Αγώνας για την γη και την ελευθερία

ΚΑΘΕ ΒΑΡΕΛΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ TΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ
ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΥΣ!
ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΙΘΑΓΕΝΗΣ
ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ,
ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ!

Στην επαρχία της Bagua, το ξημέρωμα της 5ης Ιούνη, οι ειδικές δυνάμεις της περουβιανής αστυνομίας προσπάθησαν να διαλύσουν ένα από τα πολλά μπλόκα των αυτοχθόνων λαών του Αμαζονίου, που εμπόδιζαν την πρόσβαση των πετρελαιοπαραγωγών εταιριών στο νότιο τμήμα του δάσους στο δρόμο Belaunde Terri στο σημείο που ονομάζεται «Στροφή του Διαβόλου» (Curva del Diablo). Με σφαίρες, δακρυγόνα και ελικόπτερα, θέλησαν να αιφνιδιάσουν τους ιθαγενείς της Υπερεθνικής Ένωσης για την Ανάπτυξη της Περουβιανής Αμαζονίας (AIDESEP), οι οποίοι αντιστάθηκαν άοπλοι στις δυνάμεις καταστολής του Alan Garcia. Περισσότεροι από 40 ιθαγενείς των φυλών Awajun και Wambis σκοτώθηκαν σ ένα πρωινό, περισσότεροι από 100 κρατούνται στις φυλακές ενώ πολλοί απήχθησαν αιμόφυρτοι μέσα από τα νοσοκομεία που μεταφέρθηκαν! Όλα αυτά κάτω από την πλήρη σιωπή των διεθνών ΜΜΕ που έδιναν από την άλλη υπέρμετρη ευαισθησία στις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης στο Ιράν μετά την επανεκλογή του αντιπαθούς στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ Αχμαντινεζάντ.

Η κρίση στο Περού υποβόσκει εδώ και καιρό. Από τον περασμένο Απρίλιο εκπρόσωποι των 65 αυτοχθόνων φυλών της χώρας, οι οποίες αριθμούν συνολικά 400.000 άτομα, απαιτούν από την κυβέρνηση να αποσύρει τα διατάγματα που έδιναν το πράσινο φως για την πώληση της ζούγκλας και την εκμετάλλευσή της από μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, εναρμονίζοντας έτσι τη νομοθεσία του Περού με τη διμερή συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που υπέγραψε με τις ΗΠΑ.
Τον Αύγουστο του 2008, στην επαρχία της Bagua οι αυτόχθονες μπλόκαραν μια γέφυρα αποκρούοντας με επιτυχία τις άγριες επιθέσεις της αστυνομίας. Την ίδια ώρα, στο νότο, περικυκλώθηκαν οι εγκαταστάσεις της εταιρίας φυσικού αερίου Camisea, και η λειτουργία της σταματά. Παράλληλα διαδηλώσεις, μπλόκα και δράσεις αντίστασης αναπτύχθηκαν στα αστικά κέντρα, -όπως για παράδειγμα στο Cusco- όπου η ομοσπονδία εργατών γης έδειξε δυναμικά την αλληλεγγύη της στους αγωνιζόμενους του Αμαζονίου. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε αναδίπλωση, αποσύροντας κάποιους από τους καταστροφικούς της νόμους. Παρόλα αυτά, ο αγώνας για την γη και την αξιοπρέπεια συνεχίστηκε. Από τις αρχές του Απρίλη οι αυτόχθονοι μπλοκαραν τους πλωτούς ποταμούς Napo, Corrientes, Cenepa και Santiago. Πάνω από 40 πετρελαιοφόρα πλοία παρέμειναν άπραγα για μέρες. Αντίστοιχα οδικές και σιδηροδρομικές αρτηρίες καθώς και αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου διακόπηκαν σε στρατηγικά σημεία από τους αγωνιζόμενους ινδιάνους.
Το περουβιανό κράτος αναγκάστηκε να καταφύγει στη βία για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των υπερεθνικών αφεντικών του δηλ των εταιριών όπως η γάλλο–βρετανική Perenco, η καναδέζικη Petrolifera, η αργεντίνικη PlusPetrol, η ισπανική Repsol, η βραζιλιάνικη Petrobras και άλλες που προωθούν συστηματικά την λεηλασία του φυσικού πλούτου του Αμαζονίου και εξωθούν τους ντόπιους σε εκτοπισμό από τη «Μητέρα Γη» («Πάτσα Μάμα» στη γλώσσα των Ινδιάνων) με την οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η ζωή τους. Πέραν του εκτοπισμού των ιθαγενών η επέκταση των πολυεθνικών πετρελαίου οδηγεί σε δραστική μείωση του προστατευόμενου δάσους. Περίπου 45 εκατομμύρια εκτάρια (το 60% της περουβιανής ζούγκλας) «απελευθερώνονται» προς χάρη της οικονομικής εκμετάλλευσης δηλ της λεηλασίας των φυσικών πόρων και της ξυλείας αλλά και της επέκτασης της εκβιομηχανισμένης γεωργίας και της μονοκαλλιέργειας εξαγώγιμων προϊόντων σύμφωνα με τις επιταγές του Π.Ο.Ε .
Ο ινδιάνικος συνασπισμός οργανώσεων, COAI, αναφέρει πως « οι θάνατοι στην Bagua είναι μια δικτατορική απάντηση στις 56 μέρες ειρηνικού ινδιάνικου αγώνα, στον υποτιθέμενο διάλογο και στις διαπραγματεύσεις, που πάντοτε καταλήγουν σε σφαίρες και την συνέχιση των πάνω από 500 χρόνων καταπίεσης»
Η χώρα είχε να ζήσει τέτοια αιματοχυσία από τις αρχές της δεκαετίας του '90, στην τελευταία φάση του μαοϊκού αντάρτικου «Φωτεινό Μονοπάτι». Οι αυτόχθονες λαοί δηλώνουν έμπρακτα την ανυπακοή τους στους νόμους του κράτους και θεωρούν τις κυβερνητικές δυνάμεις εισβολείς. Ορκίζονται πίστη στους δικούς τους αρχέγονους νόμους και είναι αποφασισμένοι να δώσουν το δικό τους τέλος στα 500 χρόνια καταπίεσης.
Γιατί τόση εκκωφαντική σιγή από τους Ευρωπαίους και εγχώριους Πράσινους;