Δυστυχώς φαίνονται να επιβεβαιώνονται όλες οι αρνητικές προβλέψεις για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας . Το χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η διαφορά φάσης που παρουσιάζει η εκδήλωση της κρίσης αυτής μεταξύ υμών και των υπολοίπων αναπτυγμένων χωρών . Ενώ λοιπόν οι υπόλοιπες οικονομίες –πλην της Αμερικάνικης- παρουσιάζουν στοιχεία εν δύναμη ανάκαμψης, στη χώρα μας ήδη από τα τέλη Ιουνίου η αύξηση του ΑΕΠ βρίσκεται κάτω του μηδενός (-0,2%) έναντι του 3,4% στις αρχές του χρόνου . Το γεγονός αυτό εξηγείται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του παρασιτισμού της ελληνικής οικονομίας και της εξάντλησης του μεταπολεμικού μοντέλου ανάπτυξης. Ο παρασιτισμός εκδηλώνεται από το γεγονός ότι η πορεία της ελληνικής οικονομίας σχετίζεται -κυρίως και κατ’ αρχήν- από τους εισρεόμενους πόρους : τα εμβάσματα , την ναυτιλία , τον τουρισμό και τα κονδύλια της Ε.Ε .
2,7 δις € ήταν οι απώλειες από την ναυτιλία μόλις το α’ εξάμηνο του 2009 –πτώση 28,5% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο – και γύρω στα 500 εκατ € οι αντίστοιχες απώλειες στον τουρισμό ο οποίος εκτιμάτε πως θα υποστεί μείωση της τάξης του 20% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.. Αν στα παραπάνω συν-υπολογίσουμε μια αντίστοιχη πτώση κατά 20% των εισρεόμενων πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν ξεπέρασαν τα 2,6 δις € το α’ εξάμηνο του 2009 έναντι 3,2 δις € την αντίστοιχη περσινή περίοδο διαπιστώνουμε τις βασικές αιτίες συρρίκνωσης του εθνικού μας προϊόντος .
Η κρίση λοιπόν της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών αγορών είναι προφανές πως πλήττει καίρια την ελληνική παρασιτική διάρθρωση για τον απλούστατο λόγο ότι η χώρα δεν έχει εγχώρια παραγωγική δομή τέτοια που να τις επιτρέψει να απαντήσει σ αυτή θετικά. Έτσι ενώ όλα τα ισχυρά κράτη πήραν μέτρα στήριξης των εθνικών οικονομιών τους η Ελλάδα επιχειρεί να απαντήσει στην κρίση διευρύνοντας την εξωστρέφεια της και επεκτείνοντας τον δανεισμό. Αδιέξοδο!
Ποιο συγκεκριμένα , τα βασικότερα μέτρα που έλαβε η που σχεδιάζει να εφαρμόσει ελληνική κυβέρνηση για την τόνωση της οικονομίας μ ένα πακέτο 4,3 δις € είναι: η ενίσχυση της κυκλοφορίας των πολυτελών ΙΧ!!!!!, η απόσυρση των παλιών κλιματιστικών , οι εγγυήσεις για δάνεια προς επιχειρήσεις ,η χρηματοδοτική ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων , η ανακαίνιση και η ενεργειακή αναβάθμιση των παλιών κτιρίων. Τα περισσότερα από τα μέτρα αυτά –ακόμα και όσα είναι σε σωστή κατεύθυνση – οδηγούν παρά ταύτα στην αύξηση των εισαγωγών και στην περεταίρω εξάρτηση της οικονομίας μας από το διεθνές εμπόριο.
Ενώ λοιπόν θα έπρεπε να προηγηθεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της αγροτικής παραγωγής και η διασύνδεση του με τον μεταποιητικό τομέα -ο οποίος έχει υποστεί συρρίκνωση 11, 5% μόλις σ ένα χρόνο – οι ελληνικές ελίτ επιχειρούν την περεταίρω διεθνοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Που έχει οδηγήσει όμως αυτή η πολιτική την περίοδο αφότου ξέσπασε η κρίση; Στην αξιοσημείωτη πτώση κατά 14% του λιανικού εμπορίου μόλις τον Μάιο, στην εκτόξευση των ακάλυπτων επιταγών κατά 290% φτάνοντας τα 2 δις €, στην μείωση κατά 21% των εξαγωγών μας που υποχώρησαν στα 22,8 δις € το πρώτο εξάμηνο του 2009 από 32,2 δις € το αντίστοιχο περσινό . Τέλος στην διεύρυνση της «μαύρης τρύπας» του ελλείμματος που ξεπέρασε τα 4 δις € δλδ -7,2 % του ΑΕΠ- γεγονός που απειλεί την εκ νέου απαίτηση δανεισμού της χώρας με 60 δις €. Τι όμως θα σημάνει ένας νέος δανεισμός για την χώρα μας ; μα φυσικά την εφαρμογή των βασικότερων αξόνων του πακέτου σταθεροποίησης της εθνικής μας οικονομίας στη βάση των υποδείξεων του ΔΝΤ δλδ : αύξηση εσόδων –βλέπε νέες φορολογίες- με συγκράτηση των δημοσίων δαπανών . Νέο μισθολόγιο για τους νέο-εισερχόμενους με πάγωμα μισθών και συντάξεων. Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με ευέλικτα ωράρια και απολύσεις . Μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος με εξισώσεις ορίων συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών με επανεξέταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και κίνητρα παραμονής στην εργασία και μετά την συνταξιοδότηση. Αύξηση της ανταγωνιστικότητας με άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και περεταίρω διείσδυση του ξένου κεφαλαίου και των πολυεθνικών σε τομείς «φιλέτα» του Ελληνικού Δημοσίου. Πρέπει εδώ να τονιστεί πως η χώρα έχει ήδη καταστεί «όμηρος» του ΔΝΤ με μυστική συμφωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την άνοιξη του 2009 βάση της οποίας εκδόθηκαν κοινά ομόλογα της ζώνης του ΕΥΡΩ για την ανακούφιση των ελλειμμάτων της Ελλάδας και της Ιρλανδίας αφού τα δικά μας ομόλογα ήταν άκρως προβληματικά στις διεθνείς αγορές. Οι Γερμανοί πείστηκαν τελικά θέτοντας την ανάγκη λήψης σκληρών διαρθρωτικών μέτρων στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία ειδάλλως θα χρειαστεί να επέμβει δραστικά το διευθυντήριο της Ε.Ε , για πρώτη φορά στην πορεία της Ε.Ε
Γίνεται λοιπόν κατανοητή η κρισιμότητα της κατάστασης αφού τα δημοσιονομικά μεγέθη έκτοτε έχουν ξεφύγει και οι επιπτώσεις της κρίσης στη χώρα μας θα είναι ποιο σοβαρές και μεγαλύτερης διάρκειας, δεδομένης και της δέσμευσης για συγκράτηση του ελλείμματος κάτω του 3,7%.Υπο αυτό το πρίσμα φαίνεται απίθανο κάποιο από τα κόμματα εξουσίας να μπορεί να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση και τον κοινωνικό της αντίκτυπο αφού το πολιτικό κόστος της λήψης των διαρθρωτικών μέτρων είναι τεράστιο. Ήδη έχουν προστεθεί 100.000 νέοι άνεργοι σ ένα χρόνο οδηγώντας την ανεργία στο 10,5% -ενώ η πραγματική έχει ήδη ξεπεράσει το 15%-. Γι αυτό και πληθαίνουν όσοι υποστηρίζουν την ανάγκη συνεργασίας Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ ως την μόνη δυνατότητα απάντησης στα σημερινά αδιέξοδα από την πλευρά της οικονομικής ελίτ .
Μια άλλη προσέγγιση που θα ευνοούσε τα συμφέροντα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων θα ήταν αυτή της ενδυνάμωσης της εθνικής οικονομίας με αύξηση των πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Οι πόροι θα μπορούσαν να βρεθούν με αύξηση των άμεσων και πράσινων φόρων για τον περιορισμό της σπατάλης, της πολυτελούς και οργιώδους κατανάλωσης, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της κυκλοφορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου καθώς και από την εφαρμογή μέτρων δασμολογικής πολιτικής. Στην εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής θα είχε νόημα και η εφαρμογή ενός αυστηρού συστήματος τεκμηρίων διαβίωσης. Οι πόροι αυτοί θα έπρεπε να κατευθυνθούν στην ενίσχυση του αγροτο-διατροφικού τομέα στα πλαίσιο ενός εθνικού σχεδίου για την διατροφική αυτάρκεια της χώρας , στην διαμόρφωση ποσοτικών στόχων για την κάλυψη των ενεργειακών μας δαπανών από ΑΠΕ με συγκεκριμένη ετήσια αύξηση καθώς και στην ενίσχυση της μεταποίησης ενισχύοντας τον συνεταιριστικό και συνεργατικό τομέα και δημιουργώντας συνθήκες καθετοποίησης της παραγωγής σε επίπεδο μικρο-περιφέρειας . Επιπλέον στην αναδιοργάνωση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας μας με στρατηγικές συνεργασίες στα Βαλκάνια και στην Ρωσία . Βασική προϋπόθεση ενός τέτοιους σχεδίου θα ήταν η αναζωογόνηση της περιφέρειας που δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με την συρρίκνωση του λεκανοπεδίου, αλλά και με την προώθηση ενός εναλλακτικό χρηματοπιστωτικού συστήματος που να στηρίζει τις εγχώριες και τοπικές επενδύσεις στον αντίποδα της ληστρικής κερδοσκοπίας του τραπεζικού κεφαλαίου μέχρι σήμερα. Είναι τέλος προφανές πως το Παν/μιο και η έρευνα θα πρέπει να συνδεθεί άμεσα με μια εθνική στρατηγική παραγωγικής αναδιάρθρωσης αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό και τα φυσικά και πολιτιστικά κοιτάσματα κάθε τόπου.
2,7 δις € ήταν οι απώλειες από την ναυτιλία μόλις το α’ εξάμηνο του 2009 –πτώση 28,5% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο – και γύρω στα 500 εκατ € οι αντίστοιχες απώλειες στον τουρισμό ο οποίος εκτιμάτε πως θα υποστεί μείωση της τάξης του 20% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.. Αν στα παραπάνω συν-υπολογίσουμε μια αντίστοιχη πτώση κατά 20% των εισρεόμενων πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν ξεπέρασαν τα 2,6 δις € το α’ εξάμηνο του 2009 έναντι 3,2 δις € την αντίστοιχη περσινή περίοδο διαπιστώνουμε τις βασικές αιτίες συρρίκνωσης του εθνικού μας προϊόντος .
Η κρίση λοιπόν της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών αγορών είναι προφανές πως πλήττει καίρια την ελληνική παρασιτική διάρθρωση για τον απλούστατο λόγο ότι η χώρα δεν έχει εγχώρια παραγωγική δομή τέτοια που να τις επιτρέψει να απαντήσει σ αυτή θετικά. Έτσι ενώ όλα τα ισχυρά κράτη πήραν μέτρα στήριξης των εθνικών οικονομιών τους η Ελλάδα επιχειρεί να απαντήσει στην κρίση διευρύνοντας την εξωστρέφεια της και επεκτείνοντας τον δανεισμό. Αδιέξοδο!
Ποιο συγκεκριμένα , τα βασικότερα μέτρα που έλαβε η που σχεδιάζει να εφαρμόσει ελληνική κυβέρνηση για την τόνωση της οικονομίας μ ένα πακέτο 4,3 δις € είναι: η ενίσχυση της κυκλοφορίας των πολυτελών ΙΧ!!!!!, η απόσυρση των παλιών κλιματιστικών , οι εγγυήσεις για δάνεια προς επιχειρήσεις ,η χρηματοδοτική ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων , η ανακαίνιση και η ενεργειακή αναβάθμιση των παλιών κτιρίων. Τα περισσότερα από τα μέτρα αυτά –ακόμα και όσα είναι σε σωστή κατεύθυνση – οδηγούν παρά ταύτα στην αύξηση των εισαγωγών και στην περεταίρω εξάρτηση της οικονομίας μας από το διεθνές εμπόριο.
Ενώ λοιπόν θα έπρεπε να προηγηθεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της αγροτικής παραγωγής και η διασύνδεση του με τον μεταποιητικό τομέα -ο οποίος έχει υποστεί συρρίκνωση 11, 5% μόλις σ ένα χρόνο – οι ελληνικές ελίτ επιχειρούν την περεταίρω διεθνοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Που έχει οδηγήσει όμως αυτή η πολιτική την περίοδο αφότου ξέσπασε η κρίση; Στην αξιοσημείωτη πτώση κατά 14% του λιανικού εμπορίου μόλις τον Μάιο, στην εκτόξευση των ακάλυπτων επιταγών κατά 290% φτάνοντας τα 2 δις €, στην μείωση κατά 21% των εξαγωγών μας που υποχώρησαν στα 22,8 δις € το πρώτο εξάμηνο του 2009 από 32,2 δις € το αντίστοιχο περσινό . Τέλος στην διεύρυνση της «μαύρης τρύπας» του ελλείμματος που ξεπέρασε τα 4 δις € δλδ -7,2 % του ΑΕΠ- γεγονός που απειλεί την εκ νέου απαίτηση δανεισμού της χώρας με 60 δις €. Τι όμως θα σημάνει ένας νέος δανεισμός για την χώρα μας ; μα φυσικά την εφαρμογή των βασικότερων αξόνων του πακέτου σταθεροποίησης της εθνικής μας οικονομίας στη βάση των υποδείξεων του ΔΝΤ δλδ : αύξηση εσόδων –βλέπε νέες φορολογίες- με συγκράτηση των δημοσίων δαπανών . Νέο μισθολόγιο για τους νέο-εισερχόμενους με πάγωμα μισθών και συντάξεων. Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με ευέλικτα ωράρια και απολύσεις . Μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος με εξισώσεις ορίων συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών με επανεξέταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και κίνητρα παραμονής στην εργασία και μετά την συνταξιοδότηση. Αύξηση της ανταγωνιστικότητας με άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και περεταίρω διείσδυση του ξένου κεφαλαίου και των πολυεθνικών σε τομείς «φιλέτα» του Ελληνικού Δημοσίου. Πρέπει εδώ να τονιστεί πως η χώρα έχει ήδη καταστεί «όμηρος» του ΔΝΤ με μυστική συμφωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο από την άνοιξη του 2009 βάση της οποίας εκδόθηκαν κοινά ομόλογα της ζώνης του ΕΥΡΩ για την ανακούφιση των ελλειμμάτων της Ελλάδας και της Ιρλανδίας αφού τα δικά μας ομόλογα ήταν άκρως προβληματικά στις διεθνείς αγορές. Οι Γερμανοί πείστηκαν τελικά θέτοντας την ανάγκη λήψης σκληρών διαρθρωτικών μέτρων στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία ειδάλλως θα χρειαστεί να επέμβει δραστικά το διευθυντήριο της Ε.Ε , για πρώτη φορά στην πορεία της Ε.Ε
Γίνεται λοιπόν κατανοητή η κρισιμότητα της κατάστασης αφού τα δημοσιονομικά μεγέθη έκτοτε έχουν ξεφύγει και οι επιπτώσεις της κρίσης στη χώρα μας θα είναι ποιο σοβαρές και μεγαλύτερης διάρκειας, δεδομένης και της δέσμευσης για συγκράτηση του ελλείμματος κάτω του 3,7%.Υπο αυτό το πρίσμα φαίνεται απίθανο κάποιο από τα κόμματα εξουσίας να μπορεί να αντιμετωπίσει την τρέχουσα κρίση και τον κοινωνικό της αντίκτυπο αφού το πολιτικό κόστος της λήψης των διαρθρωτικών μέτρων είναι τεράστιο. Ήδη έχουν προστεθεί 100.000 νέοι άνεργοι σ ένα χρόνο οδηγώντας την ανεργία στο 10,5% -ενώ η πραγματική έχει ήδη ξεπεράσει το 15%-. Γι αυτό και πληθαίνουν όσοι υποστηρίζουν την ανάγκη συνεργασίας Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ ως την μόνη δυνατότητα απάντησης στα σημερινά αδιέξοδα από την πλευρά της οικονομικής ελίτ .
Μια άλλη προσέγγιση που θα ευνοούσε τα συμφέροντα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων θα ήταν αυτή της ενδυνάμωσης της εθνικής οικονομίας με αύξηση των πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Οι πόροι θα μπορούσαν να βρεθούν με αύξηση των άμεσων και πράσινων φόρων για τον περιορισμό της σπατάλης, της πολυτελούς και οργιώδους κατανάλωσης, της καταστροφής του περιβάλλοντος, της κυκλοφορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου καθώς και από την εφαρμογή μέτρων δασμολογικής πολιτικής. Στην εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής θα είχε νόημα και η εφαρμογή ενός αυστηρού συστήματος τεκμηρίων διαβίωσης. Οι πόροι αυτοί θα έπρεπε να κατευθυνθούν στην ενίσχυση του αγροτο-διατροφικού τομέα στα πλαίσιο ενός εθνικού σχεδίου για την διατροφική αυτάρκεια της χώρας , στην διαμόρφωση ποσοτικών στόχων για την κάλυψη των ενεργειακών μας δαπανών από ΑΠΕ με συγκεκριμένη ετήσια αύξηση καθώς και στην ενίσχυση της μεταποίησης ενισχύοντας τον συνεταιριστικό και συνεργατικό τομέα και δημιουργώντας συνθήκες καθετοποίησης της παραγωγής σε επίπεδο μικρο-περιφέρειας . Επιπλέον στην αναδιοργάνωση της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας μας με στρατηγικές συνεργασίες στα Βαλκάνια και στην Ρωσία . Βασική προϋπόθεση ενός τέτοιους σχεδίου θα ήταν η αναζωογόνηση της περιφέρειας που δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με την συρρίκνωση του λεκανοπεδίου, αλλά και με την προώθηση ενός εναλλακτικό χρηματοπιστωτικού συστήματος που να στηρίζει τις εγχώριες και τοπικές επενδύσεις στον αντίποδα της ληστρικής κερδοσκοπίας του τραπεζικού κεφαλαίου μέχρι σήμερα. Είναι τέλος προφανές πως το Παν/μιο και η έρευνα θα πρέπει να συνδεθεί άμεσα με μια εθνική στρατηγική παραγωγικής αναδιάρθρωσης αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό και τα φυσικά και πολιτιστικά κοιτάσματα κάθε τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου