Στον αστερισμό της δυσκολίας προσδιορισμού των όρων «πώλησης» και «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας βρίσκεται το επιτελείο της Κυβέρνησης για να κατευνάσει τις αντιδράσεις από την επιβολή της τρόικας για εύρεση 50δις € για την περίοδο 2011-2015, σύμφωνα με το αναθεωρημένο μνημόνιο.
Ο εννοιολογικός προσδιορισμός φαίνεται πως θα διαλευκανθεί ωσονούπο στην περίπτωση του Ελληνικού που βρίσκεται στην πρώτη θέση του επενδυτικού ενδιαφέροντος αποτελώντας το πρώτο ενδεχομένως πείραμα εφαρμογής του fast track στην διαχείριση της δημόσιας περιουσίας. Οι εμίρηδες του Κατάρ έχουν επιλεγεί ως ο βασικός επενδυτικός πρωταγωνιστής αφού όπως δείχνουν τα πράγματα -και παρά την αποτυχία του εγχειρήματος στον Αστακό- , η χώρα αυτή αποτελεί πολύ προσφιλή προορισμό του Αντι-προέδρου Κου Πάγκαλου και του Υπουργού Επικρατείας –υπευθύνου για τις μεγάλες επενδύσεις στην χώρα – Κου Παμπούκη. Προκειμένου δε να φανεί ποιο ώριμο το Έργο, προηγήθηκε η συμβουλευτική στήριξη του Ισπανού αρχιτέκτονα Ασεμπίγιο του οποίου η πρόταση αναφέρετε στην μετατροπή του Ελληνικού σε «Σέντραλ Πάρκ» των Αθηνών. Πρόταση που συνδυάζει τεχνολογικά κέντρα , δίκτυα επιχειρήσεων , οικιστική ανάπτυξη, πολυτελή ξενοδοχεία και μαρίνα ελλιμενισμού σκαφών στον Άγιο Κοσμά. Για να συνάδει η πρόταση με το μοντέλο της «πράσινης ανάπτυξης» που προωθεί το Κυβερνόν κόμμα, η πρόταση του Ισπανού αρχιτέκτονα προβλέπει και νησίδες πρασίνου αλλά και κατασκευές στα πρότυπα της βιο-κλιματικής αρχιτεκτονικής!!
Η επιλογή του Ασεμπίγιο από την Κυβέρνηση και τον Κο Παπανρέου δεν έγινε τυχαία αφού είναι γνωστές οι διασυνδέσεις του με το Κατάρ και τα Αραβικά Εμιράτα αλλά και γιατί ο ίδιος είναι γνωστός ως ο πολεοδόμος του real estate μοντέλου που σχετίζεται άμεσα με το πλέον αντι-οικολογικό πρότυπο ανάπτυξης των Εμιράτων . Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Ασεμπίγιο μας είναι γνωστός από το 1999 όταν είχε κληθεί τότε από την Κυβέρνηση Σημίτη και μίλησε στο πλαίσιο εκδήλωσης του Αθήνα 2004 , για την αξιοποίηση του Φαληρικού όρμου με αντίστοιχες προτάσεις για οικιστική ανάπτυξη του Ιπποδρόμου που ήταν προς μεταφορά την περίοδο εκείνη.
Στην ίδια κατεύθυνση είναι και οι προτάσεις του Ιταλού αρχιτέκτονα Ρέτσο Πιάνο για την ανάπλαση του Παραλιακού μετώπου , ο οποίος έχει καταστεί σύμβουλος της αρμόδιας Υπουργού Κας Μπιρμίλη για το εν λόγω ζήτημα .
Η προτεραιότητα της εκποίησης του Ελληνικού διαφαίνεται και από την πρόσφατη σύσταση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων Αποκρατικοποιήσεων, στο πλαίσιο της οποίας δημιουργήθηκε φορέας ειδικού σκοπού με την επωνυμία Ελληνικό Α.Ε που θα επιφορτιστεί με τους αποχαρακτηρισμούς και το ιδιοκτησιακό καθεστώς καθιστώντας απολύτως συμφέρουσα την επένδυση για τους ξένους επιχειρηματίες.
Για άλλη μια φορά η Κυβέρνηση απαξιώνει επιδεικτικά τις προτάσεις από εγχώριους φορείς όπως πχ την μελέτη του Πολυτεχνείου υπο την αιγίδα του καθηγητή Κου Μπελαβίλα που αναφέρεται στην δημιουργία Μητροπολιτικού πάρκου με ήπιες χρήσεις. Ποιο συγκεκριμένα η μελέτη αυτή που έγινε για την αξιοποίηση των 5.300 στρεμμάτων του Ελληνικού προβλέπει το 60% της έκτασης να μετατραπεί αμιγώς σε Πράσινο , το 20% σε χώρους αθλητικών δραστηριοτήτων -σε συνδυασμό με τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά- , το 15%, που είναι κτιριακές εγκαταστάσεις όπως πχ κτίσματα στην παλιά αμερικάνικη βάση , να χρησιμοποιηθούν ως διοικητικό κέντρο και το 5% σε χώρο πολιτισμού και έρευνας.
Το συνολικό κόστος μιας τέτοιας διαμόρφωσης υπολογίζεται στα 100εκατ € με ετήσια έξοδα συντήρησης της τάξεως των 10 εκατ €.
Θα πρέπει να τονίσουμε παρ’ όλα αυτά ότι δεν έχει ωριμάσει ακόμα ένα κοινωνικό κίνημα για την προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των ελεύθερων χώρων δεδομένης της έκτασης της μικρο-ιδιοκτησιακής αντίληψης που κυριάρχησε στην μεταπολίτευση και της ληστρικής εκμετάλλευσης της γης ως μέσο πλουτισμού για όλες σχεδόν τις κοινωνικές κατηγορίες .
Η διατήρηση του ελευθέρου χώρου και η επέκταση του πρασίνου αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα για την διατήρηση του μικροκλίματος στο λεκανοπέδιο σε συνθήκες σταδιακής αύξησης της θερμοκρασίας που επιτείνεται από την τραγική εξάπλωση της πόλης στα Μεσόγεια και την ολοσχερή καταστροφή των εκτάσεων πρασίνου σε Υμηττό και Πεντέλη . Παρ’ όλα αυτά και ενώ έχουμε την μικρότερη κατά κεφαλήν αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο στο λεκανοπέδιο, η συμβολή του καθενός μας στις εκπομπές CO2 τόσο από το μοντέλο κατανάλωσης όσο και από την εκτεταμένη χρήση του ΙΧ δεν έχει επιτρέψει ακόμα την δημιουργία ενός κοινωνικού κινήματος για την κλιματική ισορροπία .
Επιπλέον ενώ γίνεται ανάγκη ν αλλάξουμε ριζικά το καταναλωτικό μας πρότυπο –το οποίο ούτως η άλλως δεν μπορούμε να το συντηρήσουμε σε συνθήκες οικονομικής κρίσης- δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ένα εκτεταμένο κίνημα καταναλωτών που ν απορρίπτει τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και τα εμπορικά κέντρα επιζητώντας παράλληλα την άμεση σχέση με τους κοντινούς παραγωγούς και τα τοπικά προϊόντα. Καταναλωτικοί συνεταιρισμοί δλδ που θα έδιναν την δυνατότητα βιωσιμότητας σ ένα αγρόκτημα πόλης με νέους αγρότες- γεωπόνους που σε πρώτη φάση θα μπορούσαν να διοχετεύουν και να καλύπτουν τα τροφεία των παιδικών σταθμών η των κυλικείων των σχολείων στα νότια προάστια.
Ενώ επίσης βιώνουμε την ανεργία ως το υπ αριθμό ένα κοινωνικό πρόβλημα δεν έχουν ακόμα συγκροτηθεί παραγωγικοί συνεταιρισμοί που σαν κοινωνικές επιχειρήσεις θα έδιναν ώθηση πχ στην εγκατάσταση στο χώρο του πάρκου ενός δικτύου καταστημάτων με μεταχειρισμένα εμπορεύματα προς επιδιόρθωση η άμεση πώληση σε χαμηλότερες τιμές.
Ενώ επίσης αναφέρονται όλοι στην ανάγκη παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας στον συγκεκριμένο χώρο θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εγκαταστάσεις σε συνεργασία με Παν/μια και Τεχνολογικά Ιδρύματα για κατασκευή και εφαρμογές ΑΠΕ που θα έδιναν πχ την δυνατότητα με προγραμματικές συμβάσεις η πολύ μικρό κόστος εγκατάστασης να καλυφθούν οι ενεργειακές ανάγκες δημόσιων κτηρίων και νοικοκυριών σε πιλοτική φάση, που αντιμετωπίζουν κοινωνικό πρόβλημα στην ευρύτερη περιοχή.
Σε όλες δε τις περιοχές του κόσμου τα πάρκα αποτελούν χώρους βιωματικής σχέσης του πολίτη και του ταξιδιώτη με την Ιστορία και την ταυτότητα του τόπου. Αποτελεί μεγάλο έλλειμμα για την ευρύτερη περιοχή η απουσία ενός Κέντρου Μελέτης της Ιστορίας και του Πολιτισμού των Νοτίων Προαστίων με επίκεντρο τον Θουκυδίδη τον δημότη Αλιμούντος, το όποιο θα ήταν δυνατόν να χωροθετηθεί στην Παλιά βάση του Ελληνικού αξιοποιώντας τις υπάρχουσες κτηριακές δομές. Ένα τέτοιο Κέντρο θα έπρεπε ν αποτελεί επενδυτική προτεραιότητα για τους 4 όμορους δήμους αξιοποιώντας πόρους από την Περιφέρεια και τα αρμόδια Υπουργεία (Πολιτισμού και Παιδείας). Ένα Κέντρο που να συνδέεται με τα σχολεία της περιοχής αλλά και ολόκληρου του Λεκανοπεδίου , με τους εκπαιδευτικούς και τους ενήλικες που θα ήθελαν να αποκτήσουν η να βελτιώσουν την γνώση τους στην Ιστορία και τον Πολιτισμό.
Η Σπίθα των Νοτίων προαστίων και ιδιαιτέρως αυτή στην Αργυρούπολη-Ελληνικό –Γλυφάδα σε συνεργασία με τον Δήμαρχο Χρήστο Γκορτζίδη, θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα μια καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών για την σημασία του χώρου αυτού που σήμερα «αξιοποιείται» στο όνομα της απραξίας και της εγκατάλειψης από κτηματομεσιτικές και κατασκευαστικές εταιρίες όπως πχ ΤΕΡΝΑ , JP ΑΒΑΞ,η ΒΙΟΤΕΡ που δραστηριοποιούνται στον πολιτισμό και στην αναψυχή!!
Μια καμπάνια που σε πρώτη φάση θα πρέπει ν’ αναδείξει την σημασία των ΚΟΙΝΩΝ που θα πρέπει να έχουν δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα γιατί είναι τα μόνα που στο άμεσο μέλλον μπορούν να διασφαλίσουν την επιβίωση (πνευματική και σωματική) των κοινωνικών ομάδων της πόλης που πλήττονται από τον ακραίο νέο-φιλελευθερισμό του ΔΝΤ και δεν θα έχουν άλλη διέξοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου