Μονοήμερη εκδρομή Αδελφότητας Λιππιωτών Λάκας Σουλίου-Εύβοια.

 

Στα χρόνια μας, που η εξατομίκευση έχει οδηγήσει ιδιαίτερα τον άνθρωπο της πόλης στη απομόνωση και στην διαρκή ανασφάλεια, οι τοπικοί σύλλογοι των χωριών μας θα μπορούσαν να συντελέσουν σε μια νέα κοινωνικότητα, στη βάση της κοινής μας μοίρας και της εξέλιξης της πολιτιστικής μας ταυτότητας.

Η χθεσινή εκδρομή της Αδελφότητας Λιππιωτών Λάκκας Σουλίου στην Εύβοια περιλάμβανε: ι) ξενάγηση στο φρούριο Καράμπαμπα της Χαλκίδας και στην ομώνυμη αρχαιολογική έκθεση με γλυπτά, εκκλησιαστικά και ταφικά μνημεία από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους μέχρι τον 19ο αιώνα. ιι) προσκύνημα στην σπηλαιώδη εκκλησία της Αγίας Κυριακής και περιήγηση στην ρεματιά με τα έντονα φθινοπωρινά χρώματα των πλατάνων. Ολοκληρώθηκε με φαγητό και καφέ. Η συμμετοχή συγχωριανών και φίλων μας τίμησε ιδιαίτερα. Συγχαρητήρια στους διοργανωτές!

25.11.2024

1000 μέρες Ουκρανική αντίσταση.

 

Τα τελευταία 25 χρόνια γινόμαστε μάρτυρες της παλινόρθωσης δυο μεγάλων αυτοκρατοριών στην ευρύτερη γειτονιά μας: της Ρώσικης και της Οθωμανικής. Παλινόρθωση που συντελείται λόγω του κενού ισχύος που δημιούργησε η Αμερικανική στρατιωτική υποχώρηση και η εσωτερική παρακμή των Δυτικών κοινωνιών. Οι υποστηριχτές δήθεν της ειρήνης με παγιοποίηση της κατάληψης εδαφών της Ανατολικής Ουκρανίας από την Ρωσία, που στοιχίζονται πίσω από τις δηλώσεις Τραμπ για ολοκλήρωση του πολέμου σε 24 ώρες, εάν πραγματοποιηθούν, θ’ αποτελέσουν ένα ακόμα βήμα της Ρωσικής επέκτασης στην Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες της Βαλτικής. Άλλωστε και η παγιοποίηση της Τουρκικής εισβολής στο 36% της Κύπρου αποτέλεσε το έναυσμα του Τουρκικού αναθεωρητισμού στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο ήδη από το 1974, που συντελείτε σήμερα με την Γαλάζια Πατρίδα, το Τουρκο- λιβυκό Μνημόνιο και την αξίωση της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.

Τασσόμαστε λοιπόν χωρίς μεν αλλά με την Ουκρανική αντίσταση αφού οι μοίρα μας είναι κοινή ως δυο λαοί ακρίτες που ο μόνος όρος για να υπάρχουν ως συλλογικά υποκείμενα σε τούτο τον αιώνα είναι η αντίσταση σε υπέρτερες απολυταρχίες.

Γιατί οι δικτάτορες απαξιούν το διεθνές δίκαιο και φοβούνται την ισχύ της αντίστασης....

Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του ΑΡΔΗΝ 19.11.2024

Τραμπ: ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

 

Δύο είναι τα καθοριστικά ζητήματα της επικράτησης πολιτικών δυνάμεων τύπου Τράμπ όπου κι αν γίνονται εκλογές στη Δύση: το μεταναστευτικό κι η woke ατζέντα. Το νόημα της παραδοσιακής οικογένειας και η διαφύλαξη του συνόρου ως στοιχείο συλλογικής ταυτότητας αποτελούν τις τελευταίες γραμμές άμυνας των λευκών δυτικών που βάλλονται από τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και την κουλτούρα της ακύρωσης.

Ενόψει της επετείου του 1940.

Κάθε χρόνο τούτη τη μέρα επαναφέρουμε στη συλλογική μας μνήμη το ΟΧΙ ως σύμβολο ενότητας και παλλαϊκής αντίστασης ενός λαού που επιστρατεύτηκε χαμογελαστός και με αυταπάρνηση για να πολεμήσει έναν υπέρτερο εχθρό και να θυσιαστεί. Οι Έλληνες το 1940 πολεμήσαμε όχι μόνο κατά του φασισμού -στον οποίο κάποιοι εστιάζουν αποκλειστικά σήμερα- αλλά κυρίως και αρχικά κατά της Ιταλίας, η οποία αποτελούσε γεωπολιτικό ανταγωνιστή της Ελλάδας στην περιοχή της Μεσογείου, ήδη από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων. Οι Ιταλοί κατείχαν τα Δωδεκάνησα από το 1912 και ήταν αυτοί που κατέβαλαν διπλωματικές πιέσεις ώστε να μην αποδοθεί στην Ελλάδα η Βόρεια Ήπειρος παρά τις τρείς απελευθερώσεις της από τον Ελληνικό στρατό, φοβούμενοι την γεωπολιτική ισχύ μιας Ελλάδας που θα εκτείνονταν από την Αδριατική έως την Ανατολική Μεσόγειο.

Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς ή ο Ελληνικός λαός; Το είπε ο Μεταξάς εκφράζοντας το παλλαϊκό αίσθημα ενός λαού που είχε γαλουχηθεί στα νάματα των ποιητών και των λογοτεχνών της γενιάς του 30 και βίωνε την εσωτερική παραγωγική ισχύ με την συμβολή των εκατομμυρίων προσφύγων που είχαν εισρεύσει μετά το 22.

Ισλαμο-αριστερά.

Για εμάς που διήλθαμε από τους δρόμους της Αριστεράς η υποστήριξη του Παλαιστινιακού   δικαιώματος σε πατρίδα, όπως αντίστοιχα των Κούρδων, ήταν και παραμένει δεδομένη. Εντάσσεται στην υποστήριξη των εθνικο-απελευθερωτικών και αντι-αποικιακών κινημάτων, πρωτίστως αυτού του Κυπριακού αγώνα του 55-59 κατά των Άγγλων. Απ’ αυτό το σημείο όμως μέχρι την ανοιχτή στήριξη της Αριστεράς στη Χαμάς, στη Χεζμπολά και κατ’ επέκταση στην ευθυγράμμιση κοσμικών και αθεϊστικών αντιλήψεων με την θεοκρατία του Ιράν και της Τουρκίας και τον Ναζιστικό αντισημιτισμό, η απόσταση είναι αβυσσαλέα. Την 7^η Οκτωβρίου ΚΚΕ και αριστεριστές αποφάσισαν να κάνουν πορεία προς την Ισραηλινή πρεσβεία στο ένα χρόνο από την δολοφονία αθώων θυμάτων από το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς. Ο Γιάννης Βαρυφάκης αναπαρήγαγε προπαγανδιστικό βίντεο της Δ/νσης Επικοινωνίας της Τουρκικής προεδρίας για την γενοκτονία στη Γάζα, πράξη για την οποία έλαβε δημόσια ευχαριστία από τον Ερντογαν. Ο δε Πέτρος Κωσταντίνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετείχε σε ντοκιμαντέρ τουρκικού καναλιού ως ο «επιζών Petros Costantinov» χάρη των Τουρκικών στρατευμάτων  στην Κύπρο το 1974 που πολέμησαν κατά της Ελληνικής δικτατορίας του Ιωαννίδη, ξεπλένοντας την εισβολή….

Δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης περιοχών σε κρίση.

 

Χωρικές ανισότητες του τουριστικού μοντέλου.

Ο εναλλακτικός τουρισμός τέθηκε στη δημόσιο συζήτηση  την δεκαετία του 80. Ευδοκιμούσαν τότε τα  προτάγματα του εναλλακτικού ως αναζήτηση ενός διαφορετικού μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και η οικολογία ως κριτική στην ποσοτική ανάπτυξη, στην αστικοποίηση και στην κυριαρχία του εμπορεύματος.  Ο εναλλακτικός τουρισμός ήταν μέρος της κριτικής  στο μαζικό τουρισμό, στο βαθμό που η γρήγορη επέκταση του επιδρούσε υποβαθμίζοντας  τα φυσικά οικοσυστήματα και αλλοτριώνοντας το  λαϊκό ήθος της φιλοξενίας. Η τουριστική  μονοκαλλιέργεια  έκανε ακόμα και τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να εξανίσταται στην προοπτική να καταστούμε τα «γκαρσόνια της Ευρώπης». Δεκαετίες μετά το «εναλλακτικό»  γίνεται σημαία της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, η  οικολογία μετατράπηκε σ ένα εγχείρημα πρασινίσματος του κυρίαρχου οικονομικού προτύπου, ενώ οι φόβοι του Αντρέα επιβεβαιωθήκαν.

Ενόψει Ισραηλινών αντιποίνων στο Ιράν.

Αν προσεγγίσουμε τις στρατιωτικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή στο πλαίσιο της μεγάλης εικόνας, αυτής της αναδιάταξης των πόλων παγκόσμιας ισχύος, το γεωπολιτικό συμφέρον του Ελληνισμού γέρνει σαφώς προς το Ισραήλ. Δεδομένου ότι ο εμπορικός Κινεζικός δρόμος του μεταξιού αναβαθμίζει γεωστρατηγικά το Ιράν και την Τουρκία με απολήξεις στη βιομηχανική αστική τάξη σε Γερμανία και Γαλλία, κάθε εναλλακτική χάραξη θα ήταν υπερ του εθνικού μας συμφέροντος.

Το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς πριν ένα χρόνο δεν έγινε προφανώς για την προάσπιση των αιτημάτων των Παλαιστινίων αλλά για την ματαίωση των συμφωνιών του Αβραάμ μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών χωρών και για την ματαίωση του νέου εμπορικού δρόμου σύνδεσης της Ινδίας με την Ευρώπη (IMEC).