Ξεκίνησε τη Δευτέρα στο Κοπεγχάγη η μεγαλύτερη κλιματική διάσκεψη της ιστορίας, στην οποία συμμετέχουν 15.000 αντιπρόσωποι από 192 χώρες, με την διοργανώτρια χώρα Δανία να λέει ότι "είναι εφικτή" μια συμφωνία για την προστασία του πλανήτη.
"Ο κόσμος εναποθέτει τις ελπίδες του σε εσάς για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας", είπε ο Δανός πρωθυπουργός Lars Lokke Rasmussen στους αντιπροσώπους κατά την τελετή έναρξης των συνομιλιών, οι οποίες επιδιώκουν την επίτευξη της πρώτης συμφωνίας για το κλίμα τα τελευταία 12 χρόνια.
Η Σύνοδος της Κοπεγχάγης χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες, ως η σημαντικότερη που έχει γίνει μέχρι στιγμής και θεωρείται η τελευταία ευκαιρία για τη σωτηρία του πλανήτη.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι η Σύνοδος της Κοπεγχάγης δεν θα αναλωθεί σε ευχολόγια και θα καταλήξει στην επίτευξη μιας διεθνούς συμφωνίας.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δανέζικη εφημερίδα Berlingske Tidente, εξέφρασε μάλιστα την πεποίθηση ότι η συμφωνία θα υπογραφεί από όλες τις χώρες-μέλη του ΟΗΕ, γεγονός που χαρακτήρισε «ιστορικό».Η δήλωση της συμμετοχής του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, του Κινέζου πρωθυπουργός, Γουέν Ζιαμπάο και του Ινδού ομόλογός του, Μανμόχαν Σινχ. στη διάσκεψη ανέβασε κάπως τον δείκτη των προσδοκιών της παγκόσμιας κοινότητας . Οι ηγέτες αυτοί θα παίξουν τον καθοριστικό ρόλο στην πορεία των διαπραγματεύσεων αφού οι χώρες τους είναι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη: Μόνο το 2007 οι ΗΠΑ εξέπεμψαν 5,8 δις τόνους CO2 , η Κίνα 6,6 , η Ε.Ε των 27 χωρών 4δις και η Ινδία με 1,8 δις . Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να επικυρώσουν την προηγούμενη συνθήκη του Κιότο ενώ από την άλλη πλευρά οι γοργά αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη , Ινδία και Κίνα ζητούν να γίνει η αξιολόγηση και δέσμευση των κρατών βάσει των κατά κεφαλή εκπομπών, οι οποίες βέβαια σε αυτές τις χώρες είναι πολύ χαμηλές, λόγω του πολύ μεγάλου πληθυσμού τους.
Τα δύο κορυφαία θέματα στην τρέχουσα διάσκεψη είναι: η δέσμευση για περιορισμό εκπομπής των επικίνδυνων ρύπων από τις πλούσιες χώρες και η χρηματοδότηση που προσφέρουν οι πλούσιες χώρες στις αναπτυσσόμενες ώστε να οδηγηθούν σε ένα μέλλον χαμηλής εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα και να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Διακυβερνητικής Ομάδας για την Κλιματική Αλλαγή το 2007, οι αναπτυγμένες χώρες θα πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές CO2 κατά 25-40% των επιπέδων του 1990 μέχρι το 2020 και κατά 85-90% μέχρι το 2050 , ενώ οι αναπτυσσόμενες κατά 15-30% μέχρι το 2050. Η αδυναμία λήψης απόφασης θα επιφέρει δραματικές συνέπειες στον τρόπο ζωής μας αφού θα προκαλέσει αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά τουλάχιστον 2C με ραγδαία επιδείνωση των ήδη υπαρκτών τάσεων αλλαγής του κλίματος του πλανήτη .
Δεδομένα από το World Resources Institute δείχνουν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προσθέσει στην ατμόσφαιρα 2.3 τρισεκατομμύρια τόνους CO2 τα τελευταία 200 χρόνια. Η μεγαλύτερη απόλυτη αύξηση στις εκπομπές παρουσιάστηκε το 2004, όταν μόνο από την κατανάλωση των ορυκτών καυσίμων προστέθηκαν στην ατμόσφαιρα πάνω από 28 εκατομμύρια τόνοι CO2.Σήμερα, η συγκέντρωση του στην ατμόσφαιρα είναι η υψηλότερη που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία 420.000 χρόνια με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη.
Ενδεικτικά τα 10 θερμότερα χρόνια που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως από το 1856 παρατηρήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια.
Το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική και η πιθανή εκπομπή του μεθανίου που βρίσκεται στον πυθμένα της, η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών που μπορεί να επιφέρει πολλαπλάσια εκπομπή CO2 από ένα επίπεδο και πέρα, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας με εξαφάνιση παραθαλάσσιων και νησιωτικών περιοχών , η μείωση της βιο-ποικιλότητας , οι επιπτώσεις στα αγροτικά οικοσυστήματα του πλανήτη σε μια περίοδο αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού και μείωσης των φυσικών πόρων είναι μόνο μερικές χαρακτηριστικές συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη μας.
Το κρίσιμο λοιπόν ζήτημα είναι η πολιτική-νομική δέσμευση για την επίτευξη των παραπάνω στόχων αλλά και ο τρόπος εποπτείας και παρακολούθησης της όποιας συμφωνίας προκύψει . Δυστυχώς η έως τώρα προτάσεις των αναπτυγμένων χωρών πολύ απέχουν από τις αναγκαίες μειώσεις για την σταθεροποίηση του παγκόσμιου κλίματος.
Αναφορικά με την χρηματοδότηση, η επιτυχία της διάσκεψης κρίνεται από το εάν οι αναπτυγμένες χώρες δεσμευτούν για την παροχή 200 δις $ το χρόνο στις πιο φτωχές ούτως ώστε να βοηθηθούν για τον περιορισμό των εκπομπών CO2 στα όρια που θα τους αναλογούν . Σύμφωνα όμως με την έκθεση της Oxfam με τίτλο «Δομή και Στοιχεία μίας πιθανής έκβασης της συνόδου της Κοπεγχάγης» που μοιράστηκε σε Ευρωπαίους ειδικούς για το κλίμα, γίνεται λόγος για ύπαρξη στοιχείων που αποκαλύπτουν «κρυφή λογιστική ατζέντα» στους ισχυρισμούς μερικών πλουσίων χωρών που διατείνονται ότι θα βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να καταπολεμήσουν την απειλή της κλιματικής αλλαγής. Οι πλούσιες χώρες –σύμφωνα με την έκθεση- οδηγούνται σε περικοπές των υφιστάμενων προϋπολογισμών για την καταπολέμηση της φτώχειας και τη διοχέτευσή τους στη χρηματοδότηση των μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής.
Δυστυχώς η έως τώρα πορεία αντιμετώπισης του προβλήματος στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κυότο δεν είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έθεσε σε προτεραιότητα την συνεχή αύξηση της παραγωγής , την συνεχή διεύρυνση του επιπέδου κατανάλωσης των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων όλων και ποιο άχρηστων προϊόντων , ενώ θεοποίησε το κέρδος στο πλανητικό χρηματιστικό καζίνο αψηφώντας τον άνθρωπο και την διατήρηση της ζωής . Είναι προφανές πως η όποια δυνατότητα αντιμετώπισης της καταστροφής του πλανήτη μας προϋποθέτει την ριζική αντιστροφή των παραπάνω τάσεων δλδ την ριζική ανατροπή της προτεραιότητας των αγορών και του κέρδους και άρα στην δημιουργία ενός νέου οικονομικού προτύπου που θα καλύπτει της βασικές ανάγκες όλων των ανθρώπων , θα είναι προσαρμοσμένο στα φυσικά όρια των τοπικών οικοσυστημάτων, θα προωθεί την τοπική παραγωγή και κατανάλωση σε αντίθεση με τις πλανητικές μεταφορές εμπορευμάτων , θα σέβεται την ποικιλομορφία των οικοσυστημάτων και των πολιτισμών σε αντίθεση με την δυτικό-στροφη πολιτιστική ομογενοποίηση, θα επιχειρεί την περιφερειακή συνεργασία γεωπολιτικών ενοτήτων πχ των Βαλκανίων έναντι των εξαρτήσεων από τα Δυτικά κέντρα ισχύος . Μέχρι τότε απαιτείται ένα άμεσο σχέδιο μετάβασης με προσαρμογή στα νέα παραγωγικά δεδομένα, με από-ανάπτυξη κλάδων της οικονομίας πχ του τουρισμού, αποκέντρωση, ανάπτυξη νέων μορφών απασχόλησης και αποκατάσταση των ήδη επιβαρυμένων οικοσυστημάτων .
"Ο κόσμος εναποθέτει τις ελπίδες του σε εσάς για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας", είπε ο Δανός πρωθυπουργός Lars Lokke Rasmussen στους αντιπροσώπους κατά την τελετή έναρξης των συνομιλιών, οι οποίες επιδιώκουν την επίτευξη της πρώτης συμφωνίας για το κλίμα τα τελευταία 12 χρόνια.
Η Σύνοδος της Κοπεγχάγης χαρακτηρίζεται από τους επιστήμονες, ως η σημαντικότερη που έχει γίνει μέχρι στιγμής και θεωρείται η τελευταία ευκαιρία για τη σωτηρία του πλανήτη.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι-Μουν, εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι η Σύνοδος της Κοπεγχάγης δεν θα αναλωθεί σε ευχολόγια και θα καταλήξει στην επίτευξη μιας διεθνούς συμφωνίας.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δανέζικη εφημερίδα Berlingske Tidente, εξέφρασε μάλιστα την πεποίθηση ότι η συμφωνία θα υπογραφεί από όλες τις χώρες-μέλη του ΟΗΕ, γεγονός που χαρακτήρισε «ιστορικό».Η δήλωση της συμμετοχής του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, του Κινέζου πρωθυπουργός, Γουέν Ζιαμπάο και του Ινδού ομόλογός του, Μανμόχαν Σινχ. στη διάσκεψη ανέβασε κάπως τον δείκτη των προσδοκιών της παγκόσμιας κοινότητας . Οι ηγέτες αυτοί θα παίξουν τον καθοριστικό ρόλο στην πορεία των διαπραγματεύσεων αφού οι χώρες τους είναι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη: Μόνο το 2007 οι ΗΠΑ εξέπεμψαν 5,8 δις τόνους CO2 , η Κίνα 6,6 , η Ε.Ε των 27 χωρών 4δις και η Ινδία με 1,8 δις . Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να επικυρώσουν την προηγούμενη συνθήκη του Κιότο ενώ από την άλλη πλευρά οι γοργά αναπτυσσόμενες χώρες του πλανήτη , Ινδία και Κίνα ζητούν να γίνει η αξιολόγηση και δέσμευση των κρατών βάσει των κατά κεφαλή εκπομπών, οι οποίες βέβαια σε αυτές τις χώρες είναι πολύ χαμηλές, λόγω του πολύ μεγάλου πληθυσμού τους.
Τα δύο κορυφαία θέματα στην τρέχουσα διάσκεψη είναι: η δέσμευση για περιορισμό εκπομπής των επικίνδυνων ρύπων από τις πλούσιες χώρες και η χρηματοδότηση που προσφέρουν οι πλούσιες χώρες στις αναπτυσσόμενες ώστε να οδηγηθούν σε ένα μέλλον χαμηλής εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα και να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Διακυβερνητικής Ομάδας για την Κλιματική Αλλαγή το 2007, οι αναπτυγμένες χώρες θα πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές CO2 κατά 25-40% των επιπέδων του 1990 μέχρι το 2020 και κατά 85-90% μέχρι το 2050 , ενώ οι αναπτυσσόμενες κατά 15-30% μέχρι το 2050. Η αδυναμία λήψης απόφασης θα επιφέρει δραματικές συνέπειες στον τρόπο ζωής μας αφού θα προκαλέσει αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά τουλάχιστον 2C με ραγδαία επιδείνωση των ήδη υπαρκτών τάσεων αλλαγής του κλίματος του πλανήτη .
Δεδομένα από το World Resources Institute δείχνουν ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προσθέσει στην ατμόσφαιρα 2.3 τρισεκατομμύρια τόνους CO2 τα τελευταία 200 χρόνια. Η μεγαλύτερη απόλυτη αύξηση στις εκπομπές παρουσιάστηκε το 2004, όταν μόνο από την κατανάλωση των ορυκτών καυσίμων προστέθηκαν στην ατμόσφαιρα πάνω από 28 εκατομμύρια τόνοι CO2.Σήμερα, η συγκέντρωση του στην ατμόσφαιρα είναι η υψηλότερη που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία 420.000 χρόνια με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη.
Ενδεικτικά τα 10 θερμότερα χρόνια που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως από το 1856 παρατηρήθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια.
Το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική και η πιθανή εκπομπή του μεθανίου που βρίσκεται στον πυθμένα της, η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών που μπορεί να επιφέρει πολλαπλάσια εκπομπή CO2 από ένα επίπεδο και πέρα, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας με εξαφάνιση παραθαλάσσιων και νησιωτικών περιοχών , η μείωση της βιο-ποικιλότητας , οι επιπτώσεις στα αγροτικά οικοσυστήματα του πλανήτη σε μια περίοδο αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού και μείωσης των φυσικών πόρων είναι μόνο μερικές χαρακτηριστικές συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου στον πλανήτη μας.
Το κρίσιμο λοιπόν ζήτημα είναι η πολιτική-νομική δέσμευση για την επίτευξη των παραπάνω στόχων αλλά και ο τρόπος εποπτείας και παρακολούθησης της όποιας συμφωνίας προκύψει . Δυστυχώς η έως τώρα προτάσεις των αναπτυγμένων χωρών πολύ απέχουν από τις αναγκαίες μειώσεις για την σταθεροποίηση του παγκόσμιου κλίματος.
Αναφορικά με την χρηματοδότηση, η επιτυχία της διάσκεψης κρίνεται από το εάν οι αναπτυγμένες χώρες δεσμευτούν για την παροχή 200 δις $ το χρόνο στις πιο φτωχές ούτως ώστε να βοηθηθούν για τον περιορισμό των εκπομπών CO2 στα όρια που θα τους αναλογούν . Σύμφωνα όμως με την έκθεση της Oxfam με τίτλο «Δομή και Στοιχεία μίας πιθανής έκβασης της συνόδου της Κοπεγχάγης» που μοιράστηκε σε Ευρωπαίους ειδικούς για το κλίμα, γίνεται λόγος για ύπαρξη στοιχείων που αποκαλύπτουν «κρυφή λογιστική ατζέντα» στους ισχυρισμούς μερικών πλουσίων χωρών που διατείνονται ότι θα βοηθήσουν τις φτωχότερες χώρες να καταπολεμήσουν την απειλή της κλιματικής αλλαγής. Οι πλούσιες χώρες –σύμφωνα με την έκθεση- οδηγούνται σε περικοπές των υφιστάμενων προϋπολογισμών για την καταπολέμηση της φτώχειας και τη διοχέτευσή τους στη χρηματοδότηση των μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής.
Δυστυχώς η έως τώρα πορεία αντιμετώπισης του προβλήματος στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κυότο δεν είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έθεσε σε προτεραιότητα την συνεχή αύξηση της παραγωγής , την συνεχή διεύρυνση του επιπέδου κατανάλωσης των μεσαίων και ανώτερων στρωμάτων όλων και ποιο άχρηστων προϊόντων , ενώ θεοποίησε το κέρδος στο πλανητικό χρηματιστικό καζίνο αψηφώντας τον άνθρωπο και την διατήρηση της ζωής . Είναι προφανές πως η όποια δυνατότητα αντιμετώπισης της καταστροφής του πλανήτη μας προϋποθέτει την ριζική αντιστροφή των παραπάνω τάσεων δλδ την ριζική ανατροπή της προτεραιότητας των αγορών και του κέρδους και άρα στην δημιουργία ενός νέου οικονομικού προτύπου που θα καλύπτει της βασικές ανάγκες όλων των ανθρώπων , θα είναι προσαρμοσμένο στα φυσικά όρια των τοπικών οικοσυστημάτων, θα προωθεί την τοπική παραγωγή και κατανάλωση σε αντίθεση με τις πλανητικές μεταφορές εμπορευμάτων , θα σέβεται την ποικιλομορφία των οικοσυστημάτων και των πολιτισμών σε αντίθεση με την δυτικό-στροφη πολιτιστική ομογενοποίηση, θα επιχειρεί την περιφερειακή συνεργασία γεωπολιτικών ενοτήτων πχ των Βαλκανίων έναντι των εξαρτήσεων από τα Δυτικά κέντρα ισχύος . Μέχρι τότε απαιτείται ένα άμεσο σχέδιο μετάβασης με προσαρμογή στα νέα παραγωγικά δεδομένα, με από-ανάπτυξη κλάδων της οικονομίας πχ του τουρισμού, αποκέντρωση, ανάπτυξη νέων μορφών απασχόλησης και αποκατάσταση των ήδη επιβαρυμένων οικοσυστημάτων .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου