρα της Βουλιαγμένης ενώ σε ειδικό καθεστώς του ΤΑΙΠΕΔ εντάσσεται μέσω της Α.Ε «Παράκτιο Αττικό μέτωπο» όλη η παραλιακή ζώνη μέχρι το Σούνιο στην οποία προβλέπεται η αύξηση του συντελεστή δόμησης για τουριστικές εγκαταστάσεις, εντάσσοντας ακόμα και την έκταση του αιγιαλού.
Στον αντίποδα αυτών των αυτοκτονικών ρυθμίσεων μια Κυβέρνηση που θα έθετε σε προτεραιότητα την ευημερία και την υγεία των πολιτών της , το περιβάλλον και το εθνικό συμφέρον, θα έπρεπε να ξεκινήσει άμεσα την διαδικασία αποκέντρωσης του κορεσμένου λεκανοπεδίου ξεκινώντας με την μεταφορά του διοικητικού της κέντρου στο κέντρο του βασικού άξονα της χώρας (δλδ στην Θεσσαλία η στη Μακεδονία )
Μια τέτοια στρατηγική επιλογή θα ήταν η μόνη που θα έδινε το περιθώριο για μια αναπτυξιακή στρατηγική βασισμένη στην παραγωγική αναδιάρθρωση, αξιοποιώντας τους εγχώριους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους. Η στήριξη των εγχειρημάτων επιστροφής στην ελληνική ύπαιθρο και ο νέος σχεδιασμός αναπτυξιακών δράσεων προϋποθέτει την άρση του υδρο-κεφαλισμού της Αθήνας και την αντιστροφή μιας οικονομίας προσανατολισμένης στις υπηρεσίες και στην κατανάλωση . Γι αυτό απαιτείται σχέδιο και στήριξη των νέων παραγωγών από ένα νέο διοικητικό κέντρο και εκπαιδευτικές δομές που θα συνδεθούν οργανικά με τα νέα εγχειρήματα εξισορροπώντας την αντίθεση πόλης-υπαίθρου.
Η αποσυμφόρηση αυτή με την συνακόλουθη πτώση της αξίας γης στο λεκανοπέδιο θα έδινε την δυνατότητα πτώσης του κόστους ζωής των πολιτών αλλά και της λειτουργίας των εναπομεινασών επιχειρήσεων, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις της περεταίρω απώλειας θέσεων εργασίας και την επικείμενη ανθρωπιστική κρίση. Η μείωση των πιέσεων στα φυσικά οικοσυστήματα από ανθρωπογενείς δραστηριότητες θα διασφάλιζε την σταδιακή αποκατάσταση τους σε μια πραγματικά βιώσιμη πορεία ενώ θα αναδείκνυε την πολιτιστική ταυτότητα της Αθήνας αναδεικνύοντας περεταίρω τον έως σήμερα μπαζωμένο αρχαιολογικό της πλούτο .
Πέραν των αναπτυξιακών , κοινωνικών και οικολογικών παραμέτρων, η μεταφορά της πρωτεύουσας θα είχε τεράστια γεωπολιτική αξία αφού θα ενίσχυε στρατηγικά τις βόρειες περιφέρειες της χώρας που αντιμετωπίζουν εδαφικές διεκδικήσεις ενώ θα συνέβαλε στην στρατηγική διεύρυνση της χώρας στα Βαλκάνια ανακτώντας την ιστορική της σχέση με τους λαούς της περιοχής.
Για τα παραπάνω θα απαιτούνταν ένα λαϊκό αντιστασιακό και απελευθερωτικό κίνημα που θα αναδείκνυε την Οικολογική προβληματική μαζί με την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Εθνική κυριαρχία και την Άμεση Δημοκρατία ως τους βασικούς πυλώνες απεξάρτησης και ανασυγκρότησης της χώρας μας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου